Συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη, επικεφαλή της Λαϊκής Ενότητας, στο περιοδικό Crash και τη Μαρία Κανελλοπούλου
ΕΡ: Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μια ανθρώπινη ερώτηση. Πώς νιώσατε το βράδυ των εκλογών όταν πληροφορηθήκατε ότι η ΛΑ.Ε. δεν τα κατάφερε να μπει στη Βουλή;
ΑΠ: Στενοχωρήθηκα. Θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν ότι δεν στενοχωρήθηκα πολύ. Τα συναισθήματα εκείνες τις ώρες είναι πάρα πολύ επώδυνα και θα έλεγα πρωτόγνωρα και πολύ σύνθετα. Γρήγορα, όμως, σκέφτηκα ψύχραιμα, κοίταξα μπροστά και είπα: χάσαμε μια μάχη και όχι τον πόλεμο. Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά.
ΕΡ:Όταν βγήκατε να κάνετε τις καθιερωμένες δηλώσεις ήσασταν φανερά συγκινημένος. Αισθάνεστε μέσα σας ότι αδικηθήκατε;
ΑΠ: Να αδικηθώ από ποιον; Οι βασικές επιλογές της ΛΑ.Ε με έβρισκαν σύμφωνο. Κι εγώ, προσωπικά, αναλαμβάνω πλήρως και στο ακέραιο όλη την ευθύνη του αρνητικού αποτελέσματος. Αν εννοείτε ότι μπορεί να αδικήθηκα από τον ελληνικό λαό, θα πω ευθέως πως όχι. Δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να επιρρίψω ευθύνες στους συμπατριώτες μου για το ότι δεν ψήφισαν τη “Λαϊκή Ενότητα” (ΛΑΕ). Όχι γιατί οι πολίτες δεν έχουν ευθύνη για τις επιλογές τους. Για το τι και πως ψήφισαν. Για το αν απείχαν από τις εκλογές ή έριξαν λευκό ή άκυρο. Ασφαλώς έχουν ευθύνη και οι πολίτες. Είναι άλλο αυτό, όμως και άλλο να επιρρίψω ευθύνη στους πολίτες γιατί δεν ψήφισαν τη ΛΑΕ ή να ισχυριστώ ότι με αδίκησαν. Αυτό δεν το μπορώ και δεν θα το κάνω ποτέ. Θα ήταν πολύ εγωιστικό και πολύ αλαζονικό.
ΕΡ: Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι κέρδισε τις εκλογές έχασε 230.000 ψήφους από τον Ιανουάριο. Από αυτές τις απώλειες ή από μετακινήσεις ψηφοφόρων άλλων κομμάτων η ΛΑ.Ε. συγκέντρωσε τελικά γύρω στις 155.000 ψήφους. Το μεγάλο ποσοστό πολιτών που εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, μετά την διάσπαση του κόμματος, έμεινε πιστό ή έστω έδωσε την ανοχή του στον σημερινό πρωθυπουργό. Για ποιον λόγο εκτιμάτε ότι συνέβη αυτό;
ΑΠ: Ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα μπόρεσε να κερδίσει τις εκλογές εξαιτίας της ιδιαίτερα μεγάλης αποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, αντιπροσωπεύοντας ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των πολιτών της χώρας. Ίσως, πρωτοφανώς μικρό για κυβέρνηση. Όπως σας είπα, η αποχή διέσωσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Το διέσωσαν και τον ανέδειξαν κυβέρνηση, κατά παράδοξο τρόπο, όσοι και όσες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν, δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να ψηφίσουν το μνημόνιο Τσίπρα. Ήταν, όμως, απογοητευμένοι, θεωρώντας, μετά την εξαπάτηση τους από τον Τσίπρα, ότι οι πολιτικοί γενικώς τους εξαπατούν. Έχασαν την ελπίδα τους ή φοβόντουσαν να ψηφίσουν ΛΑΕ εκτιμώντας κακώς ότι είναι παρακινδυνευμένη μια εναλλακτική λύση για τη χώρα που εμπεριέχει και την έξοδο από την ευρωζώνη. Η τρομοκρατία του κατεστημένου κατά του εθνικού νομίσματος είχε επηρεάσει πολύ τον ελληνικό λαό και ήταν πολύ δύσκολο σε τρεις βδομάδες να αλλάξουν τα στερεότυπα οι συνειδήσεις.
ΕΡ: Το προηγούμενο διάστημα, από την κορύφωση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές και το δημοψήφισμα έως τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου τα γεγονότα κύλησαν πάρα πολύ γρήγορα και πήρατε πολλές αποφάσεις «εν θερμώ» μέσα σε ασφυκτικό πολιτικό χρόνο, με κορυφαία την απόφασή σας να ανεξαρτητοποιηθείτε από τον ΣΥΡΙΖΑ και να σχηματίσετε την Λαϊκή Ενότητα αλλά και την απόφασή σας να τεθείτε επικεφαλής αυτής της νέας προσπάθειας. Πώς κρίνετε τα πεπραγμένα σας αυτά τώρα, έχοντας πλέον κάποια απόσταση από τα γεγονότα;
ΑΠ: Πράγματι, προσωπικά και συλλογικά, ως Αριστερό Ρεύμα και Αριστερή Πλατφόρμα, έπρεπε να λάβουμε γρήγορα, με κινηματογραφική ταχύτητα, πολύ κρίσιμες και πολύ τολμηρές, πολιτικά και ψυχολογικά, αποφάσεις. Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου. Αν και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, τα ίδια θα έκανα, αν επρόκειτο να λάβω ξανά αποφάσεις σε τέτοιες συνθήκες. Όπως έχω πει πολλές φορές, δεν θα μπορούσα ποτέ να ψηφίσω μνημόνιο και ακόμα περισσότερο να εφαρμόσω μνημονιακές πολιτικές. Δεν θα μπορούσα ποτέ, για να μη θυσιαστεί το ευρώ και η ευρωζώνη, να θυσιάσω την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Και να με κρεμούσαν ανάποδα στο Σύνταγμα, μνημόνιο δεν θα ψήφιζα ούτε θα εφάρμοζα σε καμία περίπτωση. Το διαζύγιο το δικό μου και της Αριστερής Πλατφόρμας με τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναπόφευκτο. Η γέννηση της Λαϊκής Ενότητας ήταν απόλυτη ανάγκη.
