Κείμενο – Φωτογραφίες: Γιάννης Αγγελάκης
Ο μικρός παράδεισος του Αζωγυρέ, καταστρέφεται εις το όνομα της προστασίας του.
Από τις 20 Ιουλίου του 2022, με πρόφαση την διασφάλιση της ομαλούς και ασφαλούς διέλευσης οχημάτων και πολιτών, οι άνθρωποι του Αζωγυρέ, το περιβάλλον του Αζωγυρέ βασανίζονται.
Αιτία, ένας φόβος που ποτέ πραγματικά δεν επιβεβαιώθηκε για βράχους που κινδυνεύουν να πέσουν. Οι εργασίες που υποτίθεται θα κρατούσαν μερικές εβδομάδες, συνεχίζονται εδώ και πολλούς μήνες. Και η απόφαση που πάρθηκε για να μην οδηγηθεί η περιοχή σε οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό – όπως ανέφερε και η προϊστάμενη της Διεύθυνσης Τενχικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων κ. Ελένη Δοξάκη – οδηγεί ακριβώς σε αυτό.
Ο Αζωγυρές είναι ένα πραγματικά σπάνιας ομορφιάς μέρος στα Χανιά. Περικυκλωμένο από πράσινο και με τρεχούμενα νερά, με κολύμπες και καταρράκτη, αποτέλεσε ήδη από τη δεκαετία του ’70 σημείο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.
Οι φωτογραφίες είναι αψεγάδιαστος μάρτυρας. Χίπις βρήκαν σε αυτό το σημείο τον παράδεισό τους, ένα σημείο που θα μπορούσαν να ενωθούν με τη φύση, μακριά από τον θορυβώδη πολιτισμό.
Τα νερά των πηγών έχουν χαρακτηριστεί ιαματικά. Για τους μόνιμους κατοίκους είναι κι ένα σημείο βαθιά πνευματικό αφού όπως μας είπαν, στην κολύμπα που τώρα έχει καλυφθεί από τους βράχους της καταστροφής που τους έριξαν για να τους προστατεύσουν, κάθονταν οι 99 πατέρες της Εκκλησίας.
Ένα χωριό πρότυπο
Είναι ένας ιδιαίτερος τόπος ο Αζωγυρές, τέτοιος που οι επισκέπτες του τον ερωτεύονταν και έρχονταν επί δεκαετίες ολόκληρες.
Τα παιδιά τους συνέχισαν να έρχονται, δημιούργησαν σταθερούς και σφιχτούς δεσμούς με τους ντόπιους. Τον αγάπησαν τον τόπο και τους ανθρώπους του. Έγιναν ένα με αυτό. Πολλοί αγόρασαν σπίτια στον Αζωγυρέ. Ζουν εδώ.
Ο Αζωγυρές θα μπορούσε να αποτελέσει ένα παράδειγμα για το μέλλον των χωριών του τόπου μας που στην πλειοψηφία τους ερημώνουν.
Οι αγροτοκτηνοτροφικές δραστηριότητες έδεσαν με τον εναλλακτικό τουρισμό και δημιούργησαν το έδαφος μίας νέας αρμονικής συνύπαρξης τροφοδοτώντας με νέους κατοίκους από άλλες χώρες το χωριό. Κατοίκους που το αγαπούν όσο και οι ντόπιοι. Τώρα αγωνίζονται μαζί τους για τη διάσωσή του από την καταστροφή. Αγωνίζονται για να τον σώσουν από την ερήμωση που φέρνουν οι λανθασμένες ενέργειες περιφέρειας και εργολάβου.
Συναντηθήκαμε με τον Ευτύχη Κουκουτσάκη, πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου του Αζωγυρέ. Η όψη του θλιμμένη και καταβεβλημμένη. Ο πολύμηνος αγώνας του για δικαιοσύνη δεν έχει καρποφορήσει. Έχει δεχθεί απειλές, έχει δει τη ζωή του να αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη. Έχει συναντήσει την αδιαφορία της πολιτείας, τώρα βλέπει και το ενδιαφέρον των πολιτών να ατονεί. Όμως αυτό που ξέρει είναι ότι δε μπορεί να σταματήσει τον αγώνα του γιατί δεν αφορά τον ίδιο αλλά την ίδια την ιστορία.
