Του Δημοσθένη Γκαβέα
Οι πρωτοφανείς εικόνες χάους που εξελίχθηκαν στην Ουάσιγκτον με την εισβολή των οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ στο Καπιτώλιο, την ώρα που συνεδρίαζε το Κολέγιο των Εκλεκτόρων προκειμένου να επικυρώσει την εκλογική νίκη του Τζο Μπάιντεν, προκάλεσαν σοκ όχι μόνο στην αμερικανική κοινωνία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η απαγόρευση της κυκλοφορίας, οι ένοπλοι αστυνομικοί, ο όχλος, η μια γυναίκα που έχασε τη ζωή της από πυροβολισμό μέσα στο Καπιτώλιο, προκαλούν μεγάλο προβληματισμό για την επόμενη ημέρα στις ΗΠΑ αλλά και τον κόσμο.
Η HuffPost επικοινώνησε με τον κ. Νικόλα Κατσίμπρα ο οποίος ζει στην Ουάσιγκτον και διδάσκει στο πρόγραμμα επίλυσης συγκρούσεων του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης, είναι σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων, πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Hellenic American Leadership Council (Ελληνοαμερικανικό Συμβούλιο Ηγεσίας).
Την ώρα που του μιλάμε, έχει ανακοινωθεί η απαγόρευση κυκλοφορίας στην Ουάσιγκτον και μας περιγράφει αυτό που βλέπει από το παράθυρο του διαμερίσματός του.
“Ένας άνδρας προχωρά μες στο σκοτάδι με φωσφορίζον καπέλο του Τραμπ τυλιγμένος με μια μπέρτα, η οποία φέρει συνθήματα που υποστηρίζουν το ίνδαλμά του. Προχωρώντας έτσι μέσα στο σκοτάδι η φιγούρα θυμίζει σκοτεινό κόμικ από αυτά που μόνο οι αμερικανοί ξέρουν να φτιάχνουν»
Πέρα από το γραφικό της υπόθεσης, πως επηρεάζουν οι εξελίξεις αυτές την εικόνα των ΗΠΑ στο κόσμο;
Σίγουρα η σημερινή ημέρα είναι από τις χειρότερες της αμερικάνικης ιστορίας και σίγουρα επηρεάζει τη διεθνή της εικόνα σε μια πολύ κρίσιμη μεταβατική περίοδο. Ήδη χώρες όπως η Τουρκία, το Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα, χώρες που έχουν ανταγωνιστική σχέση με την Αμερική παρατηρούν την αστάθεια και κάνουν υπολογισμούς μήπως μπορέσουν να την εκμεταλλευτούν στρατηγικά. Όμως είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι θεσμοί της Αμερικής έχουν μια συνέχεια παρ όλη την αστάθεια και οι τεχνοκράτες της εξωτερικής πολιτικής της Αμερική παρατηρούν και καταγράφουν τις αντιδράσεις άλλων κρατών έτσι ώστε να διαμορφώσουν ανάλογα την απάντησή τους εν εύθετω χρόνω.
Πώς έφτασε η Αμερική σε αυτό το σημείο, σε αυτή την τοξική πόλωση;
Για δεκαετίες το αμερικανικό πολιτικό σύστημα αδυνατούσε να αντιληφθεί την αυξανόμενη απονομιμοποίησή του σε κρίσιμες μάζες της αμερικανικής κοινωνίας οι οποίες ένιωθαν τελείως αποκομμένες και ξεχασμένες από την αμερικανική και πολιτική και οικονομική ελίτ.
Ουσιαστικά ο Τραμπ κεφαλαιοποίησε, αρχικά από σπόντα, την απήχηση που είχε επάνω σε αυτόν τον κόσμο και κατάφερε τα τελευταία τέσσερα χρόνια να αναπτύξει περαιτέρω το προφίλ του ως αντισυστημικού ηγέτη. Οπότε αυτή η κλιμάκωση που παρατηρούμε σήμερα είναι ουσιαστικά σχεδιασμένη από τον Τραμπ εδώ και μήνες ως η απόλυτη επίδειξη ισχύος στην μάχη του ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο και πιο συγκεκριμένα στους Ρεμπουμπλικανούς.