ΕΡ: Κε Λαφαζάνη μέχρι πρότινος ήσασταν μέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και μάλιστα σε ένα υπουργείο κρίσιμο όπως αυτό του περιβάλλοντος, ενέργειας και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Σε αυτό το διάστημα παρατηρήσατε φαινόμενα ή περιστατικά που σας ανησύχησαν σε σχέση με την στάση της ηγετικής ομάδας του κόμματος;
ΑΠ: Η ανησυχία μου για το ότι η κυβέρνηση μπορεί να οδηγηθεί σε συνομολόγηση μνημονίου ήταν διαρκής. Οι διαφορές μου με την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, ήταν πάντα μεγάλες και μεγάλωναν διαρκώς με την πάροδο του χρόνου. Και εγώ προσωπικά και η Αριστερή Πλατφόρμα δίναμε ομηρικές μάχες τόσο στα συλλογικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στα κυβερνητικά όργανα για τις απανωτές απαράδεκτες αναδιπλώσεις της κυβέρνησης από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και την αρνητική τροπή που είχαν πάρει από την αρχή οι διαπραγματεύσεις με τους “θεσμούς” και τους πιστωτές. Δεν είχα καμιά αυταπάτη. Έβλεπα καθαρά τους κινδύνους. Έδωσα, όμως, μάχη και εγώ και οι ομοϊδεάτες μου μέχρι την τελευταία στιγμή, για να αποφύγουμε την τραγωδία: την υπογραφή ενός νέου μνημονίου.
ΕΡ: Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε τον Ιανουάριο στην εξουσία με υποσχέσεις περί πολέμου εναντίον της διαφθοράς και της διαπλοκής. Στους 7 μήνες που κυβέρνησε είδαμε για παράδειγμα τον διορισμό του συντρόφου της κας Δούρου στην ΕΥΔΑΠ, τη μη προώθηση του διαγωνισμού για την δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών και εσχάτως την υπόθεση Φλαμπουράρη. Παρόλα αυτά, έχοντας πια φέρει στην Βουλή το τρίτο μνημόνιο ο κ. Τσίπρας έκανε σημαία του και πάλι τον πόλεμο στην διαπλοκή. Πώς το σχολιάζετε;
ΑΠ: Δεν θα ήθελα να κάνω αναφορά σε περιπτώσεις όπως αυτές που σημειώνετε. Ένα θα πω. Η διαπλοκή δεν είναι πάντα ούτε κυρίως θα έλεγα, μια επιλογή. Είναι μία κατάσταση και μια τάξη πραγμάτων που προκύπτει ως αναγκαία απόρροια πολιτικών επιλογών και πολιτικής πορείας. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να ακολουθεί μνημονιακές πολιτικές και σκληρές συνταγές λιτότητας, να ξεπουλά το δημόσιο πλούτο, να προωθεί κύματα νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων και να ισχυρίζεται, ταυτόχρονα, ότι θα δώσει μάχη κατά της διαπλοκής. Η κυβέρνηση δεν έκανε, σχεδόν, τίποτα κατά της διαπλοκής επτά μήνες τώρα. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να κάνει τίποτε στο μέλλον. Το μνημόνιο και ο νεοφιλελευθερισμός σημαίνει διαπλοκή κράτους ολιγαρχίας. Τα πρόσωπα, οι επιχειρηματίες και οι επιχειρήσεις της διαπλοκής μπορεί να παραλλάσσουν. Η διαπλοκή ως φαινόμενο θα παραμένει.
ΕΡ: Θυμόμαστε όλοι ότι η πρόταση της αριστερής πλατφόρμας και της ΚΟΕ στα τέλη Μαΐου για ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα στηριζόταν στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν πέρασε από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ (με 75 ψήφους υπέρ, 95 κατά και 1 «λευκό»). Δεν ήταν αυτό ένα κρίσιμο κι ενδεικτικό αποτέλεσμα για το που οδηγούνταν τα πράγματα;Αν πάμε ακόμη πιο πίσω, αρκετά νωρίς, τον Απρίλιο του 2014, έναν μήνα πριν τις Ευρωεκλογές στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούμε εμπρός στην απόρριψη της τροπολογίας που είχε καταθέσει η Αριστερή πλατφόρμα σχετικά με την εκπόνηση σχεδίου για την έξοδο της χώρας από το ευρώ αν η κυβέρνηση εκβιαστεί από το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Η λεγόμενη προεδρική πτέρυγα ήδη από τότε είχε δείξει την προθέσή της ότι πήγαινε προς τον περιβόητο «έντιμο συμβιβασμό». Δεν ήταν αρκετή τότε αυτή η διαφωνία για να γίνει αιτία ακόμη και πολιτικού διαζυγίου;
ΑΠ: Πάρα πολύ σωστά επισημαίνετε μερικούς από τους πολλούς καθοριστικούς σταθμούς διαφωνιών δικών μου και της “Αριστερής Πλατφόρμας” με την επίσημη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως την εξέφραζε ο Αλέξης Τσίπρας. Αν, ξεκινώντας απ’ αυτές τις διαφωνίες, τραβάγαμε πρόωρα το σχοινί ως τη ρήξη και τη διάσπαση στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιον ότι θα κατηγορούμεθα από πολύ κόσμο ότι τραβάμε το χαλί του Τσίπρα, σε μια φάση που “παλεύει” και “διαπραγματεύεται σκληρά” για μια παραδεκτή συμφωνία. Εδώ, ακόμα κι όταν ο Τσιπρας υπόγραψε Μνημόνιοκαι εμείς διαχωριστήκαμε και τότε βρέθηκαν κάποιοι να μας κατηγορήσουν ως διασπαστές, αντί να καταπιούν τη γλώσσα τους για την κωλοτούμπα που έγινε. Πέραν αυτού, εμείς μείναμε και δώσαμε μέχρι την ύστατη στιγμή τη μάχη για να αποφύγουμε την τραγωδία ενός μνημονίου, ώστε φθάσαμε στο σημείο να με κατηγορούν στο τέλος ότι δήθεν πρότεινα ως οδό διαφυγής από το μνημόνιο το ριφιφί στο Νομισματοκοπείο. Μέχρι εκεί έφτασε το κατάντημα τους.