Μας δείχνει το σημείο της καταστροφής, εκεί που υπήρχε η πηγή που έκαναν μπάνιο χίπηδες τη δεκαετία του ’70 και που τώρα έχει καλυφθεί από βράχους. Μας δείχνει στο δρόμο, εκεί που είχαν φυτευθεί κυπαρίσσια και τώρα δεν υπάρχει τίποτα.
Ο Αζοργιανός ποταμός, όπως μας λέει, είναι ένα ποτάμι που δίνει ζωή όλο τον χρόνο. Δίνει ζωή εδώ και εκατονταετίες στους κατοίκους του Αζωγυρέ.
«Τώρα τα δέντρα μας ξεραίνονται».
Αλλά το βασικό για τους κατοίκους είναι η πηγή. Η πηγή, το σημείο που ήταν οι καταρράκτες. Σε αυτό το σημείο ακόμη κι αν στέρευε το ποτάμι, εκεί το νερό δε σταματούσε να αναβλύζει ποτέ.
«Μα τώρα βλέπετε; Καλύφθηκε από τους βράχους…».
Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν για να εξοικονομηθούν χρήματα;
Μου δείχνει φωτογραφίες πως ήταν το σημείο πριν την καταστροφή. Μαζί με τους καταρράκτες υπήρχαν 3 κολύμπες. Το σημείο επισκεπτόνταν καθημερινά 30, 40, 50 τουρίστες. Έκαναν εκεί το μπάνιο τους, έβρισκαν την ηρεμία τους.
Καθώς μιλάμε στο δρόμο εμφανίστηκε μία ομάδα τουριστών. Τους ρώτησα για το ποια είναι η γνώμη τους για αυτό που συνέβη. Απάντησαν και οι τρεις μαζί με μία μόνο λέξη:
«Καταστροφή!».
Όπως μας είπαν έρχονταν κάθε χρόνο στο χωριό «όμως τώρα η καταστροφή μοιάζει ολοκληρωτική». Εκφράζουν την ελπίδα τους ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που παρουσιάζουμε, το ποτάμι και οι όχθες του ακόμη και πέρα από το σημείο της καταστροφής έχουν γεμίσει με λογής λογής σκουπίδια, από ρόδες, λάστιχα ακόμη και βαρέλια με άγνωστες ουσίες.
Σύμφωνα με τον κ. Κουκουτσάκη, οι κάτοικοι του χωριού είχαν λάβει υπόσχεση ότι πριν τις εργασίες θα είχε δημιουργηθεί τοίχωμα 4 μέτρων στην άκρη του δρόμου με βράχια και τσιμέντο και πώς θα καθάριζε κάθε βράδυ. Αυτό δε συνέβη ποτέ. Αναρωτιέται αν ο λόγος που δεν τηρήθηκε η υπόσχεση είναι για να εξοικονομηθούν κάποια χρήματα…
«Πόσα χρήματα γλίτωσε από το να μην κάνει σωστά τη διαδικασία; 50 χιλιάρικα; 60 χιλιάρικα; Πόσο κοστολογούν την αξία της φύσεως, του παραδείσου μας; Ποια είναι η τιμή; τι κόστος είχε σε εμάς, τα κόστη που γλίτωσε αυτός για να διαλύσει τον τόπο μας;»
Προσπαθούν να καταλάβουν τους λόγους για το κακό που συνέβη στο χωριό τους. Κάποιοι λένε ότι η καταστροφή δεν ήταν τυχαία αλλά ότι συνέβη γιατί οι όγκοι πέτρας που έπεσαν έχουν μεγάλη αξία. Χιλιάδες κυβικά πέτρας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άλλα έργα.
Ο κ. Κουκουτσάκης λέει ότι η συμπεριφορά του εργολάβου και η αδιαφορία του οφείλεται στη σχέση που έχει με την οικογένεια Μητσοτάκη.
