Επειδή κάποιοι έχουν ήδη αρχίσει να συσχετίζουν την εθνικότητα του θύτη του τροχαίου (Γεωργιανός) με το αποτέλεσμα που ήταν ο θάνατος δύο νέων ανθρώπων (19 και 20 ετών), κάποιες απλές παρατηρήσεις:
– Η φρίκη του ατυχήματος δεν έχει καμία σχέση με την εθνικότητα του θύτη. Μία τέτοια συζήτηση αποπροσανατολίζει από την ουσία του ζητήματος, που είναι η έλλειψη προληπτικών μέτρων με πρώτο και κύριο την ύπαρξη πεζοδρομίου (!!!), την έλλειψη φαναριών, ή κυκλικού κόμβου. Θα μπορούσε έστω να είχαν τοποθετηθεί στο σημείο κάποια σαμαράκια ώστε οι οδηγοί να μην αναπτύσσουν υπερβολική ταχύτητα. Επίσης υπάρχει το ζήτημα του ελλιπούς φωτισμού το οποίο συντελεί σε πολλά ατυχήματα
– Δίχως ακόμα να είναι γνωστό αν υπήρξε επήρρεια αλκόολ που συντέλεσε στο να γίνει το ατύχημα, το ζήτημα της υπερβολικής χρήσης αλκοόλ ειδικά στους νέους ανθρώπους (ανεξαρτήτως εθνικότητας) πρέπει να αντιμετωπιστεί με μέτρα προληπτικά, όπως επιμόρφωση και ενημέρωση, όσο και κατασταλτικά, με πιο αυστηρές ποινές για την οδήγηση υπό την επήρρεια αλκοόλ. Επίσης, πλέον υπάρχει η τεχνολογία όπου τα αμάξια μπορούν να μετρούν το αλκοόλ στην αναπνοή των οδηγών και να μην επιτρέπουν την οδήγηση πάνω από ένα ορισμένο όριο
Το γεγονός είναι ότι πρόκειται για ένα φρικτό τροχαίο στο οποίο συντέλεσαν πολλοί παράγοντες. Το τραγικό είναι ότι ενεπλάκησαν νέοι άνθρωποι. Ο οδηγός, ένας Γεωργιανός μόλις 20 χρονών και αυτός, που βρίσκεται στη χώρα μας ως εργαζόμενος (κατά δήλωσή του) σε ξενοδοχείο, και από την άλλη δύο νεαρά παιδιά, 20 και 19 ετών, που δεν έκαναν τίποτ’ άλλο παρά να έχουν βγάλει τον σκύλο τους βόλτα.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο θύτης, βιαζόταν γιατί είχε αργήσει στη δουλειά του. Πέραν της ταχύτητας, που είναι πολύ σημαντικός παράγοντας και της ατομικής ευθύνης, τι έκανε το κράτος ώστε ο ανθρώπινος παράγοντας να μην παίξει τέτοιο δραματικό ρόλο; Στο σημείο δεν υπήρχε πεζοδρόμιο, ο φωτισμός ήταν ελλιπής, δεν υπήρχαν σαμαράκια, δεν υπήρχαν φανάρια. Ένας από όλους τους παράγοντες που αναφέραμε αν υπήρχε, ίσως σήμερα τα δύο παιδιά να ζούσαν.
Όμως δεν ζουν. Και από το να ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα, καλό θα είναι να δούμε τι μπορεί να γίνει ώστε τέτοια ατυχήματα να μην είναι τόσο εύκολο να συμβούν. Και εκεί, χρειάζεται η λήψη μέτρων. Όχι αναγκαία κοστοβόρων. Κάποιων βασικών μέτρων για αρχή τουλάχιστον. Απλές κινήσεις που θα σώζουν ζωές. Που πρέπει να παρθούν τώρα, όχι όταν θα έχουμε τους επόμενους νεκρούς. Σε όλα τα σημεία που είναι επικίνδυνα.
Γιατί όταν στα Χανιά φέτος έχει συμβεί το 47% των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων σε επίπεδο Κρήτης, θα πρέπει να ερευνήσουμε τι συμβαίνει στο νομό και έχουμε τέτοιο υψηλό ποσοστό νεκρών σε τροχαία. Είναι πράγματι τόσο χειρότεροι οι οδηγοί στα Χανιά ή είναι τόσο μεγάλη η έλλειψη μέτρων πρόληψης και προστασίας και τόσο κακή η κατάσταση του οδικού δικτύου;
Και στις δύο περιπτώσεις, το κράτος οφείλει να λάβει μέτρα. Για να μη θρηνούμε κάθε τόσο νέους ανθρώπους. Στο τέλος, αυτός ο θρήνος φανερώνεται εξαιρετικά υποκριτικός όταν τίποτα δεν αλλάζει.
