Με μια πανδημία εν εξελίξει, και με την Τουρκία να γίνεται όλο και επιθετικότερη, δεν είναι δυνατόν να παραμείνουμε στο μοντέλο διαχείρισης που προβλέπει μακρόχρονη παραμονή χιλιάδων μεταναστών σε κέντρα στη Λέσβο, στη Χίο και στη Σάμο και στα άλλα ακριτικά νησιά μας. Δε χρειάζεται καν να εξηγήσει κανείς ποιοι είναι οι τρομεροί κίνδυνοι που εγκυμονεί το σημερινό μοντέλο.

Πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα σε ακατοίκητα νησιά ή σε υπεράκτιες πλατφόρμες, όπου θα διεκπεραιώνονται οι διαδικασίες ελέγχου των αιτήσεων ασύλου.

Με προδιαγραφές και συνθήκες που θα επιτρέπουν αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση στους μετανάστες και στους εργαζόμενους των αρμοδίων υπηρεσιών για όσο χρόνο χρειάζεται. Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση τέτοιου έργου θα πρέπει να διασφαλίζει πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών.

Έχω και στο παρελθόν τοποθετηθεί επί του θέματος (βλ. π.χ. τη συζήτησή μου με Γερμανούς συναδέλφους βουλευτές του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος https://bit.ly/3haHdOd).

Η ως τώρα διαχείριση του μεταναστευτικού από την κυβέρνηση είναι επιτυχής. Είναι ζωντανή στη μνήμη μας η μεγάλη νίκη στον Έβρο τις μέρες του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου του 2020. Είναι μπροστά στα μάτια μας η πραγματικά ηρωική προσπάθεια του Λιμενικού στο Αιγαίο, η οποία οδήγησε σε μείωση των μεταναστευτικών ροών το φετινό καλοκαίρι έναντι του 2019 κατά 89%! Η μείωση των ροών, σε συνδυασμό με την επιτάχυνση των επιστροφών, οδήγησε για πρώτη φορά το τελευταίο τρίμηνο σε αρνητικό ισοζύγιο ροών (περισσότερες αποχωρήσεις από αφίξεις).

Ασφαλώς και μια τέτοια πολιτική δεν εφαρμόζεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται σχεδιασμός και χρηματοδότηση. Πρέπει όμως να γίνει το πρώτο βήμα.