«Δεν ντρέπομαι να το πω, το έχει πει ο ίδιος και μπροστά σε άλλους. Είναι της οικογένειας που αυτή τη στιγμή είναι ηγέτιδα της χώρας μας. Κουμπάρος. Βαφτισιμιός του μεγάλου που δεν του έμοιασε».
Αναπνευστικά προβλήματα λόγω σκόνης
Πηγαίνουμε λίγο παραπέρα και διαφαίνεται κάποια ροή νερού:
«Βλέπετε τα νερά από την πηγή μας συνεχίζουν να τρέχουν. Εδώ υπήρχε όμως παλιά καλαμιώνας. Οι βράχοι έχουν καλύψει τα πάντα και η ροή έχει περιοριστεί. Μα έσπασε και τα βράχια του ποταμιού και τα πήρε…»
Ο πατέρας του κ. Κουκουτσάκη πέθανε πρόσφατα θλιμμένος από την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το χωριό του:
«Πόσες φορές έχω αναρωτηθεί πόσο κοστολόγησαν τις ζωές μας! Εγώ είμαι βέβαιος ότι ο πατέρας μου θα ζούσε άλλα ένα – δύο χρόνια αν δεν έβλεπε αυτή την κατάσταση…. Πέθανε από τη θλίψη του! Δεν σταματήσανε καν την εργασία τη μέρα της κηδείας τους! Θάβαμε τον άνθρωπό μας και σηκώνονταν νέφη σκόνης από τις εργασίες!»
Ο κ. Κουκουτσάκης μας μίλησε για τα νέφη από σκόνη που σηκώνονται κατά τη διάρκεια των εργασιών που δυσχεραίνουν ακόμη και την αναπνοή τους ειδικά για αυτούς που έχουν προβλήματα υγείας. Λέει ότι ο τόπος τους, από τόπος που ερχόταν οι άνθρωποι για να βρουν την ηρεμία τους και να ιαθούν, τώρα τους ασθενεί.
Σύμφωνα με τον κ. Κουκουτσάκη ένας βρετανός που διέμενε μόνιμα στον Αζωγυρέ πέθανε από αναπνευστικά προβλήματα.
« Εγώ δε μπορώ να πω ότι πέθανε από αυτό, όμως δε θα έπρεπε να έχει ερευνηθεί;»
«Το είχα ψιλοδεχτεί μετά που πέθανε και ο πατέρας μου μα ήρθαν μία μέρα πάνω στον πόνο μου στα 40 του και με τραβούσαν και βίντεο και έλεγαν ότι δε μπορούμε να βγάλουμε τα βράχια και τους είπα, δε βαριέσαι… αφήστε με απλά ήσυχο. Δεν άντεχα άλλο… Και ήρθε μία γυναίκα το καλοκαίρι που ερχόταν εδώ στον τόπο μας 30 χρόνια και με έφτυσε. Με έφτυσε στην κυριολεξία! Και είπα όχι! Τόσοι διαμαρτύρονται, έχω εγώ δικαίωμα να σταματήσω;»
Μας λέει ότι λόγω του άγχους η γυναίκα του γέννησε στο σπίτι. Καταγγέλει ότι οι κάτοικοι δέχονται απειλές που τους φθείρουν ψυχολογικά.
«Η ζωή μας καταστράφηκε, η οικονομική ζημιά είναι μεγάλη, όλα διέλυσαν. Ακόμα και ψυχολογικά μας διαλύουν. Δεν περιγράφονται να σας τα πω λεπτομερώς όσα κακά έχουμε πάθει».
Μας αναφέρει περιπτώσεις ανθρώπων που έφυγαν από τον Αζωγυρέ επειδή η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη.
