Η πολιτική και όχι μόνο ζωή της Άνγκελα Μέρκελ αναμένεται να αποκαλυφθεί τις επόμενες ημέρες, με την κυκλοφορία των απομνημονευμάτων της, με τίτλο «Ελευθερία: Αναμνήσεις 1954-2021» (Freiheit: Erinnerungen 1954-2021).
Πρόκειται για ένα βιβλίο που έχει χαρακτηριστεί best seller προτού καν κυκλοφορήσει, καθώς όλοι περιμένουν με ανυπομονησία για να μάθουν λεπτομέρειες για τις πολιτικές εξελίξεις σε Γερμανία και Ευρώπη.
Η θέση της Ελλάδας
Από το βιβλίο δεν θα μπορούσε να λείπει η Ελλάδα και οι επαφές της Άνγκελα Μέρκελ με τους Έλληνες πρωθυπουργούς.
Η «Σιδηρά Κυρία» μιλά για τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά και στον Αλέξη Τσίπρα, για τον οποίο αφιερώνει περισσότερες σελίδες.
Άλλωστε στο βιβλίο περιγράφονται οι έντονες διαπραγματεύσεις του 2015 και οι συζητήσεις για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Συμπάθεια Μέρκελ στον Τσίπρα
Οι αναφορές της κυρίας Άνγκελα Μέρκελ στον Αλέξη Τσίπρα γίνονται με θετικό πρόσημο, με την πρώην καγκελάριο της Γερμανίας να δείχνει συμπάθεια προς το πρόσωπο του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε προδημοσιεύσεις του βιβλίου που έχουν κυκλοφορήσει περιγράφει την πρώτη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο το 2015 σχολιάζοντας ότι ανυπομονούσε να τον συναντήσει.
Η Άνγκελα Μέρκελ περιγράφει τον Αλέξη Τσίπρα ως σταρ που οι φωτογράφοι τον περίμεναν, ενώ αποκαλύπτει και την έκπληξή της όταν ο κ. Τσίπρας της ανακοίνωσε ότι θα στήριζε το «όχι» στο δημοψήφισμα του 2015.
«Όλοι περιμέναν να συγκρουστούν οι δύο κόσμοι» αναφέρει η Άνγκελα Μέρκελ για την πρώτη της συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα, συμπληρώνοντας ότι και οι δύο είχαν στο μυαλό τους «να βρεθούν κοντά».
Η τελευταία συνάντηση Μέρκελ – Τσίπρα
Τέλος, η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας αναφέρεται και στην τελευταία συνάντηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα το 2019.
Πρόκειται για το δείπνο που είχε παραθέσει ο τότε πρωθυπουργός προς την κυρία Μέρκελ σε μία ψαροταβέρνα στην Καστέλλα.
Πούτιν
Εν τω μεταξύ, άλλα σημεία στα οποία εστιάζουν τα γερμανικά ΜΜΕ αυτές τις μέρες, με πρώτη την εφημερίδα Zeit που προδημοσίευσε αποσπάσματα, έχουν να κάνουν κυρίως με τις σχέσεις Γερμανίας και Ρωσίας, τις συχνές επαφές που είχε με τον Βλάντιμιρ Πούτιν (και που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ξεχωριστό βιβλίο) αλλά και με τον Ντόναλντ Τραμπ. Επίσης αναφέρεται διεξοδικά στη διαχείριση διαδοχικών κρίσεων: από την κατάρρευση της Lehman Brothers, στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, την ευρωκρίση μέχρι την προσφυγική κρίση και την πανδημία.
Για τον Πούτιν γράφει ότι «ήταν μονίμως σε επιφυλακή, μήπως και του συμπεριφερθεί κάποιος άσχημα. Ήταν πάντα έτοιμος να απολαύσει παιχνίδια εξουσίας με το σκυλί του και να κάνει τους άλλους να τον περιμένουν». Μια αναφορά στο περίφημο στιγμιότυπο με το μαύρο λαμπραντόρ του Πούτιν στο Κρεμλίνο, εν ώρα επίσημης συνάντησης, κι ενώ ο Πούτιν γνώριζε τον φόβο της Άνγκελα Μέρκελ για τους σκύλους. Όσο για τον Τραμπ, η ίδια θυμάται ότι θαύμαζε τον Πούτιν και ότι έβλεπε τα πάντα ως «εργολαβία». Για τον Ίλον Μασκ, που πλέον μεταπηδά στην πολιτική δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ, εκφράζει την ανησυχία της για το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας, ο οποίος έχει τους περισσότερους δορυφόρους γύρω από τη γη, θα λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις.
Nord Stream
Στο βιβλίο της η Άνγκελα Μέρκελ υπεραμύνεται του «όχι» που είπε το 2008 για μια γρήγορη ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ γιατί, όπως διατείνεται, γνώριζε τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για τη Ρωσία και τον Πούτιν. Δικαιολογεί την άρνησή της ως ένα μέσο προστασίας απέναντι στην «επιθετικότητα του Πούτιν όπως λέει». Αποκαλύπτει μάλιστα ότι ο Πούτιν της είχε πει: «Δεν θα είσαι για πάντα καγκελάριος. Και τότε, θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Και αυτό ακριβώς θέλω να εμποδίσω».
Για όσα της επιρρίπτουν οι πολιτικοί της αντίπαλοι για φιλορωσική στάση αναφορικά με το δίκτυο αγωγών Nord Stream, θεωρεί ότι η στήριξη του συγκεκριμένου πρότζεκτ ήταν σωστή δεδομένου ότι η γερμανική βιομηχανία χρειαζόταν εναγωνίως φθηνό ρωσικό αέριο.
Πάντως όσα έρχονται στο φως σχετικά με την Ουκρανία και τη Ρωσία, προκαλούν ήδη αντιδράσεις. Ο πρώην πρέσβης της Ουκρανίας στο Βερολίνο Αντρίι Μέλνικ, μιλώντας στο Spiegel, αποκαλεί «αποτυχημένη» την εξωτερική πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ, ειδικά ως προς την Ουκρανία και τη Ρωσία. «Θα ήταν ένδειξη δύναμης και όχι αδυναμίας να παραδεχόταν τουλάχιστον στα απομνημονεύματά της το φιάσκο, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοιες καταστροφές».