”Μιλάμε για ένα ΣΥΡΙΖΑ που, όχι απλώς κάνει κακές μεταγραφές, αλλά έχει ”πασοκοποιηθεί” ραγδαία, ταχύτατα και πολύ κυνικά. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να πάψει να δείχνει ανοχή απέναντι σε μια διαχρονικά νοσηρή ”πασοκοποίηση”.”
ΕΡ: Σε όλη αυτή την πορεία, από το 3%, μέχρι την ανάληψη της εξουσίας πάρα πολλά στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ πλαισίωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχατε ενστάσεις για αυτές τις «μεταγραφές»;
ΑΠ: Εγώ δεν είχα ενστάσεις γενικώς για τη συμμετοχή στον ΣΥΡΙΖΑ μελών και στελεχών από το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και απο τη ΝΔ. Αλίμονο, υπήρχαν και υπάρχουν πάρα πολλοί έντιμοι άνθρωποι από τους άλλους πολιτικούς χώρους, και είναι πολύ θετικό να κάνουν βήματα επανατοποθέτησης και προσέγγισης με την Αριστερά ή συνεργασίας μαζί μας σε μια αντιμνημονιακή, πατριωτική και δημοκρατική κατεύθυνση. Αυτό επιδιώκει η Λαϊκή Ενότητα σήμερα για να σπάσουμε το μνημονιακό τείχος. Η Αριστερά πρέπει να είναι ανοικτή και να επιδιώκει πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, ιδιαιτέρα αυτήν την περίοδο. Είναι άλλο αυτό, όμως και άλλο οι μεταγραφές μεγαλοστελεχών από το ΠΑΣΟΚ, που γίνονται την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για κυβέρνηση, για τη νομή των προνομίων της εξουσίας. Είναι άλλο οι “προσλήψεις” στελεχών του ΠΑΣΟΚ που βαρύνονται με σκανδαλώδεις πράξεις. Είναι άλλο οι μεταπηδήσεις πρώην υπουργών του Γ. Παπανδρέου, υπεύθυνων για μνημονιακές πολιτικές ή πρώην βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που είχαν ψηφίσει μνημόνια. Όταν δικαιολογείς αυτούς που είχαν ψηφίσει μνημόνια, προορίζεσαι να υπογράψεις και εσύ καινούργια. Απέναντι σε όλες αυτές τις νοσηρές καταστάσεις είχα και είχαμε ως Αριστερή Πλατφόρμα σκληρό και αμείλικτο μέτωπο. Σήμερα πια μιλάμε για ένα ΣΥΡΙΖΑ που όχι απλώς κάνει κακές μεταγραφές αλλά έχει “Πασοκοποιηθεί” ραγδαία, ταχύτατα και πολύ κυνικά. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να πάψει να δείχνει ανοχή απέναντι σε μια διαχρονική νοσηρή “Πασοκοποίηση”. Η “Πασοκοποίηση” δυστυχώς είναι ο κοινός παρανομαστής και ο τόπος σύγκλισης του συνόλου του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, από τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ ως τη ΝΔ, το οποίο βουλιάζει όλη τη πολιτική ζωή και τη χώρα.
ΕΡ: Γνωρίζετε τον Αλέξη Τσίπρα πάρα πολύ καλά. Μήπως ήταν ανέκαθεν περισσότερο κοντά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και λιγότερο στον αριστερό ριζοσπαστικό χώρο;
ΑΠ: Δεν θέλω αυτή την ώρα να μιλήσω για το πως εκτιμούσα την “πολιτική ταυτότητα” του Αλέξη Τσίπρα στο παρελθόν. Θα έρθει αυτή η στιγμή. Αυτό που είναι βέβαιον είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας προσχώρησε στην πράξη στην πιο αρνητική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας, σε ένα ακραίο νεοφιλελευθερισμό, ενδεδυμένο με κούφια αριστερή φρασεολογία.
ΕΡ: Την περίοδο ψήφισης του μνημονίου διαλέξατε να καταψηφίσετε τα μέτρα αλλά να μην αποσύρετε την στήριξη σας στην κυβέρνηση. Πώς δικαιολογείτε αυτή σας την απόφαση; Μήπως και αυτή επηρέασε την στάση των ψηφοφόρων;
ΑΠ: Όπως σας είπα παλεύαμε μέχρι την ύστατη στιγμή να αποτρέψουμε τη μνημονιακή τραγωδία. Ακόμα και όταν καταψηφίζαμε τα προαπαιτούμενα μέτρα, καλούσαμε την κυβέρνηση να σταματήσει τον μνημονιακό κατήφορο. Να μην ψηφίσει το μνημόνιο. Όταν, όμως, ήρθε στη Βουλή το ίδιο το μνημόνιο και το καταψηφίσαμε, ο κύβος είχε ριφθεί. Διαχωρίσαμε τη θέση μας από την κυβέρνηση. Δεν νομίζω, όμως, ότι κανένας απ’ αυτούς τους χειρισμούς επηρέασε, έτσι κι αλλιώς, το εκλογικό αποτέλεσμα. Ο κόσμος έκρινε με τις θεμελιώδεις επιλογές.
ΕΡ: Η πλευρά του κ. Τσίπρα παρουσίασε την καταψήφιση του τρίτου μνημονίου από τους διαφωνούντες βουλευτές ως «προδοσία» που οδήγησε στην πτώση της πρώτης αριστερής κυβέρνησης. Τι απαντάτε σε αυτό; Πιστεύετε ότι έπαιξε ρόλο στο χαμηλό ποσοστό της ΛΑ.Ε.;
ΑΠ: Έχω πει πολλές φορές η κυβέρνηση δεν έπεσε. Δεν την έριξε κανένας. Η κυβέρνηση παραιτήθηκε, για να πάει σε εκλογές εξπρές με ένα κύριο στόχο: να εκκαθαρίσει τη Βουλή, πριν πάρουν οι πολίτες χαμπάρι τι συνέβη, από το “όχι” στο μνημόνιο, από τη Λαϊκή Ενότητα. Προδοσία δεν κάναμε εμείς που καταψηφίσαμε τα μνημόνια αλλά άλλοι που πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων την αντιμνημονιακή λαϊκή ετυμηγορία και το δημοψήφισμα και ανακάλυψαν ξαφνικά στις 12 Ιούλη ότι τόσα χρόνια, που διεκδικούσαν την ακύρωση των μνημονίων, δεν διέθεταν εναλλακτική λύση. Μιλάμε για άνευ προηγουμένου κυνική κωλοτούμπα και κοροϊδία του ελληνικού λαού.
