Ο Χανιώτης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παύλος Πολάκης έχει αναδειχθεί ιδιαίτερα το τελευταίο έτος και μετά την παραίτηση Τσίπρα σε ρυθμιστικό παράγοντα της πορείας της χώρας αφού η υποστήριξή του προς την υποψηφιότητα Κασσελάκη συντέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό ώστε ένας άνθρωπος εμφανώς πέραν του χώρου της Αριστεράς, ένας αλεξιπτωτιστής της πολιτικής, να αναδειχθεί ως ο νέος ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο λόγος της στήριξής του, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν ότι ήθελε την Αριστερά να κυβερνά κάτι που πίστευε ότι μπορεί να το πετύχει με πρόεδρο τον Κασσελάκη “που μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη”.
Όσα τραγελαφικά έχουν ακολουθήσει τους επόμενους μήνες αποδεικνύουν ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή Κασσελάκη βιώνει μία πρωτόγνωρη κρίση μέσα στην ίδια βαθιά κρίση που περνούσε. Οδήγησε στην έξοδο μία ολόκληρη γενιά στελεχών – τη γενιά των 40άρηδων – που προχώρησαν και στην ίδρυση νέου πολιτικού φορέα.
Όμως και εκεί ο Πολάκης έπεσε έξω αφού το επιχείρημα που προέβαλε ήταν ότι τώρα που έφυγαν τα βαρίδια – οι πρώην σύντροφοί του ακόμη και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ότι πλέον θα μπορεί να κτισθεί μία στιβαρή ενότητα κι “ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετάξει”.
Αμ δε…
Όχι μόνο δεν έχει υπάρξει ενότητα, αλλά τα προβλήματα βαθαίνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πέταξε, έχασε επιπλέον 300.000 ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές, αφού δεν υπάρχει σχέδιο, αλλά υπάρχει ένας αρχηγός με νοοτροπία Λουδοβίκου ο οποίος βάζει διαρκώς τον εαυτό του απέναντι από το κόμμα το οποίο αντιμετωπίζει ως εχθρικό οργανισμό τον οποίο πρέπει να τον νικήσει.
Πρωτοπαλίκαρο σε αυτή την λογική ήταν και ο Πολάκης αφού διαρκώς και αυτός ανακαλύπτει νέους εχθρούς και “βαρίδια” που υποσκάπτουν την αναγκαία ενότητα που θα κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να πετάξει.
Μέχρι που υπήρξε και αυτός θύμα της λογικής που υποστήριξε τόσο σθεναρά.
Ο Πολάκης απομακρύνθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα για να “πετάξει” ο ΣΥΡΙΖΑ…
Βεβαίως, όλα έχουν την εξήγησή τους.
Εδώ και χρόνια ο τραμπισμός του Άδωνι είχε βρει το αντίβαρό του στον τραμπισμό του Πολάκη.
Για τους όλο και αυξανόμενους υποστηρικτές του κ. Πολάκη, αυτή ήταν η λύση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και όχι οι “νερόβραστοι Αριστεροί”, που επέμεναν – που ακούστηκε… – στην πολιτική αντιπαράθεση χωρίς ύβρεις.
Το χωράφι είχε καλλιεργηθεί εδώ και χρόνια και οι απανωτές εκλογικές ήττες, η ανικανότητα αυτοκριτικής και η παραίτηση του επανιδρυτή του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα, οδήγησαν αυτό το κοινό σε απελπισία. Από αυτή τη μήτρα ξεπήδησε ο Κασσελάκης.
Το πιο μεγάλο πρόβλημα προκύπτει από το εξής γεγονός:
Ο βουλευτής Χανίων είναι πλέον ένα από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα στον σκληρό πυρήνα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μάλιστα ένας από τους λίγους πολιτικούς της εποχής μας που έχει φανατικούς προσωπικούς οπαδούς.
Ωστόσο, αποτελεί το βασικό πρόσωπο πάνω στο οποίο η Νέα Δημοκρατία οικοδομεί τη στρατηγική της για την αναβίωση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Αυτή η επιλογή δεν είναι αυθαίρετη.
Οι σχετικές έρευνες δείχνουν ότι για τους ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου ο κ. Πολάκης συμβολίζει τον λαϊκισμό και τη χαμηλή διοικητική επάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, λειτουργεί αποτρεπτικά για μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων η οποία είναι απαραίτητη.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει κανείς με έναν πολύ αγαπητό πολιτικό στο εσωτερικό του κόμματος, ο οποίος όπως χρησιμοποιείται από τους αντιπάλους ως φόβητρο για να μην προσελκυθούν νέοι ψηφοφόροι;
Αυτό το ερώτημα δεν κατάφερε ποτέ να το απαντήσει ο Αλέξης Τσίπρας που με την αναποφασιστικότητά του συντέλεσε στο να γιγαντωθεί το φαινόμενο Πολάκης.
Χθες, ο Κασσελάκης έκανε αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο Τσίπρας. Όμως πλέον οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές.
Γιατί αυτή η διαγραφή του Πολάκη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνει σε μία περίοδο που εντός του ΣΥΡΙΖΑ η διαφωνία έχει ταυτιστεί με ένα πόλεμο μέχρις εσχάτων, με οργανωμένη δολοφονία χαρακτήρων, με αποχωρήσεις και διασπάσεις.
Γύρω από τον Παύλο Πολάκη υπάρχει μία ισχυρή μάζα φανατικών οπαδών που δε θα διστάσουν να προχωρήσουν στη δολοφονία ακόμη και του ανθρώπου που ο Παύλος Πολάκης έκανε τα πάντα για να αναδειχθεί στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, τον Στέφανο Κασσελάκη.
Και ο Στέφανος Κασσελάκης δε μοιάζει να έχει ούτε τους απαραίτητους συμμάχους εντός του κόμματος, ούτε το σχέδιο για να καθορίσει την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι θα προκύψει από όλο αυτό το κουβάρι που είναι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ; Εν τη απουσία και εναλλακτικών, ουδείς μπορεί πραγματικά να είναι βέβαιος.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι προβλέψεις του Πολάκη και πάλι έπεσαν έξω… Αλλά αυτό δε φαίνεται ούτε αυτός να μπορεί να το δει, ούτε οι οπαδοί του.