«Από ένα σπίτι εδώ έφυγε ένας βρετανός κάτοικος που έπασχε από αναπνευστικά. Ενημέρωσε ο ίδιος την Περιφέρεια. Μου απόστειλε έγγραφα και άδειασε το σπίτι και έμεινε κενό. Από αυτά τα σπίτια έφυγε ζευγάρι Γερμανών οι οποίοι συντηρούσαν εδώ μία μικρή στέγη αδέσποτων ζώων και βοηθούσαν να βρουν νέα στέγη. Έφυγαν όμως και αυτοί γιατί έτρεμε το σπίτι τους από τις εκρήξεις…
Έφυγε Νορβηγός που έμενε όλο τον χρόνο γιατί δεν άντεχε να αναπνέει. Τώρα έρχεται μόνο ένα μήνα το καλοκαίρι. Αυτοί ήταν μόνιμοι κάτοικοι! Και πέθανε και ο Βρετανός από αναπνευστικά για τον θάνατο του οποίου πιθανώς έπαιξε σημαντικό ρόλο τα γεγονότα αυτά. Δε μπορώ όμως να γνωρίζω… Να σκεφθείτε ότι ενώ βρισκόμασταν μέσα στη βαθιά θλίψη, αυτοί δεν μας άνοιξαν καν τον δρόμο να περάσει η σωρός του να πάει μέχρι τον τάφο!»
Το γεγονός ότι οι ξένοι θέλουν να τάφονται στον Αζωγυρέ, σύμφωνα με τον κ. Κουκουτσάκη, αποτυπώνει ότι έχουν ενσωματωθεί πλήρος και αποτελούς μέρος της οικογένειάς τους.
«Ο Αζογυρές και οι Ανύδροι είμαστε μια μεγάλη οικογένεια με τους ξένους».
Τώρα όμως αυτή η σχέση που κτίστηκε μέσα στο πέρασμα δεκαετιών αρμονικής συνύπαρξης καταστρέφεται…
Σημειώνουμε ότι και η εκκλησία της περιοχής έχει αντιδράσει. Στις διαμαρτυρίες που έχουν διοργανώσει οι κάτοικοι έχει παρευρεθεί ο πρόεδρος της επιτροπής του κληροδοτήματος του Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ Παπαγρηγοράκη και ο ιερέας. Σύμφωνα με όσα μας είπε ο κ. Κουκουτσάκης ο συγκεκριμένος εργολάβος έχει κάνει ζημιές και στο χωριό του ιερέα. Και εκεί υποσχέθηκε ότι θα καθαρίσει, ότι θα κάνει εργασίες αποκατάστασης, όμως ποτέ δεν έκανε τίποτα.
Άφαντες οι αρχές των Χανίων, αδιαφορία και από τον Εισαγγελέα παρά τις καταγγελίες
Ο κ. Κουκουτσάκης διαψεύδει ότι η πρώτη έκρηξη έγινε στις 20 Ιουλίου του 2022. Όπως είχε αναφέρει σε παλιότερο έγγραφο απάντηση προς την τεχνική υπηρεσία της Αντιπεριφέρειας Χανίων, είχαν συμβεί άλλες 6 σε διαφορετικές ημερομηνίες με όλες σχεδόν να έχουν συμβεί χωρίς προειδοποίηση. Στη μεγάλη έκρηξη όμως της 20ης Ιούλη για την οποία δεν υπήρξε επαρκή προειδοποίηση υπήρξε και τραυματισμός παιδιού επιφανούς οικογένειας του Πλατανιά που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στις αιώρες που υπήρχαν στο ποτάμι.
Σύμφωνα με όσα μας κατήγγειλε, η οικογένεια αυτή δέχτηκε απειλές για να σταματήσει να αντιδρά για αυτό που της συνέβη.
«Δε με κάλεσε ένας Εισαγγελέας ούτε να μου πει να σταματήσω γιατί κάνω λάθος, ούτε για να με ανακρίνει για να εξετάσει αν έχω δίκιο! Δεν είμαι μόνο εγώ, είμαστε πολλοί! Και όμως δεν ενδιαφέρθηκε κανεις…»
Ο κ. Κουκουτσάκης λέει ότι το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, αφορά τον τόπο και την ιστορία του.
