Του Κώστα Βαξεβάνη
Το άγνωστο όνομα Γκίκας Χαρδούβελης, σε λίγο θα ψιθυρίζεται και από τον τελευταίο κάτοικο αυτής της χώρας. Προφανώς με πολλά συνοδευτικά που ο καθένας υποψιάζεται, αφού είναι ο νέος Υπουργός Οικονομικών, μιας παλιάς οικονομικής πολιτικής συνταγής.
Ο κύριος Γκίκας Χαρδούβελης, παρουσιάζεται ως καθηγητής Πανεπιστημίου, τεχνοκράτης και άρα αποτελεσματικός αφού έχει τις γνώσεις. Κατ’ αρχήν οι γνώσεις από μόνες του δεν είναι ούτε κακές ούτε καλές. Σημασία έχει πώς χρησιμοποιούνται. Μερικοί από αυτούς που μας κατέστρεψαν, ήταν καθηγητές Πανεπιστημίου και τεχνοκράτες και απόφοιτοι κάποιων Πανεπιστημίων που η ονομασία τους και μόνο προκαλεί δέος. Αλλά υπηρέτησαν τα ίδια πράγματα. Ωστόσο το βιογραφικό του κυρίου Χαρδούβελη παρουσιάζει ενδιαφέρον. Όχι αυτό που ανακοινώνεται, αλλά αυτό που μάλλον αποκρύπτεται.
Ο Γκίκας Χαρδούβελης, είναι ένας άνθρωπος του Λάτση. Ήταν υπεύθυνος Οικονομικής πολιτικής της EUROBANK. Κατανοεί λοιπόν από αυτό και μόνο οποιοσδήποτε πως η σχέση του και η θέση του σχετικά με τις τράπεζες και την ανάπτυξη στην οποία εδώ και καιρό συμμετέχει με διάφορους τρόπους ο Λάτσης, είναι δεδομένη.
Ο Χαρδούβελης υπήρξε επικεφαλής του Οικονομικού επιτελείου του Σημίτη την εποχή της διαφθοράς, του μεγάλου γλεντιού και των κόλπων της ένταξης στην ΟΝΕ. Ήταν δηλαδή πέρα από κάθε αμφιβολία από αυτούς που ενεπλάκησαν στην υπόθεση της απόκρυψης του ελληνικού χρέους μέσω του swap που ανέλαβε να εκδώσει η Goldman Sachs. Κρύβοντας το ελληνικό χρέος δημιούργησαν ψευδή εικόνα και μεγέθη για την ένταξη στην ΟΝΕ.
Ο Χαρδούβελης ήταν από αυτούς που τάχθηκαν εναντίον του κουρέματος του χρέους, την εποχή που το ίδιο έλεγαν Μέρκελ και Σαρκοζί, προβλέποντας μάλιστα πως δεν θα γίνει. Όταν αργότερα Μέρκελ και Σαρκοζί ξεφορτώθηκαν τα ελληνικά ομόλογα από τις τράπεζές του και προχώρησαν στο «κόυρεμα», ο Χαρδούβελης τάχθηκες υπέρ του «κουρέματος». Το προώθησε μάλιστα ως σύμβουλος της κυβέρνησης Παπαδήμου. Από τότε έχει κάνει διάφορες προβλέψεις για την ανάπτυξη και την ύφεση οι οποίες έχουν πέσει όλες έξω.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως είναι τεχνοκράτης. Και οι τεχνοκράτες δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να βρίσκουν τρόπο να εφαρμόσουν πολιτικές και να τις δείξουν ως αναγκαίες. Αυτές που επιλέγουν βεβαίως τα αφεντικά.