Μήπως θέλετε να πείτε για τους Δημοκρατικούς;
Όχι, μιλώ για τους Ρεπουμπλικανούς και αυτό που εννοώ είναι ότι ο Τραμπ έχει αυτή τη στιγμή ως προτεραιότητα να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο την μέγιστη απήχηση που έχει στη ρεπουμπλικανική βάση. Δηλαδή ο Τραμπ θέλει να κλέψει το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Οι Ρεπουμπλικάνοι δεν ήθελαν πλέον τον Τραμπ., όμως ο Τραμπ έχει καταφέρει να τους θέσει ένα υπαρξιακό δίλημμα, “είτε θα είστε μαζί μου, είτε θα στρέψω όλη αυτή τη μάζα, τον κόσμο, εναντίον σας. Δηλαδή μιλάμε ακόμη και για πιθανό ρίσκο διάσπασης του ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Θυμάμαι όταν ο Τραμπ ορκίστηκε υπήρχαν διαδηλώσεις εναντίον του. Τους το φύλαγε ο Τραμπ; Τι σημαίνει όλο αυτό για τη νέα αμερικάνικη ηγεσία;
Πράγματι αυτά τα επεισόδια είναι απόδειξη της εκδικητικότητας του Τραμπ και το δυστυχές είναι ότι η ζημιά που έχει κάνει είναι ίσως το πιο σημαντικό κληροδότημα του προς την επόμενη κυβέρνηση η οποία καλείται να διαχειριστεί την πιο πολωμένη αμερικάνικη κοινωνία στη σύγχρονη ιστορία της Ανυπομονώ να ακούσω την πρώτη ομιλία του Μπάιντεν στο Κογκρέσο η οποία παραδοσιακά γίνεται στην αρχή του έτους (state of the union) και στην οποία προβλέπω πως ο κύριος στόχος θα είναι να συσπειρώσει την κοινωνία και να προσπαθήσει να επουλώσει τις πληγές.
Τα θεωρητικά έχουν τελειώσει ότι και να πει ο Μπάιντεν δεν αρκεί εκτός και εάν συνοδευτούν από πράξεις, έναν νέο new deal. Το διακύβευμα λοιπόν είναι ποια θα είναι η εναλλακτική και πρακτική λύση που θα προτείνει ο Μπάιντεν και πως αυτή θα έχει απήχηση στις ξεχασμένες κοινωνικές ομάδες που εκμεταλλεύθηκε ο Τραμπ;
Πράγματι αυτή είναι όλη η ουσία και η μέγιστη πρόκληση για τον Μπάιντεν αυτή τη στιγμή. Ο Μπάιντεν έχει μια πρόκληση και μια ευκαιρία. Η πρόκληση είναι ότι πρέπει διαχειριστεί μια τεράστια κρίση λόγω του κορονοϊού και παράλληλα να αντιμετωπίσει τις απαρχαιωμένες υποδομές σε όλη την Αμερική, γέφυρες, δρόμοι και άλλες υποδομές, που αξίζει να σημειωθεί πως πολλά από αυτά τα έργα έχουν γίνει τη δεκαετία του 1930 και έκτοτε δεν έχουν γίνει πολλά καινούργια. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στον Μπάιντεν να προτείνει έναν νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. Το όφελος μεταξύ άλλων θα είναι να δώσει εργασία στη βάση που έχει στηρίξει τον Τραμπ και να ανατρέψει τη ρίζα της δυναμικής που εκμεταλλεύεται ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος. Διαφορετικά ο τραμπισμός θα παραμείνει και ίσως εδραιωθεί και εξελιχθεί στο νέο συντηρητικό κατεστημένο.