Αναδημοσίευση του τελευταίου τμήματος του άρθρου που δημοσιεύτηκε στην παρούσα εφημερίδα στις 15 Μαΐου του 2012. Επειδή το τέρας του τυπογραφείου αλλοίωσε κρίσιμα μαθηματικά τμήματα όπου ακυρώσανε το όλο θεωρητικό κείμενο, η εφημερίδα μας θα αναδημοσιεύσει το μέρος του άρθρου που αλλοιώθηκε όπου δημιούργησε σύγχυση σε πολλούς αναγνώστες. Εμπλουτισμένο με παραπέρα πληροφορίες σχετικά με το τρίτομο έργο μου προς έκδοση. Αναδημοσιεύετε, δίχως καμιά παρέμβαση, όπως μας το έστειλε ο συγγραφέας.
Του Ευτύχη Παλλίκαρη, εικαστικού – ποιητή, συγγραφέα – ερευνητή
Το Χάος λοιπόν, η ανεξάντλητη αποθήκη της Δημιουργού συνοδευτικής Άναρχης «Αρχής» της Ουσίας, συνέχεια εκλύει δυνάμεις ετερόκλητες μα προκαθορισμένες, με τις οποίες θα αναγεννηθεί – ανανεωθεί κάποιος υπάρχων κόσμος ή θα γεννηθεί μ’ αυτές ένας καινούριος.
Αλλά αν εν τω μεταξύ καταλυθεί ένας που ήδη έχει γεννηθεί, αυτό το καταλυόμενο δυναμικό, θα έλθει μέσα στην ανεξάντλητη αποθήκη του Χάους, όπου θα περάσει σε υπολανθάνουσα (υποκβαντική) μορφή, μέχρι να έλθει ξανά η τυχαία συνοχή του υλοχωροχρόνου για να εξέλθει – γεννηθεί ανανεωμένο στον κβαντικό κόσμο μας (ΦΩΣ) και πάντοτε ορμητικό, δυναμικό, για να αποτελέσει κάποιο καινούριο ΚΟΣΜΟ.
Αυτή η εναλλασσόμενη, αναγεννώμενη, η ανανεωμένη δυναμοενέργεια και κίνηση, είναι πάντα η ίδια, προήλθε και πάντα θα προέρχεται απ’ την αυτή ουσία, που ενώ νομίζουμε ότι φθάρθηκε, νεκρώθηκε, χάθηκε, γέρασε, κλπ, στην πραγματικότητα αναθερμάνθηκε – αναγεννήθηκαν κι έγινε πάλι, όπως υπήρξε πριν με ανώτερη, ωραιότερη, αλλά και πιο ορμητική μορφή από ότι υπήρξε (κάποτε). Το exenhilio απόλυτο μηδέν είναι ανύπαρκτο!!!]
ΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΟΥ ΘΕΩΡΗΜΑΤΟΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΦΥΣΙΚΟ ΘΕΩΡΗΜΑ ΤΗΣ «ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΥ»
Με 4 από τα πολλά αριθμοσοφικο-μαθηματικά αξιώματά του.
Κλείνοντας με τα αποσπάσματα του υπό έκδοση μυθομαθηματικοφυσικού θεωρήματός μου που πραγματεύονται το έννομο ΧΑΟΣ και την έννομη ΑΝΑΡΧΗ «ΑΡΧΗ» για τους υποψιασμένους αναγνώστες θα παραθέσω ένα πίνακα σαν εικαστικός που είμαι, όπου εμπεριέχει και μερικές μαθηματικές ισότητες για του λόγου μου το αληθές και ένα ποίημα μου από τη ποιητική μου συλλογή που εμπεριέχει το λεύκωμα «ΚΒΑΝΤΑΡΓΩ» Πέρα από το φράγμα του πεπερασμένου εκδώσεις 2003. Ακολουθώντας πιστά την αρχή του Σόλωνα που λέει «Η ποίηση είναι ομιλούσα ζωγραφική και η ζωγραφική σιωπηλή ποίηση».
ΤΙ ΣΕΙ?
