Η απόφαση του Στέφανου Κασσελάκη να ζητήσει εσωκομματικό δημοψήφισμα για τις διαγραφές των τεσσάρων ιστορικών στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνιστά μια πρωτοφανή μεθόδευση η οποία ενταφιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα του προοδευτικού χώρου.
Δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο, όπου πειθαρχικά μέτρα τίθενται στην κρίση του συνόλου των μελών ενός πολιτικού οργανισμού. Για την ακρίβεια, οποιουδήποτε οργανισμού
Διάλυση
Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς διδακτορικό στις Πολιτικές Επιστήμες για να αντιληφθεί ότι το «δημοψήφισμα Κασσελάκη» οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στη διάλυση. Δεν είναι μόνο το ότι ωθεί ένα πολύ μεγάλο μέρος των στελεχών και των μελών του κόμματος στην αποχώρηση -πολύ περισσότερων από εκείνους που θα το έκαναν. Ακόμα πιο επιζήμιες είναι οι δύο άλλες επιπτώσεις αυτή της μεθόδευσης.
Η πρώτη είναι ο θρυμματισμός οποιασδήποτε εσωκομματικής θεσμικής λειτουργίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Με τις κινήσεις Κασσελάκη ο ΣΥΡΙΖΑ καθίσταται ένα αρχηγικό μόρφωμα χωρίς καμία δομή. Μόνη διαδικασία είναι πλέον η θέληση του αρχηγού, ο οποίος μεθερμηνεύει την υποτιθέμενη βούληση της βάσης. Όχι πια πολιτικές διαδικασίες, όχι θεσμικά όργανα, όχι καταστατικές πρόνοιες. Μόνο ο αρχηγός και ο (υποτιθέμενος) «λαός». Είναι θέμα χρόνου να ακούσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον «κίνημα» οπότε δεν χρειάζεται κάποιου είδους εσωκομματική ζωή -αρκεί το TikTok του αρχηγού.
Η δεύτερη ολέθρια επίπτωση είναι το οριστικό διαζύγιο που παίρνει ο «ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη» από τις παραδόσεις της Αριστεράς αλλά και της Σοσιαλδημοκρατίας. Ακόμα και στις περιόδους των πιο ανώμαλων εσωκομματικών καθεστώτων στα προοδευτικά κόμματα, ουδέποτε καταργήθηκαν απροσχημάτιστα τα κομματικά όργανα και οι καταστατικές πρόνοιες.
Αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα για τον ευρωπαϊκό προοδευτικό χώρο και φέρουν στον νου καταστάσεις… Μπααθ. Είναι προφανές ότι πέρα από τους φανατικούς και τους έχοντες μη πολιτικές σκοπιμότητες, κανένας λογικός άνθρωπος δεν πρόκειται να προσεγγίσει ένα «κόμμα» το οποίο επί της ουσίας δεν είναι κόμμα, αλλά μοιάζει περισσότερο με σύνδεσμο των οπαδών του προέδρου του.
Ο κίνδυνος
Το «δημοψήφισμα Κασσελάκη» δεν είναι όμως μόνο επιζήμιο για τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτό ίσως είναι το λιγότερο πλέον), αλλά εξαιρετικα επικίνδυνο για τα πολιτικά ήθη και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Η αντίληψη ότι μπορεί μια πειθαρχική διαδικασία να γίνεται ad hoc αντικείμενο δημοψηφίσματος συνιστά ευθεία προσβολή στην αξία της ανεξαρτησίας και της δικαιοσύνης, τις θεσμικές εγγυήσεις για κάθε κατηγορούμενο, τη δίκαιη δίκη. Πιστεύει κανείς ότι ένας άνθρωπος που οργανώνει δημοψηφισματικό λιντσάρισμα των εσωκομματικών αντιπάλων του, νοιάζεται σοβαρά για τον σεβασμό των πολιτικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων;
Απέναντι στον Τραμπισμό αλά γκρέκα
Αυτός ο τραμπισμός α λα ελληνικά απειλεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για κάθε είδους αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις στο όνομα πάντα του σεβασμού της λαϊκής βούληση.
Άλλωστε και ο Τραμπ οργάνωσε το ντου στο Καπιτώλιο στο όνομα του δίκιου του αμερικανικού λαού.
Άρρωστο κόμμα
Είναι χαρακτηριστικό ότι η φρασεολογία Κασσελάκη περί «αρρώστου κόμματος» (η οποία παρεμπιπτόντως είναι πολύ προσβλητική και για τον Αλέξη Τσίπρα) παραπέμπει ευθέως στον ακροδεξιό λόγο.
Δεν είναι η Αριστερά αλλά η Άκρα Δεξιά που αντιλαμβάνεται τη διαφωνία ως αρρώστια και την πολιτική πράξη ως (ψευδεπίγραφη) θεραπεία. Διαχρονικά για άρρωστα πολιτικά σώματα μιλάνε όσοι θέλουν να τα βάλουν σε γύψο, όσοι βλέπουν στη δημοκρατία μια απειλή.
Ο Κασσελάκης δεν είναι λοιπόν μόνο διαλυτικός για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κι επικίνδυνος για τα πολιτικά πράγματα ως εκφραστής του τραμπισμού. Γι’ αυτό όσοι δεν διαχωρίζουν τη θέση τους, εκτίθενται ανεπανόρθωτα.