Ντουμπάι, παραλία Τζουμέϊρα, ώρα τρεις τα ξημερώματα. Τα προσαρτημένα, μέσα σε πολυτελή ξενοδοχεία, κλαμπ της παραθαλάσσιας λεωφόρου έχουν μόλις κλείσει υπακούοντας στους αυστηρούς νόμους του Ισλάμ που θέλει τους πιστούς στα σπίτια τους ώστε να προετοιμαστούν για τη πρώτη προσευχή που θα ακολουθήσει δυο ώρες αργότερα.
Τα πελώρια και μισογεμάτα μπουκάλια Grey Goose των 1000 δολαρίων που δεν έχουν προλάβει να καταναλωθούν μέσα σε τρεις ώρες (τόσο διαρκεί η νυχτερινή τους διασκέδαση) είναι το τελευταίο «αμάρτημα» πριν το επόμενο.
Τώρα αυτό που προέχει είναι να εξαγνιστεί το ταλαιπωρημένο από το ανακάτεμα βότκας με σαμπάνια στομάχι.
Ορδές λευκών Ferrari σπινιάρουν καθώς αφήνουν πίσω τους τη Μέκκα της νυχτερινής διασκέδασης του Ντουμπάι, το πριβέ Cavalli με προορισμό τα φημισμένα Λιβανέζικα φαγάδικα της περιοχής. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιοι, που ψηφίζουν ελληνικά.
«Ρούαχ φιλ σαούαρμα γιουνανίε;» δίνει το σύνθημα ο Άραβας οδηγός μιας Lamborghini Gallardo. Στα ελληνικά σημαίνει, «Πάμε για ελληνικό γύρο;»
Μέσα σε λίγα λεπτά το «σαλόνι της Γενεύης» μεταφέρεται έξω από το «El Greco», το μοναδικό σουβλατζίδικο στο Ντουμπάι, το οποίο ανήκει στον Χανιώτη Πρίαμο Αρβανίτη και την συζύγο του, Ιλόνα.
Εκεί μαθαίνουν τι εστί σουβλάκι δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στη πίτα με γύρο κοτόπουλο βουτηγμένη σε άφθονο τζατζίκι.
«Οι Άραβες είναι το 90% της πελατείας μου και το υπόλοιπο 10% είναι Έλληνες και ξένοι που μένουν εδώ», θα πει στο protothema.gr ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης.
Στα 27 του μόλις χρόνια ο κ. Πρίαμος Αρβανίτης , μετά απο σπουδές στο marketing και προυπηρεσία σε μεγάλες επιχειρήσεις , άφησε πίσω την Ελλάδα της ανεργίας και της παρακμής και ήρθε στο Ντουμπάι μαζί με την γυναίκα του ευελπιστώντας σε ένα καλύτερο μέλλον.
Σήμερα απολαμβάνουν την επαγγελματική ηρεμία και σταθερότητα που προσφέρει το πλούσιο Εμιράτο, το οποίο δείχνει να έχει μπει και πάλι σε τροχιά ανάκαμψη.
Στο El Greco, όλα τα προϊόντα ετοιμάζονται στο χέρι, από τις πίτες μέχρι το τζατζίκι. Προσφέρεται και γύρος μοσχαρίσιος, όχι όμως και χοιρινός καθώς είναι γνωστό πως το απαγορεύει η θρησκεία τους.
«Ακούγεται ελκυστικό, το να ανοίγει κάποιος μια μικρή έστω επιχείρηση στο Ντουμπάι, όμως πιστέψτε με, μόνο εύκολο δεν είναι», προσθέτει ο κ. Αρβανίτης.
Γνωρίζοντας καλά την τοπική αγορά έχοντας ασχοληθεί και στο παρελθόν συμμετέχοντας σε οικογενειακή επιχείρηση με αντικείμενο το εμπόριο, μιλάει για τους κινδύνους που εγκυμονεί ακόμα και η πιο απλή επιχειρηματική κίνηση:
«Καταρχάς πρέπει να γνωρίζεις καλά τη γλώσσα αλλιώς είναι πολύ εύκολο να διαστρεβλωθούν αυτά που θες να πεις και να συμφωνήσεις. Δεύτερον, το γεγονός και μόνο ότι μέσα στην επιχείρηση πρέπει να συμμετέχει οπωσδήποτε λόγω της νομοθεσίας και ένας ντόπιος, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Έχω δει επιτυχημένες επιχειρήσεις να περνούν εν νυκτί σε άλλα χέρια με διάφορα τεχνάσματα που ούτε καν παίρνεις χαμπάρι. Οπότε όποιος σκοπεύει να έρθει εδώ με σκοπό να κάνει δουλειά πρέπει να είναι αρκετά καλά προετοιμασμένος και προσεκτικός».
Η οικονομική κρίση και η εφαρμογή των μνημονίων πίσω στη πατρίδα δεν τον αφήνει αδιάφορο.
«Και να θέλω, δεν μπορώ να μην σκέφτομαι την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα μας», λέει ο νεαρός επιχειρηματίας για να προσθέσει: «Φαντάσου ότι σχεδόν καθημερινά δέχομαι τηλεφωνήματα που συμπατριώτες μας που θέλουν να έρθουν εδώ για δουλειά.
Βέβαια ακούω και απίστευτα πράγματα. Για παράδειγμα με είχε πάρει ένας που ήθελε να έρθει να δουλέψει, έστω και στη λάντζα και ο οποίος μου ζήτησε μισθό 3.000 ευρώ! Νομίζουν ότι εδώ τρώμε με χρυσά κουτάλια, ίσως επειδή βλέπουν πολύ κόσμο να κυκλοφορεί με ακριβά αυτοκίνητα. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα».
Τόσο ο Πρίαμος όσο και η σύζυγος του Ιλόνα δηλώνουν ότι πλέον έχουν προσαρμοστεί στην αραβική πραγματικότητα.
Αισθάνονται αισιόδοξοι για την επαγγελματική τους πορεία και σκέφτονται μάλιστα το ενδεχόμενο να επεκτείνουν την επιχείρηση τους.
Όμως, όπως εξηγούν, αν έβρισκαν μια καλή ευκαιρία στην Ελλάδα, θα το σκεφτόντουσαν πολύ σοβαρά για να επιστρέψουν. Και καταλήγουν με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
«Σαν την Ελλάδα, πουθενά στο κόσμο. Είναι αυτή η ριμάδα η κρίση που μας κρατάει μακριά της. Αν αύριο όμως βρίσκαμε μια ευκαιρία να επενδύσουμε επαγγελματικά θα τα πακετάραμε και θα φεύγαμε με τη πρώτη πτήση!»
protothema.gr