ΕΡ: Με την ξαφνική προκήρυξη εκλογών, το εναλλακτικό σχέδιο που ισχυρίστηκε η ΛΑ.Ε. ότι διαθέτει, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, φαίνεται ότι είτε δεν επικοινωνήθηκε είτε δεν έπεισε το εκλογικό σώμα. Τι από τα δύο νομίζετε ότι συνέβη;
ΑΠ: Η ριζοσπαστική εναλλακτική μας πρόταση, που περιέχει και την έξοδο από την ευρωζώνη, ως μέσο και εργαλείο για την εφαρμογή ενός προγράμματος κατά της λιτότητας, της φορολεηλασίας, της εκποίησης του εθνικού πλούτου και της εθνικής υποτέλειας, δεν έγινε δυνατό ούτε να επικοινωνηθεί ούτε να εξηγηθεί και να τεκμηριωθεί στον ελληνικό λαό. Αντίθετα, ξένα και εγχώρια κέντρα, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα αλλά δυστυχώς και το ΚΚΕ, στη θέση του θλιβερού κομπάρσου, παρουσίαζαν το εθνικό νόμισμα ως κόλαση και προσπαθούσαν να περιορίσουν την πρόταση μας σε ένα είδος επιστροφής στη δραχμή. Δεν διαθέταμε ούτε χρόνο ούτε μέσα ενημέρωσης για να αντισταθούμε αποτελεσματικά. Αντίθετα αντιμετωπίζαμε “άοπλοι” ένα ανελέητο πόλεμο εναντίον μας σύσσωμης της ευρωπαϊκής και εγχώριας αντίδρασης, που ήθελε πάση θυσία τη ΛΑΕ εκτός Βουλής.
ΕΡ: Ο κ. Αλαβάνος που στήριξε την ΛΑ.Ε. ισχυρίζεται ότι το μήνυμα που έβγαινε σχετικά με το νόμισμα ήταν συγκεχυμένο, για παράδειγμα ότι άλλα έλεγε ο κ. Γλέζος και άλλα εσείς. Πώς το σχολιάζετε;
ΑΠ: Δεν νομίζω ότι η ιδιαίτερη θέση του Μανώλη Γλέζου έπαιξε ουσιώδη ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν θεωρώ επίσης ότι το μήνυμα της ΛΑΕ ήταν συγκεχυμένο. Δεν θεωρώ ότι οι όποιες προεκλογικές διαφοροποιήσεις, από την κεντρική μας κατεύθυνση, κατανοητές κατά τ’ άλλα και μάλλον αναμενόμενες, ήταν εκείνες που καθόρισαν την αρνητική εκλογική έκβαση. Περισσότερο και κυρίως μέτρησαν άλλοι παράγοντες: ο πρωτοφανής πόλεμος λάσπης που δεχθήκαμε, ο λίγος χρόνος, η παντελής έλλειψη μέσων, η δυσκολία να εξηγηθεί τόσο γρήγορα η εναλλακτική μας πρόταση κλπ. Όλα αυτά όμως είναι παρελθόν. Η ζωή προχωράει. Ο αγώνας συνεχίζεται. Είναι πολύ δύσκολος αλλά ωραίος.
ΕΡ: Πέρα από τα καταπληκτικά σποτάκια που πραγματικά κέρδισαν τις εντυπώσεις με το ιδιαίτερο αυτοσαρκαστικό τους χιούμορ, -να σας δώσω τα εύσημα για την ερμηνεία σας στο ταξί, προσωπικά την βρήκα καταπληκτική, η προεκλογική σας καμπάνια σημαδεύτηκε και από αρκετά δριμείες επιθέσεις προς τους μέχρι πρότινος συντρόφους σας στον ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, η κα Κωνσταντοπούλου στον ρ/σ «Παραπολιτικά» είπε χαρακτηριστικά: «Ο Τσίπρας μου θύμισε τον Παπαδόπουλο που ήθελε να βάλει την Ελλάδα στον γύψο». Μήπως αυτού του ύφους οι λεκτικές επιθέσεις λειτούργησαν αρνητικά;
ΑΠ: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου διευκρίνισε ότι κάτι τέτοιο δεν το έχει πει ποτέ και ότι κάποιες δηλώσεις που έκανε παραμορφώθηκαν και πλασαρίστηκαν με τέτοιο χαλκευμένο τρόπο ώστε να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις. Εν πάση περιπτώσει, δεν νομίζω ότι αυτό επηρέασε κατά τι το εκλογικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα, αντίθετα, επηρεάστηκε από τους τόνους λάσπης και συκοφαντίας που δεχθήκαμε.
”Δεν είμαστε απλώς ανεπιθύμητοι από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Είμαστε ο στόχος τους. Η ΛΑ.Ε ήταν κα είναι η μοναδική ελληνική απειλή για τη βρώμικη νεοαποικιακή τάξη πραγμάτων στην ευρωζώνη και την Ε.Ε.”
