Του Αργύρη Αργυριάδη
Δικηγόρου
Πάντοτε ενοχλούμαι όταν ακούω πολιτικούς ή δημοσιολογούντες να κολακεύουν το λαό. Ιδίως όταν απευθύνονται στα πιο ταπεινά ένστικτά του. Πέραν, όμως, από κολακείες και οπισθόβουλες πρακτικές, η αλήθεια είναι ότι το πρόσφατο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέδειξε τη λαϊκή σοφία. Ταυτοχρόνως κατέδειξε ότι στην πολιτική – όπως και στη φυσική – δεν υπάρχουν δυσαναπλήρωτα κενά…
Έτσι, λοιπόν, σε ένα μεταπολιτικό κομματικό σύστημα 1 ½ κόμματος, με απόλυτη ιδεολογική και επικοινωνιακή κυριαρχία της ΝΔ ήρθε να αντιπαρατεθεί η ίδια η κοινωνία. Το ρόλο της ανύπαρκτης θεσμικής αντιπολίτευσης υποκατέστησε η λαϊκή κυριαρχία. Αποκαθήλωσε τη ΝΔ από το σύννεφο του απαστράπτοντος 41%, ψαλίδισε τα φτερά της αλαζονικής ηγεμονίας και απαίτησε σοβαρές πολιτικές με κοινωνικό πρόσημο για την επόμενη τριετία. Εάν δεν υπάρξουν, όσοι επέλεξαν την αποχή (πρώτο βήμα πριν κουνήσουν οριστικά το μαντήλι στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία) θα συγκροτήσουν τη νέα κοινωνική πλειοψηφία.
Μέσω ποιου σχηματισμού δυνητικά μπορεί να εκφραστεί αυτή η νέα κοινωνική πλειοψηφία; Προφανώς όχι μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιο λόγο; Γιατί απλούστατα, πάλι ο σοφός λαός απέδειξε, ότι τα καραγκιοζιλίκια δεν εισπράττονται ως πολιτική πρόταση. Η εγωπάθεια δεν επιβραβεύεται ως στοιχείο ηγετικότητας και η απολίτικη συμπερίληψη του τίποτα δεν μπορεί να αποτελεί προοδευτική πολιτική πρόταση για την επόμενη ημέρα.
Μπορεί, όμως, να εκφραστεί με το ΠΑΣΟΚ; Ναι μπορεί. Αρκεί να γίνει αντιληπτό ότι χρειάζονται πολλά περισσότερα από τη νομοτελειακή αλλαγή ηγεσίας. Κυρίως απαιτείται η υιοθέτηση κρυστάλλινου, προοδευτικού και ολιστικού πολιτικού λόγου. Για παράδειγμα δεν μπορείς να μιλάς για το «κακό τραπεζικό σύστημα» και να μην αναλαμβάνεις πρωτοβουλία για δημιουργία εναλλακτικού, τραπεζικού, κρατικού πυλώνα που θα υποβοηθήσει τον ανταγωνισμό. Δεν μπορεί να κλείνεις αντί να πριμοδοτείς περιφερειακές συνεταιριστικές τράπεζες. Επίσης, δεν μπορείς να μιλάς για ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα δίχως να βρίσκεις βιώσιμες λύσεις για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και τέλος δεν μπορείς να μιλάς για πολιτικές για νέους δίνοντας έμφαση μόνον στο στεγαστικό πρόβλημα, παραγνωρίζοντας ότι το τελευταίο πρέπει να ενταχθεί σε μια ευρύτερη πολιτική αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος της χώρας (οικονομικά κίνητρα για δημιουργία οικογένειας, κατάργηση αντικινήτρων (στην Ελλάδα οι μισθωτοί με παιδιά «απολαμβάνουν» των υψηλότερων κρατήσεων σε σύγκριση με τις λοιπές χώρες του ΟΟΣΑ) διασφάλιση υποστηρικτικών θεσμών (βρεφονηπιακοί θεσμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών κλπ), θέσπιση της δωρεάν υποβοηθούμενης αναπαραγωγής κλπ
Η πολιτική με προοδευτικό πρόσημο δεν είναι ευχολόγιο, αλλά κοινωνική απαίτηση. Οι κηραλοιφές συνέβαλαν στον προσωρινό εγκιβωτισμό μέρους της ψήφου διαμαρτυρίας. Τα μονοθεματικά κόμματα της δεξιάς πολυκατοικίας έχουν ημερομηνία λήξης. Η πολιτική μπορεί να ξαναγυρίσει στο προσκήνιο με μαζικά χαρακτηριστικά. Αυτό ήταν το μήνυμα που εστάλη την Κυριακή των ευρωεκλογών.
Η ανάγκη έκφρασης μια πειστικής, ολιστικής, εναλλακτικής πρότασης είναι υπαρκτή. Παραφράζοντας τον Οδυσσέα Ελύτη πρέπει να αποφασίσουμε ότι «Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη». .. ήρθε η ώρα «για ν’ αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια»…