«Εδώ ήταν το σπίτι του οπλαρχηγού Κριάρη και άλλων οπλαρχηγών της περιόδου. Αυτό το χωριό ήταν μετερίζι ελευθερίας και τώρα τα δικαιώματα που αποκτήσαμε από τους αγώνες για ελευθερία που έδωσαν αυτοί οι άνθρωποι, καταπατούνται καθημερινά».
Η γέφυρα που υπάρχει στο σημείο είναι κατασκευασμένη το 1914 όμως εκφράζεται φόβος ότι σε μία μεγάλη νεροποντή μπορεί πλέον να κινδυνεύσει.
«Αν τύχει και γεμίσει εδώ που είναι τα βράχια και κατέβει με ορμή δε θα μείνει τίποτα από αυτά. Διότι η γέφυρα ήδη ζορίζεται το χειμώνα. Χρειάζονταν εργασίες και πριν την καταστροφή. Υπάρχουν φορές που το νερό ανεβαίνει ψηλά. Στην περιφέρεια που έλεγαν ότι τα βράχια που υπήρχαν εμποδίζουνε τη ροή δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τα βράχια δεν εμποδίζανε, έκοβαν την πίεση!».
Λέει ότι επισκεύασε ο ίδιος τη γέφυρα με μία χρηματοδότηση που του έδωσαν από μία βρετανική εταιρεία. «Τα μισά τα έβαλα εγώ και τα άλλα μισά η εταιρεία»
Από κάτω βρίσκεται η πηγή των Αγίων Πατέρων. Πολλοί πιστοί θεωρούσαν ότι τα νερά είναι θαυματουργά και το ποτάμι έλεγαν ότι είναι ιαματικό, ότι τους θεραπεύει τις πληγές τους.
«Ήταν ένα πολύ πνευματικό μέρος. Εδώ έρχονταν οι 99 πατέρες για να κάτσουνε που ήρθαν προ 700ετίας στο χωριό μας».
Λίγο πιο πέρα υπάρχει το Μοναστήρι των Αγίων Πατέρων το οποίο αποτελεί σημείο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. Δημιουργήθηκε από τον Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ Παπαγρηγοράκη το 1910.
Όπως μας είπε ο κ. Κουκουτσάκης ο Αρχιμανδρίτης υπήρξε μεγάλος ευεργέτης του χωριού αφού άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο.
«Δύο φορές αναστήλωσε το μοναστήρι που το είχαν γκρεμίσει οι Οθωμανοί. Άφησε και όλη του την περιουσία στους κατοίκους του χωριού. Δεν την άφησε στους κληρονόμους του, δεν την άφησε στο δημόσιο αλλά εδώ, στους κατοίκους. Για να φτιάχνεται το χωριό και να συντηρείται».
Άφησε όμως και μια κατάρα, πράγμα πρωτόγνωρο για αρχιμανδρίτη της εποχής.
Είπε, σύμφωνα με τον κ. Κουκουτσάκη:
«Όσες τρίχες έχει η παλάμη μου τόσους απογόνους να αφήσουν αυτοί που κάνουν ζημιά στην περιουσία μου και αυτοί που την βλέπουν και την κάνουν. Το κομμάτι που πήγαμε πριν με τις πέτρες είναι περιουσία του. Όποιος πιστεύει σε αυτά θα έπρεπε να αναλογιστεί την κατάρα του αρχιμανδρίτη».
Κοινός αγώνας ξένων και ντόπιων για τη σωτηρία του Αζωγυρέ
Μας μιλά για τη δεκαετία του ’70 τότε που το χωριό ανθούσε και είχε πάνω από 400 κάτοικους και όπου πέρα από τους ντόπιους ήταν εκεί και 150 χίπις!
«Ζούσαν στις σπηλιές, ζούσαν στο ποτάμι, ζούσαν στα σπίτια, εργαζόταν στις ελιές. Άνθρωποι που είναι σήμερα οικογενειάρχες και επιστρέφουν κάθε χρόνο για τους καταρράκτες. Αυτούς που κατέστρεψαν…»
Λέει ότι όλοι μαζί με τους ντόπιους διαμαρτύρονται και οι ξένοι.