ΕΡ: Μιλώντας για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η πρώην πρόεδρος της Βουλής ακολούθησε το εγχείρημα της ΛΑ.Ε. ως συνεργαζόμενη. Αρκετοί μάλιστα μίλησαν και για μια ιδιότυπη διαρχία. Ποια είναι η σχέση σας εντός και εκτός του πολιτικού στίβου;
ΑΠ: Κατ’ αρχάς να επαναλάβω ότι η ΛΑΕ δεν είναι μια αρχηγική παράταξη. Εγώ δεν θέλω να είμαι σε καμιά περίπτωση ο καπετάν ένας. Τα αρχηγικά κόμματα, τα κόμματα με αρχηγό Βοναπάρτη, που αποφασίζει για τα πάντα ερήμην των συλλογικών οργάνων, είναι κόμματα που δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στην ελληνική κοινωνία. Με αυτού του είδους τα κόμματα έχει βουλιάξει και συνεχίζει να βουλιάζει η χώρα. Ο Πρόεδρος της ΛΑΕ πρέπει απλώς να είναι πρώτος ανάμεσα σε ίσους. Τίποτε παραπάνω. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου σωστά είπατε πως είναι συνεργαζόμενη με τη ΛΑΕ. Η συνεργασία μας ήταν καλή, γόνιμη και εποικοδομητική προεκλογικά και συνεχίζεται και μετεκλογικά.
ΕΡ. Θεωρείτε ότι η ΛΑ.Ε. αλλά και σε επίπεδο προσώπων, εσείς, η κα Κωνσταντοπούλου, ή η κα Μακρή δεχτήκατε πόλεμο; Και αν ναι από ποιους και με ποια στόχευση;
ΑΠ: Η ΛΑΕ όχι απλώς δέχθηκε πόλεμο άλλα κάτι πολύ χειρότερο και πιο βρώμικο. Διότι και ο πόλεμος έχει τους κανόνες του. Η επίθεση που δεχθήκαμε εμείς δεν είχε κανένα κανόνα. Ολόκληρα συγκροτήματα μέσων ενημέρωσης δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να μας ρίχνουν διατεταγμένα λάσπη καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ. Αυτός ο πόλεμος εκπορευόταν από το ευρωπαϊκό και εγχώριο κατεστημένο, τη διαπλοκή και φυσικά από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με ευθύνη του ίδιου του Τσίπρα και της περί αυτόν ομάδας. Το δυστύχημα είναι, όπως σας είπα, ότι τον πόλεμο αυτό σιγόνταρε και η ηγεσία του ΚΚΕ με ύβρεις και απαξιωτικούς απολίτικους χαρακτηρισμούς στο πρόσωπο μου.
ΕΡ: Αισθανθήκατε ποτέ είτε εσείς είτε η Αριστερή πλατφόρμα «ανεπιθύμητοι» από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους;
ΑΠ: Δεν είμαστε απλώς ανεπιθύμητοι από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Είμαστε ο στόχος τους. Η ΛΑΕ ήταν και είναι η μοναδική ελληνική απειλή για τη βρώμικη νεοαποικιακή τάξη πραγμάτων στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, που κατ’ ευφημισμό αποκαλούν Ευρώπη. Από την αρχή οι κυρίαρχοι της ΕΕ ζητούσαν την κεφαλή μας επί πίνακι. “Αν το ευρωπαϊκό κατεστημένο μπορούσε να μας σουβλίσει”, θα το είχε κάνει.
ΕΡ: Κε Λαφαζάνη, μετά το 62% του ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, έγιναν μες σε λιγότερο από τρεις μήνες οι Έλληνες υπέρμαχοι των πολιτικών του μνημονίου; Πώς εξηγείτε τη σύνθεση της Βουλής που σχηματίστηκε;
ΑΠ: Ο ελληνικός λαός, κάτω από τα πυρά μιας άνευ προηγουμένου τρομοκρατίας, δεν πείσθηκε και φοβήθηκε την εναλλακτική μας πρόταση και μπήκε στην αδιέξοδη “τρύπα” του διλήμματος Τσίπρας ή Μεϊμαράκης. Τώρα πολλοί καταλαβαίνουν αυτό που με τις Αυγουστιάτικες εκλογές εξπρές δεν έγινε κατανοητό: ότι έδωσαν το πράσινο φως για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου εξόντωσης τους. Βλέπω πολλούς κοψοχέρηδες καθημερινά.
ΕΡ: Ποια είναι η άποψή σας για την είσοδο στο κοινοβούλιο του Βασίλη Λεβέντη;
ΑΠ: Δε νομίζω ότι χρειάζεται να κάνω κανένα σχόλιο. Το σχόλιο είναι το ίδιο το γεγονός.
ΕΡ:Ο Γερμανός Καγκελάριος Όττο Φον Μπίσμαρκ είχε πει ότι το μυστικό της διεθνούς πολιτικής είναι να κλείσεις μια καλή συμφωνία με τη Ρωσία. Κατά το διάστημα της υπουργίας σας υπήρξε μια πολύ σημαντική συμφωνία με τη Ρωσία για τον αγωγό φυσικού αερίου Greek Stream, την προέκταση του Turkish Stream στην Ελλάδα. Μάλιστα είχαν υπάρξει πληροφορίες για κατασκευή του έργου αποκλειστικά με ρωσικά κεφάλαια ακόμη και για προκαταβολές από τα τέλη διάβασης. Θα συνεχίσουν οι προσπάθειες για τον ρωσικό αγωγό από την νέα κυβέρνηση εξ όσων γνωρίζετε για τις απόψεις του νυν Υπουργού, του κ Σκουρλέτη;
