Σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση εξαπολύει για μια ακόμα φορά με άρθρο του ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, κάνοντας λόγο για «εμπόρους ελπίδας, ονείρων, ιδεολογημάτων και (παρα)πληροφοριών».
Στο άρθρο του στα «Νέα», ο κ. Πανούσης γράφει «Εμείς αυτοκολακευόμαστε με υποθετικές νίκες και κατεστραμμένα ιδανικά, Προμηθέας Κυζιρίδης, Μετάστασις» και σημειώνει:
“
Οι επαγγελματίες πολιτικοί μας έχουν έντονα ανεπτυγμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και επιβίωσης, ταυτίζουν εντέχνως το εθνικό καλό με την προσωπική τους ανάδειξη και κυριαρχία και – δυστυχώς – πείθουν τον λαό πως χωρίς τους συγκεκριμένους εκπροσώπους θα «χαθεί».
Αυτοί και οι άλλοι. Οι πολιτικοί και οι πολίτες. Οι έχοντες και οι τρέχοντες. Πρέπει, όμως, όλοι να κατανοήσουμε ότι αυτές οι απλοϊκές εκ του πονηρού διαχωριστικές γραμμές κάποια στιγμή θα ανοίξουν ρήγματα στην ίδια τη δημοκρατία.
”
Ο κ. Πανούσης συνεχίζει:
“
Φυγή από την πολιτική συνέπεια και υπευθυνότητα: η αγωνία κάθε πολιτικού, παρα-πολιτικού και παρα-πολιτευόμενου. Οταν ακούς ή συναναστρέφεσαι (εν ενεργεία, εν δυνάμει ή εν φαντασιώσει) πολιτικούς, νομίζεις ότι πρόκειται για «ξένους», για τρίτους, για παρατηρητές και σχολιαστές του πολιτικού παιχνιδιού και γίγνεσθαι.
Οι «περί τους αρχηγούς» αγωνιούν για την τύχη της χώρας (λες και οι άλλοι – οι απ’ έξω – είναι απάτριδες), απορούν με τις αντι-στάσεις των αμφισβητούντων και σαμποτάρουν κάθε κριτική «διότι εκθέτει με τη στάση της τον πρόεδρο».
Οι «πρώην» δυσανασχετούν με όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή (λες και σήμερα κατέβηκαν από το διαστημόπλοιο), ορκίζονται πως «αυτά δεν επιτρέπονταν τότε» (εννοώντας ότι δεν επιτρέπονταν για τους άλλους και όχι βέβαια για τους ίδιους).
Οι «εν αναμονή», αφού κουράστηκαν να πηγαινοέρχονται (από τη μία άκρη του εκκρεμούς στην άλλη), μετατρέπονται (μεταμφιέζονται;) αιφνιδίως άλλοτε σε επαναστάτες της ατάκας κι άλλοτε σε απογοητευμένους οραματιστές, αποφεύγοντας όμως τα δύσκολα.
”
«Τα όρια της δημοκρατίας είναι η κριτική και η αμφισβήτηση που ασκούν οι πολίτες στα όργανα της πολιτείας», τονίζει και προσθέτει:
“
Αν αυτή η ύψιστη λειτουργία «χωνευτεί» (μέσα στην κομματική πίστη ή στην οικονομική συναλλαγή) ή συρρικνωθεί (από φόβο στη δύναμη/ απειλή των «δια-χειριστών» της πολιτικής), τότε θα έχουμε φτιάξει ένα (θνησιγενές και θανατηφόρο) «πολιτικό χάος».
Θα είχα πολλά να πω για τους εμπόρους ονείρων, για τους εμπόρους ιδεολογημάτων και για τους εμπόρους (παρα)πληροφοριών.
”
Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός καταλήγει:
“
Προτιμώ όμως να τελειώσω το άρθρο αυτό με την ευχή να πτωχεύσουμε όλοι οι πολιτικάντηδες έμποροι για να μπορέσουν της Γης οι ιδεολογικά απορούντες ν’ αποκτήσουν και να χαρούν την κλεμμένη τους ελευθερία κι αξιοπρέπεια.
Μια ευχή που για να πιάσει χρειάζεται να διώξουμε όλοι τον μικρό εμποράκο που κρύβουμε μέσα μας και που βγήκε πάλι στην επιφάνεια καθώς οι νέοι μεγαλέμποροι μας πουλάνε πάλι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
ΥΓ: Καλό βόλι, σύντροφοι / αλλά προσοχή στην κατεύθυνση / που παίρνει η σφαίρα / όταν αφήνει το δάχτυλο τη σκανδάλη.”