Άνθρωποι από χώρες όπως η Αγγλία, η Νορβηγία, η Γερμανία, ακόμη και από το Λουξεμβούργο γράφουν επιστολές στις εφημερίδες του τόπου τους, στέλνουν γράμματα και ασκούν πίεση σε φορείς ζητώντας την παρέμβασή τους. Παρέμβαση για το ζήτημα έκανε και στέλεχος του κόμματος των Πρασίνων της Γερμανίας και μέλους του Υπουργικού Συμβουλίου του Κρατιδίου της Έσσης, η κ. Martina Feldmayer.
Η απλή αλήθεια είναι ότι μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το ζήτημα έχουν δείξει εκπρόσωποι κρατικών αρχών άλλων χωρών, παρά της Ελλάδας και της Κρήτης. Και αυτό είναι που πληγώνει περισσότερο τους κατοίκους.
«Αυτό που δε μπορώ να καταλάβω εγώ είναι ότι γιατί αφού μαζέψαμε 900 υπογραφές και τις πήγαμε στην Εισαγγελία και ζητήσαμε την άμεση αποκατάσταση, την έρευνα για ποινική δίωξη και 6-7 άλλα πράγματα (τα οποία έγιναν όπως το να φτιάξουν το τηλέφωνο στο άλλο χωριό – ένα χρόνο δεν είχαν ούτε δρόμο, ούτε τηλέφωνο), γιατί εφόσον ο Εισαγγελέας πήρε τόσες υπογραφές (τότε ήταν 350) στα χέρια του, γιατί δεν είπε πάμε να δούμε, να κάνουμε μία έρευνα, να καλέσουμε 5 κάτοικους να καταθέσουν! Πόσο ισχυροί είναι! Και αναρωτιέμαι και δε μπορώ να καταλάβω».
Χρειάζονται ώρες περπάτημα για να φτάσουν στα σπίτια τους
Οι συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων δεν περιορίζονται στην καταστροφή των μοναδικής ομορφιάς και περιβαλλοντικής αξίας ιστορικών τοπίων, τα προβλήματα στην υγεία που δημιουργούν οι εργασίες που συνεχίζονται επί μήνες αλλά τα ζητήματα είναι και πολύ πρακτικά.
Άνθρωποι χρειάζονται πλέον ώρες για να πάνε στα χωράφια ή τα ζώα τους, ακόμη και στα σπίτια τους.
Οι κάτοικοι από 4 χωριά (Ασφεντυλες, Πλατανές,Αχλαδακιες και Στράτη) αναγκάζονται εδώ και μήνες να διαβαίνουν ένα στενό μονοπάτι για να πάνε στα σπίτια τους. Γιαγιάδες αναγκάζονται να κουβαλάνε φιάλες υγραερίου, τρόφιμα σε τσάντες. Για να κατέβουν στην άλλη μεριά, πρέπει να διαβούν μονοπάτι, να βρουν αυτοκίνητο, να πάνε Παλιόχωρα και μετά από εκεί να επιστρέψουν.
Η ταλαιπωρία είναι τεράστια ειδικά για τους μεγαλύτερους σε ηλικία που αποτελούν και την πλειοψηφία των κατοίκων αυτών των χωριών.
Ο κ. Κουκουτσάκης αναφέρεται και σε απειλές που έχουν δεχτεί. Αναφέρεται σε κάτοικο που μετά από απειλές που δέχτηκε αποφάσισε να μετακομίσει από το χωριό γιατί φοβήθηκε για τη ζωή του.
Αναρωτιέται:
«Στην Κάντανο κατέβασαν ένα ολόκληρο βουνό μέσα σε δύο βδομάδες και δεν έκλεισε ο δρόμος μισή ώρα. Εδώ γιατί έπρεπε να έχει κλείσει 7 μήνες;»
Εκφράζει την απογοήτευσή του για την στάση των τοπικών αρχών:
«Ήρθε εδώ αντιδήμαρχος, πήγαμε να προσπαθήσουμε να βρούμε λύση γιατί τον κάλεσε υποψήφια από το χωριό μας που είναι στο δημοτικό συμβούλιο για να ανοίξουμε ένα προσωρινό δρόμο για να περνάνε γιαγιάδες και παπούδες και να πηγαίνουμε και εμείς στις δουλειές μας.
