Έντονους προβληματισμούς για το ποιοι κατέχουν τόσο ευαίσθητες θέσεις, όπως αυτή του διευθυντή του ιδρύματος παιδικής προστασίας «Παιδικό Σπίτι» φέρνει στο νου η καταδίκη του 86χρονου Κωνσταντίνου Λαλαούνης, πρώην διευθυντής του ιδρύματος.
Ο Λαλαούνης δικαζόταν, μεταξύ άλλων, για αποπλάνηση, ασέλγεια και σωματική κακοποίηση σε βάρος παιδιών του ιδρύματος. Η ποινή που ανακοινώθηκε, ακόμα και με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου ήταν 40χρονη κάθειρξη χωρίς αναστολή. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες.
Πιο συγκεκριμένα, ο επί 35 χρόνια διευθυντής του ιδρύματος καταδικάστηκε για τα αδικήματα της αποπλάνησης ανηλίκων κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, της κατάχρησης ανηλίκων σε ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, όπως και σε βάρος ατόμου του οποίου καταχράστηκε τη διανοητική αναπηρία, καθώς και της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, τελεσθείσα από εργαζόμενο σε φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας.
Η κατάσταση στο ίδρυμα-κολαστήριο
Το μικρό σχετικά Ίδρυμα ήταν, επί προεδρίας του, πολύ κλειστό, καθώς οι κοινωνικές επαφές των παιδιών – ακόμη και με τους δικούς τους – ήταν πάντα πολύ περιορισμένες, κάτι αντίθετο προς το νόμο αλλά και την παιδαγωγική.
Τα παιδιά βρίσκονταν στο Ίδρυμα ήταν εκεί λόγω παραμέλησης ή κακοποίησης από τους γονείς ή και αδυναμίας αυτών να τα συντηρήσουν. Άτομα από το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών – εγκεκριμένα από κοινωνικές υπηρεσίες – που επιθυμούσαν να σταθούν δίπλα στα ήδη τραυματισμένα αυτά παιδιά, προσέκρουαν συχνά στην άρνηση του Κ. Λαλαούνη να τους επιτρέψει έστω και έναν περίπατο μαζί τους.
Η διαδικασία διερεύνησης των συνθηκών που υπήρχαν στο ίδρυμα ξεκίνησε μετά από καταγγελίες και μαρτυρίες ανθρώπων που σχετίζονταν με τον χώρο αλλά και κάποιων παιδιών τροφίμων .
Στην συνέχεια διενεργήθηκαν ανακρίσεις και από την έρευνα δύο κοινωνικών λειτουργών για λογαριασμό του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) βγήκαν πολλά στην επιφάνεια.
Ο Κωνσταντίνος Λαλαούνης στην απολογία του αρνήθηκε τις κατηγορίες, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αν ήμουν παλιάνθρωπος, δεν θα είχα καμία ηθική και οικονομική βοήθεια», αφού μεταξύ άλλων το οικοτροφείο-Γκουαντάναμο συγκέντρωνε πέρα από δωρεές, βραβεία και επαίνους, όπως από την Ακαδημία Αθηνών. Η υπεράσπιση δε, ισχυρίστηκε πως το κίνητρο των παιδιών που βρήκαν το θάρρος να καταθέσουν και να αποκαλύψουν την αλήθεια ήταν η εκδίκηση για το αυστηρό περιβάλλον, η περιορισμένη πρόσβασή τους σε πολυτελή αγαθά και η διεκδίκηση της οικονομικής αποζημίωσης. Τα παιδιά ωστόσο δεν είχαν υποβάλει μήνυση, αλλά απλώς κλήθηκαν να καταθέσουν στο πλαίσιο της ανάκρισης που είχε διατάξει η Εισαγγελία Ανηλίκων.
Eίχε διατελέσει Προϊστάμενος Διεύθυνσης του Δικαστηρίου Ανηλίκων Πειραιά επί 40 χρόνια
Ο Συνήγορος του Παιδιού κινήθηκε μόνο όταν μια καθηγήτρια υπέβαλε γραπτή αναφορά, στις αρχές του 2012. Αφορμή στάθηκε η αποκάλυψη που της είχε κάνει ο Γ., ένα παιδί με μικρή διανοητική στέρηση. Ο τότε 13χρονος είχε εκμυστηρευτεί στην καθηγήτρια του Γυμνασίου πως ο Κ. Λαλαούνης τον πήγαινε στο ασανσέρ, στις τουαλέτες και στις αποθήκες του οικοτροφείου, αλλά και στο σπίτι του στη Δροσιά όπου τον θώπευε ή τον αυνάνιζε. Ο Συνήγορος του Πολίτη στα τέλη του 2012, υπέβαλε εμπιστευτικό υπόμνημα στην Εισαγγελία Ανηλίκων που στη συνέχεια παρήγγειλε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση και ανάκριση.
Ο Κωνσταντίνος Λαλαούνης που κατά την απολογία είπε «Δεν έχω κάνει τίποτα, αρνούμαι τις κατηγορίες και μάρτυς μου ο Χριστός», είχε διατελέσει Προϊστάμενος Διεύθυνσης του Δικαστηρίου Ανηλίκων Πειραιά επί 40 χρόνια. Σε μια παλιότερη συνέντευξή του, είχε αναφέρει πως «Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, ήρθα αντιμέτωπος με εξαιρετικά σκληρές υποθέσεις που με συγκίνησαν και με άγγιξαν ως άνθρωπο. Έτσι αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτά τα παιδιά».
Διαβάστε τη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Λαλαούνη στην Espresso πατώντας ΕΔΩ.