Ένα γρανάζι θείας μηχανής
είσαι μέσα στον κόσμο,
ή μιας οργής σπορά
που ο θάνατος μέσα στο βλέμμα της
μαυλιστικά ξαπλώνει;
Και μες στο μπαρ που έπινες,
κάτω στο Κέιπ Τάουν,
όταν τον νέγρο πέταξαν
έξω με τις κλωτσιές,
του χάρου το αγκάλιασμα
ένοιωσες να σε ζώνει;
Είσαι μιας θείας μηχανής
ένα μικρό γρανάζι
που στατικά στα σκοτεινά
αιώνια γυρίζει,
ή μια λεπίδα ατσάλινη
όπου το φως χορεύει
στην κοφτερή της κόψη; Λοιπόν τι σει;
Έφταξες κιόλας στου σκοπού,
μπροστά την άγρια όψη…
Προς αποφυγήν θεολογικής παρεξηγήσεως η ισότητα που παρουσιάζεται στον πίνακα με την απάντηση 666 δεν έχει καμία σχέση με τέρατα και αντίχρηστους. Είναι άλλη μια χρυσή τομή των μαθηματικών όπου στους υπό έκδωση τόμους θα αποσαφηνιστεί πλήρως όπως επίσης και το αριθμοσοφικό περιεχόμενο της ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ του Ιωάννη, όπου θα διαπιστωθεί ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύγχρονο «ΕΠΟΣ» πέρα και έξω από οπιούχες θεολογικές παρερμηνείες. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι ο τίτλος του πίνακα «666 ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ 21ος ΑΙΩΝΑΣ» δεν είναι τυχαίος. Έχει να κάνει προτίστως με το συμβολικό γεγονός όπου το αστρονομικό γεγονός (1992-2012) της ευθυγράμμισης του ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, που σχηματίζεται από τον Ισημερινό του Γαλαξία και την κάθετο στο κέντρο του Γαλαξία, με το ΓΗΙΝΟ ΣΤΑΥΡΟ, που σχηματίζεται από το Γήινο Ισημερινό και την κάθετο των Γήινων Πόλων. Είναι το αστρονομικό γεγονός που λαμβάνει Χώρα παράλληλα με την ευθυγράμμιση Γης, Ήλιου και κέντρου του Γαλαξία, διά μέσου του κενού μεταξύ των αστερισμών Τοξότη και Σκορπιού όπου βρίσκεται ο αστερισμός του Οφιούχου. Σε αυτή τη χρονική περίοδο κλείνει το Μέγα Ζωδιακό έτος των 26.000 ηλιακών ετών που χρειάζεται το Ηλιακό μας σύστημα για ένα πλήρη κύκλο μέσα στο Γαλαξία… Στους τόμους που θα εκδωθούν θα υπάρχει μια πλήρης μυθομαθηματικοφυσική αποκάλυψη για το τι σημαίνει αυτό για το ανθρώπινο γένος και για τα γεωφυσικά κλιματολογικά φαινόμενα των καιρών μας…
Θα παραθέσω μερικές ισότητες από τις πολλές που εμπεριέχει το θεώρημα προς έκδωση που άπτονται της ένοιας του «Χάους»
ΕΝΝΟΜΟ – ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟ ΧΑΟΣ, ΕΝΝΟΜΗ ΓΕΝΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΡΧΙΑ – ΚΑΙ ΕΝΝΟΜΗ ΓΕΝΝΗΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ-ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ
/10+180/100=π 3.1416… – (1.827 κλειδί του Ησίοδου ) = Αναρχομεταβολή του π 1.31462 =x2 =x∙(1.7534… κάμψη φωτός)= =x/=Φ. 1.618…
Ανάλυση της ισότητας: Την τιμή 1, 827… που αναρχομεταβάλλει το π, την αποκαλώ κλειδί του Ησιόδου βλ. κοσμογονία Ησίοδου: «ΜΑΧΕΣ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΙΤΑΝΩΝ» δηλαδή ο ιερός αριθμός 9.
1+8+2+7=18∙10=180 (1+8=9). Αυτή η τιμή (κλειδί) είναι μια δύναμη του εσωβαθούς του π, που το αναρχομεταβάλει σε άτακτη – χθόνια μορφή παράλληλα είναι και Χρυσή τομή, όπου οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες την εφάρμοζαν στα ανθρώπινα γλυπτά τους που δεν ξεπερνούσαν ποτέ το ύψος 1,827…± 0,0005.
Είναι και η τιμή του MODULAR του μεγάλου Γάλλου αρχιτέκτονα Λεκορμπιζιέ που την καθιέρωσε σαν κλίμακα του εσωτερικού και εξωτερικού αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος της ανθρώπινης κατοικίας, θεωρώντας ότι αυτή είναι το αρμονικότερο ύψος του ανθρώπινου σώματος.