ΑΠ: Ο Μπίσμαρκ από πολλές απόψεις είχε δίκιο. Η συμφωνία που ως Υπουργός υπέγραψα, μετά από πολύ δουλειά και προσπάθεια, με τον Ρώσο ομόλογο μου στην Αγία Πετρούπολη για την κατασκευή αγωγού με ρώσικο φυσικό αέριο στο ελληνικό έδαφος, ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα και ένα ενεργειακό, οικονομικό και πολιτικό γεγονός ιστορικής βαρύτητας για τη χώρα μας, την περιοχή μας και την Ευρώπη. Αυτή η συμφωνία έθετε τις βάσεις για να αλλάξει θετικά η εικόνα όλης της Ευρώπης απέναντι στις ψυχροπολεμικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και των πιο θερμοκέφαλων κύκλων της ΕΕ. Η Ελλάδα θα είχε τεράστιο οικονομικό, πολιτικό και γεωπολιτικό όφελος απ’ αυτή τη συμφωνία. Η χώρα μας δεν θα έβαζε ούτε ένα ευρώ για την κατασκευή του αγωγού, ενώ μέσω μιας ελληνικής δημόσιας εταιρείας θα συμμετείχε με 50% στη διαχείρισή του. Μια τέτοια συμφωνία είναι άνευ προηγουμένου ευνοϊκή για την Ελλάδα. Και ασφαλώς υπήρχε η πρόθεση η ελληνική δημόσια εταιρεία που θα συμμετείχε στην κατασκευή και διαχείριση του αγωγού να δανειοδοτηθεί άμεσα με σημαντικά ποσά από ρωσικές τράπεζες, έναντι των κερδών που θα αποκόμιζε από την λειτουργία του αγωγού. Προϋπόθεση γι αυτό ήταν να συσταθεί η Κοινοπραξία της ελληνικής με τη ρώσικη εταιρεία, που θα κατασκεύαζε, τον αγωγό, όπως προέβλεπε η συμφωνία. Κι αυτό θα συνιστούσε έμμεση χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου. Από τότε που έφυγα από το Υπουργείο Ενέργειας, έχω την αίσθηση ότι αυτό το μεγάλο έργο, που το πολεμούσαν σφοδρά οι ΗΠΑ και η ευρωπαϊκή αντίδραση, καρκινοβατούσε. Μετά το τελευταίο ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ και ιδιαίτερα τη συνάντηση του με τον Κέρι, φοβάμαι ότι ο αγωγός με ρωσικό φυσικό αέριο έχει τεθεί στο περιθώριο. Άκρα του τάφου σιωπή από παντού γύρω από το θέμα. Τσίπρας και περιέργως και ο Κουτσούμπας, μου πετάγανε προεκλογικά ως “εξυπνάδα”, τάχα, ότι μπερδεύω τη Σοβιετική Ένωση με τη Ρωσία. Τώρα φαίνεται πολύ καθαρά ότι άλλοι μπερδεύουν την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με την πολιτική που μετατρέπει την Ελλάδα σε ευρωατλαντικό οικόπεδο.
EΡ: Επίσης είχατε διεκδικήσει καλυτέρευση των όρων της συμφωνίας διέλευσης του αζέρικου αερίου με την κατασκευάστρια κοινοπραξία του αγωγού ΤΑΠ σε τρία θέματα (τέλη διέλευσης, φθηνότερο αέριο και συμμετοχή της ΔΕΠΑ στην κοινοπραξία). Θα συνεχιστεί αυτή η διαπραγμάτευση κατά τη γνώμη σας; Ποια είναι η εκτίμησή σας για το μέλλον των δύο αγωγών;
ΑΠ: Η συμφωνία για την κατασκευή και διέλευση του Trans Adriatic Pipeline (ΤΑP) με αζέρικο φυσικό αέριο ήταν μια συμφωνία που πέραν του όποιου γεωπολιτικού δεν απέφερε κανένα οικονομικό όφελος για την Ελλάδα. Ήταν μια συμφωνία, λοιπόν, από αυτή τη σκοπιά απολύτως απαράδεκτη. Ξεκίνησα, λοιπόν, μόλις ανέλαβα το Υπουργείο, μια προσπάθεια να διαπραγματευτώ με την κοινοπραξία κυρίως τρία πράγματα: Πρώτον: την απόδοση στη χώρα μας ουσιαστικών ετήσιων αντισταθμιστικών και φορολογικών οικονομικών οφελών. Δεύτερον: την ουσιαστική αποζημίωση των πολιτών και των αγροτών, των οποίων απαλλοτροιώνετο η γη τους, από τον αγωγό και Tρίτον: Τον επαναπροσδιορισμό της χάραξης και της όδευσης του αγωγού, με βάση προτάσεις των κατοίκων, σε ορισμένα σημεία, με γνώμονα την προστασία περιβάλλοντος και την προστασία της αγροτικής γης και των αγροτικών εισοδημάτων. Αυτήν την ώρα ειλικρινά δεν γνωρίζω σε ποια φάση βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις που εγώ τεκμηριωμένα ξεκίνησα. Ελπίζω να συνεχίζονται και να μην έχουν τελματώσει. Έχουμε δίκιο με τα αιτήματα που υπέβαλα και “υποχρέωσα” την κοινοπραξία να διαπραγματευτεί. Κι αυτό το δίκιο πρέπει σθεναρά να το διεκδικήσουμε. Δεν είναι δυνατόν οι ΗΠΑ και τα ιδιοτελή δυτικά συμφέροντα να καθορίζουν την ενεργειακή μας πολιτική.
”Η κυβέρνηση είναι πιο βαθιά ”πράσινη” και ”μπλε” και κυρίως είναι μια μνημονιακή κυβέρνηση πολιτικών υπαλλήλων την κουαρτο-ικανής ”μοντέρνας” χούντας των λεγόμενων ”θεσμών”.”
ΕΡ: Πώς κρίνετε τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν; «Δεύτερη φορά αριστερά ή κάτι άλλο;»
ΑΠ: Είναι μια κυβέρνηση πιο βαθιά ”πράσινη” και ”μπλε”, με την έννοια των ακραιφνών Πασόκων και δεξιών, που έχουν αναλάβει υπουργεία. Κυρίως, όμως, είναι μια μνημονιακή κυβέρνηση “πολιτικών υπαλλήλων” της Terato-ικανής ”μοντέρνας” χούντας των λεγόμενων ”θεσμών”.
ΕΡ:Έχουν γίνει κατά καιρούς πάρα πολλές αναφορές σε ισοδύναμα μέτρα πχ. για την μη περαιτέρω περικοπή των συντάξεων ή το ΦΠΑ στους αγρότες. Ποια είναι τα πραγματικά όρια άσκησης πολιτικής έτσι όπως τα ζήσατε από πρώτο χέρι σαν μέλος του κυβερνητικού συμβουλίου στην εποχή της κρίσης και με δεδομένη την ανάγκη συμμόρφωσης στις απαιτήσεις των δανειστών; Τι μπορούν να περιμένουν οι πολίτες;
ΑΠ: Τα λεγόμενα ”ισοδύναμα” έχουν γίνει καραμέλα, κοροϊδία και εμπαιγμός και έχουν μια σαδιστική διάσταση. Είναι σαν να λένε σε κάποιον: ”Αν δεν θέλεις να σου κόψουμε το καλό σου πόδι, που είναι, για παράδειγμα, το δεξί, τότε να σου κόψουμε το αριστερό”. Έλεος!