Εκεί επιτέθηκε φραστικά σε κάποιον και του απάντησα ότι αυτός δεν είναι ωραίος τρόπος και αυτός μου ανταπάντησε μη μου κάνεις εμένα τον μάγκα. Του είπα, εγώ κάνω τον μάγκα; Μέχρι τότε είχα πάθει ζημιά 40.000 ευρώ. Και του το είπα αυτο και μου είπε «κι εμένα τι με νοιάζει αν εσύ έχασες 40.000 ευρώ φέτος;» Αυτή ήταν η απάντηση εκλεγμένου ανθρώπου παρουσία μαρτύρων.»
Καλύφθηκε από βράχους και η ιστορική ελιά του χωριού
Ο κ. Κουκουτσάκης λέει ότι και ο ίδιος έχει δεχθεί πολλές φορές απειλές στον ίδιο του τον τόπο.
«Έχω πει στη γυναίκα μου πήγαινε Αγγλία γιατί δεν ξέρω πόσες μέρες μου μένουν. Έχω περάσει δύσκολες στιγμές.
Δεν ξέρω πόσο μπορούμε να αντέξουμε ακόμα. Κάναμε μεγάλη υπομονή! Να τελειώσει το έργο!
Και όταν έκανα μήνυση στον εργολάβο του έκανα για την περιουσία μου γιατί δεν ήξερα τι άλλο να κάνω αφού το δημόσιο δεν ενδιαφέρεται. Δεν έκανα στην Περιφέρεια, δεν έκανα στον Δήμαρχο. Δεν θέλω να ζημιώνω το κράτος.
Όμως στα δικαστήρια ήρθε δικηγόρος της Αντιπεριφέρειας να τους υπερασπίσει. Κύριε έκανα μήνυση σε εσένα; Ζητάω κάτι από εσένα; Γιατί έρχεσαι να τον υπερασπιστείς;
Παραταύτα, αφού υπόγραψε ότι θα αποκαταστήσει τις ζημιές μέσα στο δικαστήριο έκανα κι εγώ πίσω, είπα ότι τα βρήκαμε για να τελειώσει το έργο να μην κάνω ζημιά.
Να ανοίξει ο δρόμος, να φτιαχθούν τα πάντα! Να ελευθερωθεί ο τόπος! Κακώς γιατί μετά που έγινε αυτό κατάστρεψε το ποτάμι! Μέχρι τότε είχε καταστρέψει μόνο την περιουσία μου και είχε το δρόμο κλειστό και μας είχε ψυχολογικά κρατούμενους. Τώρα δεν υπάρχει το ποτάμι! Η κληρονομιά μας! Το ποτάμι που οι προγόνοι μας πλένανε τα ρούχα τους, που πιάναμε τα χέλια μας, που ερχόταν τώρα οι επισκέπτες και έπαιρνε ζωή το χωριό και έχουν αγοράσει 30 σπίτια εδώ πέρα!
Καταστράφηκε ο τόπος!
Ένας θείος μου από Αμερική ήταν έτοιμος να πουλήσει οικόπεδο. Είχε έρθει ο αγοραστής, είδε το οικόπεδο, είδε το χωριό. Πολύ όμορφο μέρος! Ήρθε πέρυσι τον Αύγουστο, είδε, μου στέλνει ένα μήνυμα που λέει ότι «λυπάμαι αλλά εγώ δε μπορώ να έρθω να ζήσω σε αυτό το χωριό έτσι όπως έχει καταντήσει!
Άκουγα τις εκρήξεις το βράδυ που με φιλοξενήσατε εκεί και νόμιζα ότι θα πέσει το σπίτι επάνω μου! Και έχασε 45.000 ο θείος μου. Τον ρώτησε κανείς αν είχε αυτά τα χρήματα ανάγκη;»
Ο κ. Κουκουτσάκης ζητά να ξεμπαζωθεί το ποτάμι. Ελπίζει ότι οι ρίζες των πλάτανων είναι ζωντανές. «Βγάλτε τα βράχια να ανασάνουνε!».