Εάν τώρα κάποιοι θεωρούν μετά απ’ αυτά την ισότητα αυθαίρετη, τότε ας δούμε το ζήτημα κοσμικά – αστροφυσικά, για του λόγου το αληθές, 1,827Χ100=182,7Χ2=365,4… Αυτή η τιμή είναι περίπου η τιμή του αστρικού και τροπικού έτους του πλανήτη μας, όπου εάν ξεκινήσουμε ανάποδα την ισότητα όπου η τιμή 1,827 ρυθμιστεί σε σχέση με το μετρημένο τροπικό και αστρικό έτος θα μας παράξει μία διαφορετική κάμψη φωτός, που μπορεί με ένα εντελώς διαφορετικό χειρισμό της ισότητας να μας αποκαλύψει με μεγάλη ακρίβεια την κάμψη φωτός της τροχιάς του πλανήτη μας γύρω από τον ήλιο, δηλαδή πέρα και έξω από χρήση οργάνων μέτρησης που αδυνατούν να μας δώσουν με απόλυτη ακρίβεια μετρήσεις, αλλά διά της αριθμοσοφικής οδού όπου σπάμε το φράγμα του πεπερασμένου.
Άρα έχουμε την ίδια ισότητα σε αντίστροφη εκτέλεση, μεταβολισμένη, για την επιβεβαίωση μιας ακριβούς κάμψης φωτός της τροχιάς του πλανήτη μας γύρω από τον ήλιο (η Κ.Φ. δεν έχει ενιαία συμπαντική τιμή, η Κ.Φ. είναι σχετική και ανάλογη με τη μάζα των ουράνιων σωμάτων που βρίσκονται σε κάθε περιοχή του σύμπαντος και σε σχέση με τα βαρυτικά πεδία της δεδομένης τους περιοχής). Άρα έχουμε την ακόλουθη ισότητα με την αρχή της Διαλεκτικά Συγκροτημένης Έντεχνης Αναρχομεταβολής του (π) με το τροπικό έτος του πλανήτη μας.
Φ=1,61822..∙ = x2=5,2372719../(/10 =1,341640789.. + 180/100 =(3,141640787 το τριγωνομετρικό π) – (365,24222… τροπικό έτος /2 = x/100 = 1,82620995) = 1,315429677…2 =x2 = 2,99413980 )= 1,749174137 κάμψη φωτός του τροπικού έτους.
Αλλά ας δοκιμάσουμε με την ίδια ισότητα να μας αποκαλυφθεί ποια είναι η κάμψη φωτός σε σχέση με την τιμή του αστρικού έτους.
Φ=1,61822..∙ = x2=5,2372719../(/10 =1,341640789.. + 180/100 =(3,141640787 το τριγωνομετρικό π) – (365,25635579… αστρικό έτος/2=x/100 = 1,826281779…) = 1,315359008…2= x2 = 2,993485876…)= 1,749556242… κάμψη φωτός του αστρικού έτους.
Άρα έχουμε μεταξύ τροπικού και αστρικού έτους την απειρελάχιστη διαφορά κάμψης φωτός 0,000382105… Η τιμή Φ η οποία κάνω χρήση στις παραπάνω ισότητες που βγαίνει από τη μαθηματική ισότητα +1= x/2 = Φ= 1,6180… είναι η τιμή ενός Φ σύμφωνα με τα τρέχοντα μαθηματικά δεδομένα, όμως με τα νέα μαθηματικά δεδομένα που αναδυκνείονται μέσα από το θεώρημά μου, έχουμε μια λίγο διαφοροποιημένη συμπαντική τιμή Φ η οποία αναδυκνείεται με ένα ηρακλείδιο κρυφό τρόπο διά του υποποδίου όπως ακολούθως: Φ=1,61… + (π αναρχομεταβολή= 1,34140… − 9,99999 = 8,65859/1000)= 1,61865859∙ = x2=5,24008057 /( /10 + 180/100 = (3,141640787 το τριγωνομετρικό π)- (365,25635579… αστρικό έτος)/2 =x /100 = 1,826281779) = 1,315359008…2=x2=2,993485876… ) = 1,750494503 κάμψη φωτός. Άρα εδώ με αυτή την πράξη έχουμε την κάμψη φωτός που μας προκύπτει από την τιμή του αστρικού έτους με τον ίδιο τρόπο όπως οι προηγούμενες ισότητες, αλλά με μια διαφορετική τιμή Φ (κοσμικής διάστασης) και επειφή το αστρικό έτος έχει σταθερό χρόνο αυτή πρέπει να είναι η πραγματική κάμψη φωτός με ακρίβεια στην περιοχή της τροχιάς του πλανήτη μας γύρω από τον ήλιο.