ΕΡ: Τι περιμένετε να συμβεί το επόμενο διάστημα με την εφαρμογή των μέτρων του τρίτου μνημονίου. Βλέπετε πλειστηριασμούς; Κούρεμα καταθέσεων; Μειώσεις συντάξεων; Πως εκτιμάτε ότι θα αντιδράσουν οι πληττόμενες κοινωνικές ομάδες;
ΑΠ: Τα μέτρα που έρχονται είναι εφιαλτικά. Συντάξεις ελεημοσύνης, περικοπή μισθών στο δημόσιο, περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα, φορολεηλασία, ξεπούλημα δημοσίου πλούτου κλπ. Όσοι σπέρνουν τέτοια βάρβαρα μέτρα, είναι βέβαιον ότι θα εισπράξουν κοινωνικές θύελλες.
ΕΡ: Πιστεύετε ότι μετά από τις έντονες συγκινήσεις, τις ελπίδες, την ανώμαλη προσγείωση, μετά τα σωρευμένα προβλήματα και την κούραση ο ελληνικός λαός που έξι χρόνια τώρα έφερε τ’ απάνω κάτω στο πολιτικό σύστημα θα συμβιβαστεί πλέον με το δόγμα της μη ύπαρξης εναλλακτικής;
ΑΠ: Δεν συμβιβάζεται κανείς με την προπαγάνδα πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, όταν τον οδηγούν ευθέως στον γκρεμό! Δεν επιλέγει κανένας την κρεμάλα, λέγοντας αφελώς πως όποια εναλλακτική απόπειρα να επιβιώσει, είναι πολύ χειρότερη.
ΕΡ:Ποια είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον , κατά το οποίο θα έρχονται στη Βουλή οι διάφοροι εφαρμοστικοί νόμοι; Έχετε πει ότι θα είστε παρών στους αγώνες. Ταυτόχρονα υπάρχουν σκέψεις για την επικαιροποίηση– ολοκλήρωση μιας αναλυτικής εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση;
ΑΠ: Η παρουσία της Λαϊκής Ενότητας και εμένα προσωπικά στους αγώνες είναι δεδομένη και δεν παίρνει συζήτηση. Οι δρόμοι ανοίγουν τους δρόμους των ριζοσπαστικών αλλαγών και της ιστορίας και όχι τα γραφεία, οι κλειστές αίθουσες και τα αποξενωμένα σώματα. Ταυτόχρονα, προχωράμε σε μια πληρέστερη επεξεργασία τόσο του ριζοσπαστικού μας προγράμματος όσο και της συνδεδεμένης με αυτό πρότασης μας για έξοδο από την ”γερμανική οικονομική φυλακή” της ευρωζώνης.
”Μετά το τελευταίο ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ και ιδιαίτερα τη συνάντηση του με τον Κέρι, φοβάμαι ότι έχει μπει πια ταφόπετρα στον αγωγό με ρωσικό φυσικό αέριο. Οι διαπραγματεύσεις με τη διοίκηση του, ΤΑΠ για να πάρει η χώρα μας αντισταθμιστικά οφέλη, πρέπει να συνεχιστούν και μετά την απομάκρυνση μου από την κυβέρνηση.”
ΕΡ: Η ΛΑ.Ε. ήρθε για να μείνει; Θα έχει μέλλον; Και πώς θα οργανωθεί αυτό;
ΑΠ: Η έξοδος μας από τη Βουλή δεν μας απογοητεύει. Δεν το βάζουμε κάτω. Δεν λιποτακτούμε. Δεν κάνουμε πίσω. Συνεχίζουμε και συνεχίζουμε αποφασιστικά και με περισσότερη τόλμη. Πηγαίνουμε σε μια μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στην Αθήνα. Αρχές Νοέμβρη, 8-9 του μηνός, προγραμματίζουμε Πανελλαδική Σύσκεψη των Επιτροπών της Λαϊκής Ενότητας, όπου θα αποτιμήσουμε συλλογικά το εκλογικό αποτέλεσμα και θα σχεδιάσουμε τις άμεσες πρωτοβουλίες και δράσεις μας. Στις αρχές του επόμενου χρόνου βαδίζουμε για το ιδρυτικό Συνέδριο της Λαϊκής Ενότητας, όπου θα εγκρίνουμε το πρόγραμμα και ως κίνημα λαϊκής βάσης και συμμετοχής θα εκλέξουμε δημοκρατικά όλα τα συλλογικά μας όργανα και την ηγεσία μας. Φυσικά, όλες αυτές οι προσπάθειες μας κατατείνουν στο να φέρουμε τη ΛΑ.Ε κοντά στην κοινωνία, στην καρδιά των κοινωνικών προβλημάτων, των κοινωνικών αγώνων και κινημάτων. Η ΛΑ.Ε απευθύνεται σε όλους τους τίμιους πατριώτες και δημοκράτες, ανεξάρτητα από ιδεολογικές προελεύσεις και πολιτικό παρελθόν, που σήμερα αντιμάχονται τη νεοαποικιοποίηση της χώρας, την εξουθενωτική λιτότητα, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τη φοροεπιδρομή. Σε όλους εκείνους που θέλουν να βάλουμε τέλος στα μνημόνιο για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, δημοκρατική, παραγωγική, κοινωνικά δίκαιη και τους καλεί να πλαισιώσουν τις γραμμές της για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και ανάπτυξη με εργασία και κοινωνική δικαιοσύνη.