Λέει ότι στο σημείο υπήρχε και μία ελιά 700 ετών που καλύφθηκε από τους βράχους. Σε αυτή την ελιά το 2015 συνεργείο από Γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό που έκανε ντοκιμαντέρ για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχε πάρει συνέντευξη από τον κ. Κουκουτσάκη για το καλό παράδειγμα του Αζωγυρέ, και πώς είχαν κατορθώσει οι κάτοικοί του να να ανταπεξέλθουν στους δύσκολους καιρούς καλύτερα από πολλά άλλα μέρη στην χώρα μας.
Τώρα αυτή η ελιά, σύμβολο της δύναμης του χωριού να ανταπεξέλχεται σε δύσκολες περιόδους, καλύφθηκε από βράχους…
Βρίσκουν ρωγμές στα σπίτια τους
Ο κίνδυνος παραμένει μεγάλος και για άλλα σημεία του χωριού.
Σύμφωνα με κατοίκους του χωριού λόγω των εκρήξεων η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη έχει υποστεί ρωγμές και ο βράχος που βρίσκεται εκεί κινδυνεύει να πλακώσει τα σπίτια τους.
Οι κάτοικοι έχουν κάνει αιτήσεις για έλεγχο όμως ουδείς μηχανικός ήλθε να ερευνήσει το ζήτημα. Ένας μηχανικός φίλος του χωριού που είδε εικόνες είπε ότι υπάρχει πιθανότατα πρόβλημα. Οι κάτοικοι ζουν υπό ένα καθεστώς συνεχούς ανασφάλειας και φόβου. Φοβούνται πλέον και να μένουν μέσα στα σπίτια τους.
«Βρίσκουμε στα σπίτια μας ρωγμές. Είναι οι ρωγμές τώρα από τις εργασίες, υπήρχαν από πριν και τώρα με όλα αυτά που γίνονται τις παρατηρούμε. Δεν ξέρουμε. Δεν πρέπει όμως να ελεγχθούν;», αναρωτιέται ο κ. Κουκουτσάκης.
Ο ιστορικός Αζωγυρές, ένα χωριό που λατρεύτηκε και από τους ξένους λόγω της σπάνιας ομορφιάς του, εις το όνομα της ασφάλειας καταστρέφεται.
Η κ. Ελένη Δοξάκη, προϊστάμενη της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, σε επιστολή που είχε δημοσιοποιήσει στα ΜΜΕ στις 16 Αυγούστου του 2022 ανέφερε ότι:
«…οι επεμβάσεις που γίνονται στην περιοχή έχουν ως μοναδικό στόχο την ασφάλεια των κατοίκων και των επισκεπτών, και της διασφάλισης ότι η περιοχή δεν θα «εξαφανισθεί» κοινωνικά και οικονομικά».
Όμως οι εργασίες τελικώς καταστρέφουν τον Αζωγυρέ οδηγώντας τους κατοίκους και τους επισκέπτες στη φυγή και διασφαλίζοντας την κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Οδηγούν και στην ψυχολογική καταστροφή τους ανθρώπους που βλέπουν τις ζωές τους να έχουν υποβαθμιστεί ριζικά.
14 μήνες μετά από την επίσημη έναρξη των εργασιών, είναι καιρός να αναλάβουν τις ευθύνες τους οι υπεύθυνοι για μία καταστροφή που προκλήθηκε από σειρά λανθασμένων ενεργειών των οποίων όλο το κόστος έχουν αναλάβει οι πιο αδύναμοι να ανταποκριθούν, αυτοί οι οποίοι δεν έχουν καμία ευθύνη: Οι κάτοικοι του Αζωγυρέ.
Είναι καιρός να αναλάβουν την ευθύνη της αποκατάστασης της καταστροφής που προκαλέσανε.