Τα ηλιακά ημερολόγια, αστρικό, τροπικό έτη αναφέρονται στη φαινόμενη αιτήσια περιφορά του ήλιου πάνω στην ουράνια σφαίρα. Έτσι ως αστρικό έτος ορίζουμε το χρόνο που χρειάζεται το κέντρο του ηλιακού δίσκου για να διαγράψει ολόκληρη την εκλειπτική και να επιστρέψει στο αυτό σημείο από το οποίοο αρχίσαμε την μέτρηση. Ομοίως, ως τροπικό ή εποχιακό έτος ορίζουμε το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ δύο διαδοχικών διαβάσεων του ηλιακού δίσκου από το εαρινό σημείο γ και όπω γνωρίζουμε σήμερα το σημείο γ δεν παραμένει σταθερό, αλλά:
α) Υφίσταται μια μετάπτωση, μετακινείται δηλαδή πάνω στην εκλειπτική κατά dλ=50,24” ετησίως (αναδρομική φορά) και
β) Κλωνίζεται περι τη μέση αρχική του θέση (όπου αφορά τη μετάπτωση και κλώνιση του πλανήτη).
Στους τόμους που θα εκδωθούν σύντομα θα εμπεριέχονται αριθμοσοφικές ισότητες αναντίρρητες όπου θα σπάνε το φράγμα του πεπερασμένου αποκαλύπτιντάς μας πέρα και έξω από εμπειριοκρατικούς δρόμους την αλήθεια του κόσμου μας. Άρα το χαοτικό – άτακτο – χθόνιο π η τροχιά του πλανήτη μας γύρω από τον ήλιο όπως μετρημένα γνωρίζουμε, με συντελεστή την τιμή Φ = 1,618…, τη , μας αποκαλύπτουν αστροφυσικά δεδομένα του κβαντικού αφρού του σύμπαντος και παράλληλα μας αποδυκνείουν ότι το σύμπαν είναι ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΟ – ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ. Η τιμή Φ είναι η χρυσή τομή – μαθηματικός συντελεστής του ανθρώπινου σώματος, των φυτών και των ζώων του πλανήτη μας, καθώς επίσης και μαθηματικός συντελεστής του μικρόκοσμου (κβαντομηχανικής), άρα και του μέγα κόσμου του σύμπαντός μας δηλαδή.
Δεν υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί… Είμαστε μόνοι και μοναδικοί σε τούτο… το σύμπαν!! Τα μαθηματικά είναι το τραγούδι του Σύμπαντος και οφείλουμε να το ακούμε και να το ερμηνεύουμε…
Όμως με τα τρέχοντα μαθηματικά που είναι συμβατικά πλέον, παγιδευμένα στο στατικό απόλυτο πλατωνικό ορθολογισμό του αλγόριθμου χωρίς το διαισθητικό αυτοσχεδιασμό- αυθορμητισμό (το επικούρειο τυχαίο) την (ανωτερότητα της ψυχής του ηρακλείτιου κρυφού λόγου του σύμπαντος), αγνοώντας το συμπαντικό ζωντανό αυθόρμητο διαισθητικό αυτοσχεδιασμό του συμπαντικού «ΘΕΙΟΥ ΝΟΥ» , μας έχουν οδηγήσει στην κατάρευση της κυμματοσυνάρτησης Ψ και στο αδιέξοδο της κβαντομηχανικής, όπου ακόμα και τώρα παραμένει απροσδιόριστη- κατά προσέγγιση η τιμή της λεπτής υφής φωτός του ηλεκτρονίου κ.ο.κ. Έτσι δεν μπορούμε μέχρι αυτή τη στιγμή να ακούσουμε τον πλήρη ήχο του συμπαντικού τραγουδιού, αλλά ούτε και να το ερμηνεύσουμε πλήρως…
Ευτύχης Παλλήκαρης