Παρέμβαση του Ρουβίκωνα τώρα στην εκδήλωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όπου βρίσκονταν τόσο ο υπουργός Οικονομικών, όσο και ο υπουργός Οικονομίας
Στο ξενοδοχείο “Τιτάνια” πραγματοποίησαν παρέμβαση, περίπου στις 5 το απόγευμα, μέλη της ομάδας αντιεξουσιαστών του “Ρουβίκωνα”, με αφορμή την εκδήλωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής τουΣΥΡΙΖΑ που γίνεται στο ξενοδοχείο, στην οποία ομιλητές είναι ο υπουργός Οικονομικών κ. Σταθάκης και ο υπουργός Οικονομίας κ. Τσακαλώτος.
Στο σημείο έσπευσε αστυνομική δύναμη αλλά δεν χρειάστηκε ούτε κλήθηκε να επέμβει. Μάλιστα, πριν από λίγα λεπτά, οι “Ρουβίκωνες” δημοσίευσαν ένα κείμενο σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, μέσω του οποίου ενημερώνουν ότι είναι εκείνοι που βρίσκονται στο ξενοδοχείο “Τιτάνια”.
Σύμφωνα με την μέχρι στιγμής ενημέρωση από την Αστυνομία, τα μέλη του “Ρουβίκωνα” έκαναν την παρέμβασή τους κατά τη διάρκεια των ομιλιών με συνθήματα, μοίρασαν φυλλάδια στους παριστάμενους και στη συνέχεια αποχώρησαν, δίχως να προκληθεί συμπλοκή. Σημειώνεται ότι ήταν ανοιχτή εκδήλωση και βρίσκονταν στον χώρο από νωρίς και χωρίς να προκληθεί πρόβλημα.
“Παρέμβαση του Ρουβίκωνα τώρα στήν εκδήλωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ (με ομιλητές τον υπουργό Οικονομικών, και τον Υπουργό Οικονομίας στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ.
Το 1998 ο μεγαλύτερος βιομήχανος της Ιταλίας ο ιδιοκτήτης της FIATGianniAnielli, δήλωσε¨: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά»
Κατα καιρούς ο ταξικός εχθρός, με την άνεση του ισχυρού μπορεί να γίνει κυνικός. Πράγματι, ας αναρωτηθεί ο καθένας και η καθεμιά: τι άλλο θα είχε κάνει η δεξιά που δεν κάνει ο Σύριζα; Και δεν αναφερόμαστε σε κάποιο σοσιαλιστικό πρόγραμμα ριζικού μετασχηματισμού. Αυτά, όσες φορές στο παρελθόν τα ξεστόμισαν οι τέως ευρωκομμουνιστές του 4% προκάλεσαν μόνο θυμηδία. Κατεβάζουμε πολύ χαμηλά τον πήχη, στα απλά και αυτονόητα που υποτίθεται ότι ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κάνει όταν διαδεχθεί μια δεξιά, στα όρια της ακροδεξιάς, κυβέρνηση όπως αυτή του Σαμαρά. Σε συνθήκες μάλιστα κρίσης, όξυνσης της φτώχειας και των ανισοτήτων, συνθήκες καθολικής αποδόμησης κατακτήσεων κερδισμένων με αίμα.
Ούτε καν αυτά τα απλά “αυτονόητα” δεν έγιναν.. Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι οτιδήποτε αριστερό που είναι δεξιότερα της παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς τις τελευταίες δεκαετίες σε όλη τη Δύση, έχει αποτινάξει κάθε δεσμό με το παρελθόν. Η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, όλη η φιλελεύθερη ατζέντα προωθήθηκε από υποτιθέμενες αριστερές κυβερνήσεις. Αν ξεκίνησε η Θάτσερ τη νέα επίθεση του κεφαλαίου, ο Τόνυ Μπλαιρ ολοκλήρωσε την δουλειά στην Μ. Βρετανία για παράδειγμα.
