Του Μιχαήλ Γ. Κελαϊδή

Η Παναγία κοιτάζει τον Ιησού πάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου και πονά. Ένας πόνος που δεν περιγράφεται. Και πάνω στην απελπισία της ρώτα Τον Υιό της:

– Γιατί Παιδί μου το έκανες αυτό; Γιατί παιδί μου να υποφέρεις και εγώ μαζί σου;

-Στο είπε Μητέρα ο ιερέας Συμεών, ότι την ψυχή σου θα διαπεράσει ρομφαία, το ξέχασες; Μητέρα αγαπώ τον κόσμο και ήρθα να τον σώσω.

-Και γιατί παιδί μου δεν τον έπλασες καλό;

-Γιατί Μητέρα των έπλασα ελεύθερο, να αποφασίζει ο ίδιος, ήρθα να του δείξω τον δρόμο, να του δώσω την ευκαιρία να σωθεί. Δεν πίεσα κανέναν να με ακολουθήσει. Είπα όποιος θέλει να έρθει και να σηκώσει το δικό του Σταυρό, όπως Εγώ τώρα.

-Μα παιδί μου με ένα λόγο ανάστησες το Λάζαρο, την κόρη του εκατόνταρχου Ιαείρου, το νεαρό της χήρας από την Ναϊν, έκανες τόσα θαύματα, γιατί;

-Με το θάνατό Μου μητέρα θέλω να κατέβω στην άβυσσο, στα Τάρταρα του κόσμου, να διδάξω τους πρωτανθρώπους, που δε με ακούσαν ποτέ, γιατί Μητέρα τους αγαπώ και θέλω να τους σώσω. Μητέρα αναρωτιέσαι που είναι ο όχλος που φώναζε και με έβριζε; βλέπεις Μητέρα τους σταυρωτές μου, τους στρατιώτες της αδιάντροπης φρουράς, χωρίς να το καταλαβαίνουν χτυπούν πάνω σε σκληρό αμόνι και θα κομματιαστούν.

Με ύψωσαν Μητέρα επάνω στο ξύλινο Σταυρό και Εγώ τους ευγνωμονώ γιατί θα τον κάνουν σύμβολο. Δεν άκουσες Μητέρα ότι Εγώ τους συγχωρώ όλους αυτούς παρά τον πόνο μου;

Άκουσε Μητέρα, σήμερα παρέρχονται οι τύποι και φεύγουν οι σκιές. Ο ήλιος θα γεμίσει την οικουμένη. Σήμερα αχρηστεύτηκε η Παλαιά και επικυρώνεται η Νέα Διαθήκη, σήμερα παρέρχονται τα παλιά και έρχονται τα καινούργια. Ξένος ήρθα Μητέρα στη γη ανάμεσα σε ξένους και με Σταυρώνουν.

Οι Ιουδαίοι Μητέρα, με έδωσαν για να Σταυρωθώ, μα οι εθνικοί θα με δεχτούν και θα με δοξάσουν στα πέρατα του κόσμου.

Άκουσες μάνα ότι ένας ληστής με αναγνώρισε ως Θεό, τότε γιατί κλαις;