Με ξεχωριστό και πρωτότυπο τρόπο υποδέχτηκαν την Άνοιξη και την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στο Δημοτικό Σχολείο Βαρυπέτρου.
“Όπως ανακοίνωσε το σχολείο, στο πλαίσιο του εορτασμού, “αφιέρωσαν χρόνο σε κάποιους από τους πιο γνωστούς Έλληνες ποιητές, που με τα ποιήματά τους έκαναν γνωστή την πατρίδα μας στα πέρατα του κόσμου!”
Σχετική ανακοίνωση αναφέρει:
“Η 21η Μαρτίου, η πρώτη μέρα της Άνοιξης, όπου το φως κερδίζει το σκοτάδι και η αισιοδοξία αφήνει πίσω της το πένθος, είναι η Παγκόσμια ημέρα της Ποίησης.
Η ιστορία της ξεκινά από την Ελλάδα. Το 1997 ο ποιητής Μιχάλης Μήτρας της “συγκεκριμένης” της “οπτικής” ποίησης- πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να γιορτάζεται η ημέρα της Ποίησης. Η Λύντια Στεφάνου, από τις γνωστές ποιητικές φωνές της Μεταπολεμικής Ποίησης, είπε ότι η πρώτη μέρα της Άνοιξης είναι η κατάλληλη για τη γιορτή της Ποίησης. Και ο Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης στην UNESCO, πρότεινε η 21η Μαρτίου η ημέρα να κηρυχτεί η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. Στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO, τον Οκτώβρη του 1999, η 21η Μαρτίου κηρύχτηκε η Παγκόσμια μέρα της Ποίησης. Να και το σκεπτικό της απόφασης:
«Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά:
“Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση”»…
Έτσι κι εμείς, στο Δημοτικό Σχολείο Βαρυπέτρου σκεφτήκαμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο σε κάποιους από τους πιο γνωστούς Έλληνες ποιητές, που με τα ποιήματά τους έκαναν γνωστή την πατρίδα μας στα πέρατα του κόσμου!
Στη μέρα της ποίησης, το φως αναστενάζει,
στις λέξεις που πετούν, η καρδιά απαντά.
Ο κόσμος όλος, σε μια λέξη αγκαλιάζει,
και η μουσική της ψυχής, την ειρήνη κρατά.
Σαν άνεμος η ποίηση, ταξιδεύει παντού,
σε κάθε γωνιά του κόσμου, κι αν δεν τη βλέπεις, ακούς.
Χρωματίζει τη σκέψη και κάνει το «εγώ»
να γίνει «εμείς», με ρυθμούς και χορούς.
Σήμερα, με λέξεις απλές, ενώνουμε τα όνειρα,
όπου κι αν βρισκόμαστε, ένα είμαστε, μαζί.
Ας κρατήσουμε την ποίηση στην καρδιά μας αληθινή,
γιατί η ποίηση είναι η γέφυρα που συνδέει τους ανθρώπους στη ζωή.
Ας τιμήσουμε τη φωνή της, τον κόσμο της,
η ποίηση είναι πάντα εδώ, για να μας θυμίζει
πως κάθε λέξη και στίχος, μικρός ή μεγάλος,
είναι κομμάτι του κόσμου, της αιωνιότητας αυτής.”
