Έκκληση στα επιμελητήρια, στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και στους ιδιώτες να ελέγξουν όλα τα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, απευθύνει, με συνέντευξή του στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, ο ομότιμος καθηγητής σεισμολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Βασίλης Παπαζάχος.
Ο κ. Παπαζάχος υπενθυμίζει ότι στην Ελλάδα γίνονται μεγάλοι σεισμοί, εδώ και δέκα περίπου εκατομμύρια χρόνια, δεν θα σταματήσουν να γίνονται και προειδοποιεί ότι, αν δεν ελεγχθούν τα κτίρια και δεν αποκατασταθούν τυχόν βλάβες, υπάρχει κίνδυνος να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές σε περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού.
Εξάλλου, με αφορμή την έντονη φημολογία των τελευταίων ημερών για επικείμενο νέο – ισχυρότερο σεισμό στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης και γενικότερα κατά μήκος του λεγόμενου “Ελληνικού Τόξου”, υπογραμμίζει ότι σήμερα δεν είναι δυνατόν να γίνει βραχυπρόθεση πρόγνωση ενός σεισμού και τονίζει ότι σεισμολόγοι και άλλοι επιστήμονες σε ολόκληρο τον κόσμο, αναζήτησαν, επί τρεις και πλέον δεκαετίες, μια μέθοδο άμεσης πρόβλεψης των σεισμών (με παράθυρο χρόνου λίγων ημερών, ή εβδομάδων), αλλά, όπως λέει, απέτυχαν.
Στο μεταξύ, αναφερόμενος στο θέμα της έντονης σεισμικής δραστηριότητας, που παρουσιάζει η Ελλάδα, ο κ. Παπαζάχος αναφέρει ότι ολόκληρος ο ελλαδικός χώρος χωρίζεται σε δέκα σεισμογενείς περιοχές, οι οποίες οριοθετούνται μέσα σε ισάριθμους κύκλους.
«Αυτές τις περιοχές τις γνωρίζουμε ήδη και τις μελετάμε. Προσπαθούμε να μάθουμε αν κάποια απ’ αυτές είναι υποψήφια να δώσει μεγάλο σεισμό» λέει. Εξηγεί, μάλιστα, ότι μέσα σ’ αυτούς τους σεισμογενείς κύκλους (σεισμογόνες πηγές, είναι η επιστημονική τους ονομασία) υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα σεισμικά ρήγματα, σε σχέση με άλλες περιοχές και οι πιθανότητες εκδήλωσης σεισμών είναι πολύ μεγαλύτερες.
Όπως σημειώνει, οι σεισμογενείς αυτοί κύκλοι δεν περιορίζονται μόνο στις γνωστές σεισμογενείς περιοχές (Ιόνιο, Κορινθιακός, Νότιο Αιγαίο, κ.α), αλλά μέσα σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται και περιοχές της ηπειρωτικής χώρας, γεγονός που εξηγεί μεγάλους σεισμούς που σημειώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και στον ηπειρωτικό κορμό της χώρας, για παράδειγμα στους Σοφάδες Θεσσαλίας, 7 Ρίχτερ το 1954 και στην Κοζάνη 6,6 το 1995.
Υπενθυμίζει ότι ένας σεισμός, της τάξης των 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, εκδηλώνεται από ένα ρήγμα μήκους 20 περίπου χιλιομέτρων, ενώ τα ρήγματα δεν είναι εξαπλωμένα σ’ ολόκληρο το γεωγραφικό χώρο, αλλά, όπως λέει χαρακτηριστικά: όσο μεγαλύτερο είναι ένα ρήγμα τόσο μεγαλύτερος θα είναι ένας επικείμενος σεισμός.
protothema.gr