Αλλά το Ελληνικό πολιτικό τοπίο είχε για χρόνια το ΠΑΣΟΚ, αυτό που εισήγαγε τα φιλελεύθερα διακυβεύματα τις εποχές της πλαστής ευμάρειας και δημιουργήθηκε η αυταπάτη στην πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης ότι ο Σύριζα θα περνούσε τα εσκαμμένα. Αυταπάτη στα όρια της ανοησίας, τουλάχιστον για ζητήματα όπως η Ε.Ε. ή το ΝΑΤΟ, που Σύριζα δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν.
Σε άλλα όμως, κορόιδεψε. Στεγνά.
Κοινότοπα να επαναλάβουμε: Μνημόνια υπογράφει, συντάξεις μειώνει, εργασιακά δικαιώματα ετοιμάζεται να καταργήσει, όλη η δημόσια περιουσία που νέμονταν το κράτος τώρα ετοιμάζεται να “σκοτωθεί” σε ιδιώτες, ντόπιοι και μετανάστες στοιβάζονται σε στρατιές ανέργων έτοιμων να δεχτούν σιωπηλά έναν ακόμα πιο χαμηλό βασικό μισθό αν είναι τυχεροί, τι περισσότερο θα έκανε η δεξιά από τον Σύριζα;
Ο σύριζα ως μια αστική πολιτική δύναμη έχει στα χέρια του ένα αστικό κράτος και όπως πάντα συμβαίνει, συνεχίζει στη ρότα που έχει ήδη χαραχτεί γιαυτό μέσα στο πλέγμα των επιλογών της αστικής τάξης, των υπερεθνικών σχηματισμών και των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων στην περιοχή. Ο Σύριζα ούτε μπορούσε, ούτε ήθελε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Πόσο αστεία είναι η ακροδεξιά φοβία για ένα Σύριζα που γραπώνει αυταρχικά την εξουσία και φέρνει σοβιετικό καθεστώς…
Σχεδόν τόσο μάταιη όσο οι ελπίδες από κομμάτι του κόσμου του αγώνα που την πάτησε τόσο στεγνά.
Το έντιμο κομμάτι αυτού του κόσμου, σε στελεχιακό επίπεδο, ήδη έφυγε ντύνοντας τις ίδιες αστικοδημοκρατικές αυταπάτες με άλλο πολιτικούς μανδύες. Το πιο μεγάλο τμήμα του κόσμου του αγώνα όμως είναι τώρα μετέωρο. Βυθισμένο στην αμηχανία, την απογοήτευση, την έλλειψη προοπτικής, ¨όπως όλη η κοινωνία μέρος της οποίας είναι.
Κι έτσι απαντιέται κατ αρχήν και το μόνο που μέχρι τώρα εμφανίστηκε ως μια διαφορά του Σύριζα απο την Δεξιά. Το “ελαφρύτερο γκλομπ του μπάτσου”. Σαν καθεστωτική εναλλακτική, αυτή η αριστερά κομίζει ένα διαφορετικό τρόπο επίτευξης κοινωνικής ειρήνης. Με ένα σώμα ψηφοφόρων που δεν έχουν την εμμονή του “νομου και της τάξης”, το πραγματικά δικό της όπλο είναι η διασπορά της ήττας και της μοιρολατρίας , το βάλτωμα κάθε αντίστασης. Το κόλπο είναι να γίνεται η ίδια η αριστερή κυβέρνηση η δικαιολογία του εαυτού της. Το δημοψήφισμα και που κατέληξε μιλάει από μόνο του.
