Πήρε το βραβείο πανευτυχής απ’ τους δυνάστες του λαού που τον ψήφισε

Και είπε: «Ποτέ μη λες ποτέ»! Βαθυστόχαστο! Για φαντάσου! Ποιος ήταν ο Σάιξπηρ μπροστά του; «Να ζει κανείς ή να μη ζει;» και συνεχίζει, χασκογελώντας ως συνήθως, τις «μαργαρίτες» του: «Ποιος θα μου το ‘λεγε το 2015 πως θα ‘μπαινα στα παλάτια;»

– Εμείς, που τον βλέπαμε και τον ακούγαμε είχαμε μείνει εμβρόντητοι.

Καλά –σκεπτόμαστε– χαζό είναι το παιδί; Το λέει κιόλας; Δεν κρατά το στόμα του κλειστό;

Εε, βέβαια το 2015 ήταν ακόμα με τις καταλήψεις. Ήτανε ακόμα: «Βάζομε μπουρλότο στα παλάτια». Τότε, ούτε να το διανοηθεί πως θα γινόταν προσκεκλημένος και βραβευμένος απ’ τους «δυνάστες» και τους «φονιάδες των λαών» και τους λογής-λογής «παλατιανούς». Το σκέφτηκε λοιπόν δυνατά και το ‘πε κιόλας. Την μετάλλαξή του: «Ποτέ μη λες ποτέ!»

Έχετε διαβάσει τον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκυ; Έχετε διαβάσει τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλλι; Ένα επικίνδυνο μείγμα είναι

Α.Ρ.