ΕΡ: Όλοι παραδέχονται πως με ευρώ ή με δραχμή, δολάριο ή ρούβλι, η ελληνική οικονομία, ο μεγάλος ασθενής δεν θα τα βγάλει πέρα χωρίς μια παραγωγική επανεκκίνηση. Από τη θέση σας στο Υπουργείο παραγωγικής ανασυγκρότησης αν μη τι άλλο είδατε τα δεδομένα από πρώτο χέρι. Μπορεί να υπάρξει η επανεκκίνηση αυτή εντός Ευρωζώνης, μπορεί να υπάρξει εκτός Ευρωζώνης; Μήπως η χώρα μας έχοντας απολέσει τον οικονομικό της ζωτικό χώρο είναι πλέον καταδικασμένη να είναι φτωχοποιημένη αν δεν υπάρξουν “από μηχανής” παρεμβάσεις από μεγάλες δυνάμεις; Αν δεν πέσει ξένο χρήμα και αν δεν παρθούν σχετικές αποφάσεις από ξένα κέντρα;
ΑΠ: Από μηχανής παρεμβάσεις για να μπει η χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά και για να υπάρξει παραγωγική επανεκκίνηση, είναι αστείο να περιμένουμε. Όπως δεν μπορεί να υπάρξουν ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, πολύ περισσότερο με αποφάσεις ξένων κέντρων. Αν δεν υπάρξει μια εσωτερική επενδυτική Άνοιξη στη χώρα, από τον δημόσιο και εγχώριο ιδιωτικό τομέα, δεν πρόκειται να έρθουν ξένες επενδύσεις, εκτός αν είναι να αγοράσουν κοψοχρονιά δημόσια φιλέτα. Μέσα στην Ευρωζώνη και με τους σκληρούς δημοσιονομικούς και νομισματικούς περιορισμούς που υπάρχουν στο πλαίσιο της ενιαίας αγοράς της ΕΕ, η ελληνική οικονομία δεν έχει κανένα μέλλον. Η Ελλάδα χωρίς στοιχειώδη προστασία και ισχυρή ρευστότητα δεν μπορεί να επανεκκινήσει την οικονομία της και την παραγωγική της βάση. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να επιτύχει αυτήν την επανεκκίνηση κάτω από την υφεσιακή μπότα των μνημονίων, της λιτότητας και της φορολεηλασίας. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η συγκρότηση, με δημοκρατικούς και αναπτυξιακούς όρους, εθνικού νομίσματος, δεν είναι αυτοσκοπός αλλά αναγκαίο μέσο και εργαλείο για να εφαρμόσουμε ένα ριζοσπαστικό φιλολαϊκό πρόγραμμα διεξόδου, ανασυγκρότησης και προοπτικής. Χρειάζεται να ανακτήσουμε τον εθνικό έλεγχο στην κεντρική Τράπεζα και στη νομισματική πολιτική, για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, για να εφαρμόσουμε μια εθνική συναλλαγματική πολιτική που να ενισχύει την εγχώρια παραγωγική βάση και απασχόληση και να αποδυναμώνει τις εισαγωγές. Δεύτερον, για να τροφοδοτήσουμε με ισχυρή, κάτω από ευνοϊκούς όρους, ρευστότητα την οικονομία – δημόσιο και ιδιωτικό τομέα – ειδικότερα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για να υπάρξει η απαραίτητη επενδυτική απογείωση στη χώρα. Χωρίς αυτές τις τολμηρές επιλογές δεν έχουμε κανένα μέλλον. Όλα τ’ άλλα είναι ευτελής προπαγάνδα μιας παραδομένης και εξαρτημένης πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, που χρησιμοποιεί τη δικτατορία και την τρομοκρατία του ευρώ ως όχημα πολτοποίησης της κοινωνίας, ιδιαίτερα των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων.
ΕΡ: Η κάθε εξουσία είναι μια ατελείωτη συνομωσία έλεγε ο Μπαλζακ. Θα το συνυπογράφατε ύστερα από όσα ζήσατε αυτούς τους 7 μήνες στην κυβέρνηση;
ΑΠ: Επιτρέψτε μου να πω ότι οι ερωτήσεις που μου απευθύνετε, φανερώνουν εξαιρετικά ενήμερη καλλιεργημένη και φιλοσοφημένη δημοσιογράφο. Αγαπώ πολύ τον Μπαλζάκ. Σχεδόν μεγάλωσα μαζί του. Λατρεύω τον ιδιαίτερα “Εξάδελφο Πόνς”. Είναι ένα μικρό αριστούργημα. Ο Μπαλζάκ ήταν από τους μεγάλους Γάλλους που ξεγύμνωνε την ανερχόμενη τότε αστική τάξη, την απληστία της, την μικροπρέπεια, την ιδιοτέλεια της και την απουσία αρχών από μέρους της. Η φράση του Μπαλζάκ στην οποία αναφέρεστε έχει βάση. Η πολιτική είναι πολύ σκληρή. Όσο ψηλότερα ανεβαίνει κανείς τα σκαλιά της γίνεται και σκληρότερη. Στην εξαρτημένη, μάλιστα, Ελλάδα η κυρίαρχη πολιτική αποκτά ιδιαίτερα απωθητικά χαρακτηριστικά, διότι διαδραματίζει τον άχαρο ρόλο που παίζουν οι αυλικοί στην βασιλική εξουσία. Στην περίπτωσή μας η κυρίαρχη πολιτική τάξη και ακόμα χειρότερα η μνημονιακή,μοιάζει ως πολιτική “μαριονέτα” των ξένων δυτικών κέντρων της Ευρώπης και πέραν του Ατλαντικού. Δεν δέχθηκα ποτέ στην πολιτική διαδρομή μου αυτόν τον εξαρτημένο ρόλο της “πολιτικής υπαλληλίας”. Ποτέ δεν θα δεχόμουν τη στάση της υπόκλισης στην τροϊκανή χούντα. Γι’ αυτό και είπα όχι στα μνημόνια, ανεξαρτήτως κόστους. Η πολιτική, κι εδώ δεν ομιλώ για την περίπτωσή μου ή την υπέροχη στάση που επέδειξαν υπουργοί και βουλευτές συνάδελφοί μου που είπαν “όχι”, έχει πάντα ιστορικές στιγμές άφθαστου μεγαλείου και εξαιρετικού ηρωϊσμού. Σε αυτές τις στιγμές η πολιτική βγαίνει από το “βούρκο”, την ίντριγκα και τη “μικροπρέπεια” και ανοίγει νέους δρόμους στην ιστορία. Αυτήν την πολιτική χρειαζόμαστε αυτήν την περίοδο.