Επειδή όμως αυτά τα κολπα δεν βαστάνε πολύ, κάτι που είδαμε να συμβαίνει και με την “πρώτη φορά αριστερά”, το ΠΑΣΟΚ, κάποια στιγμή και στον Σύριζα σύντομα, το γκλομπ του μπάτσου έρχεται στο “κανονικό βάρος”. Είδαμε να επιβάλουν την τάξη σε στρατόπεδα προσφύγων, να κλείνουν καταλήψεις, να προσαγάγουν κόσμο, και πρόσφατα και την εκδοχή σύριζα στο ψέκασμα σε συνταξιούχους.. Κι όταν η κοινωνική βάση βγει από το μούδιασμα θα δούμε και τη μαζική βία που είδαμε με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κλπ. Με τη βεβαιότητα φυσικού φαινομένου. Γιατί αυτό είναι η αστική δημοκρατία, αυτό είναι το κράτος.
Ο δρόμος του αγώνα βρίσκεται στο πνεύμα της αντίστασης και της οργάνωσης. Οι αναρχικές αντιλήψεις, όσο και η κοντινή και μακρινή πολιτική ιστορία προδιαγράφουν μια τυπική κατάσταση σε συνθήκες κρίσης. Παρά την επικοινωνιακή θολούρα με ασημαντότητας το ότι τελικά ο Σύριζα έγινε ότι έγραφε στο DNA του πρέπει να οδηγήσει τον κόσμο του αγώνα σε συμπεράσματα. Η κατεύθυνση αγώνα είναι μέσα στη βάση, έξω από το αστικοδημοκρατικό πεδίο, αντικρατικά, αντικαπιταλιστικά, αντιθεσμισμένα.
Όσο για τον Σύριζα έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο μιας “σοβαρής αστικής δύναμης εξουσίας”, πλέον και με τη ξεκάθαρη δική της αναφορά σε πρόσωπα και κλίκες της αστικής τάξης, και ως τέτοια πρέπει να αναγνωρίζεται. Τα ήθη του 4% ανήκουν στα κόμματα του 4%.
Επιλέξαμε λοιπόν να παρέμβουμε στην πολιτική εκδήλωση με ομιλητές Σταθάκη και Τσακαλώτο. Τέτοιες εκδηλώσεις έχουν τη λογική να χτίσουν την προπαγανδιστική αφήγηση στη συγκυρία και για τα θέματα που επεξεργάζονται. Ως αναρχικοί λοιπόν, που αντιμετωπίζουμε τον σύριζα ως μια “σοβαρή αστική δύναμη εξουσίας” επιλέγουμε να βάλουμε σφήνα σε αυτή τη διαδικασία.
Ως αναρχικοί δεν έχουμε λόγο να σεβόμαστε, “σοβαρές αστικές πολιτικές δυνάμεις εξουσίας”, κανένα πρώην και νυν ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο καλούμε καθέναν και καθεμιά από τη δική μας κοινωνική και ταξική θέση να κάνει”.
Η εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ
Η εκδήλωση εντάσσεται στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου, που ξεκίνησε τον Ιούλιο, ενώ την ώρα της εισβολής στο βήμα βρισκόταν η Μαρίκα Φραγκάκη, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα θέματα που συζητήθηκαν πριν και μετά τη διακοπή, ήταν τα παρακάτω:
α. Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ. Θα παρουσιαστούν τόσο οι δυνατότητες όσο και οι δυσκολίες που προκύπτουν για τη στήριξη της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στον τραπεζικό τομέα. Το συγκεκριμένο θέμα περιέγραψε και ανέπτυξε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.
β. ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΑ «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ. Θα παρουσιαστούν οι ρυθμίσεις που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως στοιχεία, επαναλειτουργίας των επιχειρήσεων, επανεκκίνησης της οικονομίας και διασφάλισης της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.
Σύμφωνα με πληροφορίες, εκείνος που παρενέβη ήταν ο Στέλιος Παππάς, πατέρας του υπουργού Επικρατείας, ο οποίος και έπεισε τα περίπου 15 μέλη του Ρουβίκωνα να αποχωρήσουν.
Να θυμίσουμε πως το Συνέδριο αναμένεται να ξεκινήσει στις 13 Οκτωβρίου.