Ενημερωτική παρέμβαση πραγματοποίησαν μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στις 4/07/2022 στο meta-μπουλούκι στα Χανιά.
Όπως υπενθύμισαν τα μέλη, ο Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23/05 διεκδικώντας την ελευθερία του. «Ο αναρχικός σύντροφος βρίσκεται σε αδιάληπτη παρουσία στους αναρχικούς και ταξικούς αγώνες εντός και εκτός φυλακών. Σε όσους αγώνες έχουν πραγματοποιηθεί στους καιρούς μας. Έχει μία πολύ συνεπή στάση ενάντια στο κράτος και το καθεστώς.
Αυτή τη στιγμή, ενώ πληροί όλες τις προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του, το κράτος του την αρνείται. Χρησιμοποιεί αίολα επιχειρήματα σε σχέση με το ότι η προηγούμενη παρουσία του στη φυλακή ήταν καλή προκειμένου να αποφυλακιστεί, έτσι ώστε στη συνέχεια να πραγματοποιήσει έκνομες ενέργειες. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το κράτος έχει δημιουργήσει μία αστυνομία σκέψεις και κρίνει κατά το δοκούν, αναλόγως με το αν αυτός που αιτείται κάτι είναι σύμμαχός του ή αντίπαλός του. Αυτό δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι.
Είμαστε εδώ προκειμένου να αναδείξουμε αυτό το ζήτημα, για το οποίο στην καθημερινότητα έχει πέσει ένα πέπλο σιωπής και στα καθεστωτικά media δεν ανοίγει κουβέντα επ’ αυτού. Σε αυτό το πλαίσιο, κάνουμε την ενημερωτική παρέμβαση σήμερα και καλούμε σε πορεία αλληλεγγύης την επόμενη Παρασκευή στις 7 μ.μ. στην πλατεία του Σιντριβανιού», ανέφεραν.
Νέο εισαγγελικό «όχι»
Στο μεταξύ, απορριπτική ήταν η εισαγγελική πρόταση προς το Δικαστικό Συμβούλιο της Άμφισσας για την αποφυλάκιση του, εδώ και 45 ημέρες απεργού πείνας, Γιάννη Μιχαηλίδη.
Ο 37χρονος κρατούμενος, ο οποίος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Λαμίας, αντιδρά, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του, στις απανωτές αρνητικές αποφάσεις του Συμβουλίου σχετικά με το αίτημά του για υφ’ όρων απόλυση με την αιτιολογία ότι δεν έχει περάσει ικανό χρονικό διάστημα ώστε να «μεταστραφεί» και να σωφρονιστεί.
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης είναι εξαιρετικά καταβεβλημένος και έχει χάσει περισσότερο από το 21% του σωματικού του βάρους με αποτέλεσμα η ζωή του να βρίσκεται σε κίνδυνο.Σύμφωνα εξετάσεις της προηγούμενης εβδομάδας, τα όργανά του – ειδικά η καρδιά – να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με το συκώτι να παρουσιάζει σοβαρές πιθανότητες για μόνιμη βλάβη, ενώ παράλληλα υπάρχει ο φόβος μιας ενδεχόμενης εσωτερικής αιμορραγίας.
Ο “Τοξοβόλος του Συντάγματος”
Ο διάσημος “Τοξοβόλος του Συντάγματος” έγινε γνωστός κατά τη διάρκεια επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας το Φεβρουάριο του 2011.
Η φωτογραφία που τον δείχνει να έχει στρέψει το τόξο του προς τη Βουλή έκανε το γύρο του κόσμου. Τότε ο Γιάννης Μιχαηλίδης είχε συλληφθεί αλλά είχε αφεθεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Ο ίδιος είχε υποστηρίξει στις ανακριτικές αρχές ότι το τόξο του είναι ψεύτικο και ότι δε θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη σε κανέναν.
Ο Γιάννης Μιχαλίδης ήταν αριστούχος μαθητής με αγάπη για το διάβασμα. Μάλιστα αφού έδωσε Πανελλαδικές εξετάσεις και αρίστευσε βραβεύτηκε από το Υπουργείο Παιδείας και την τότε Υπουργό Μαριέτα Γιαννάκου. Σπούδασε περιβαλλοντολόγος στο ΑΠΘ. Ο πατέρας του είναι ο σπουδαίος μουσικός και μαέστρος, Χαράλαμπος Μιχαηλίδης.
Από το Βελβεντό στην απόδραση
Ο Γιάννης Μιχαληλίδης, ο επονομαζόμενος και “Τοξοβόλος” του Συντάγματος, είχε συλληφθεί μαζί με άλλους τέσσερις νεαρούς τον Φεβρουάριο του 2013 για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης.
Πριν από τη σύλληψή του στο Βελβεντό, όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, ο “Τοξοβόλος του Συντάγματος” είχε εμπλακεί και σε αιματηρή συμπλοκή με αστυνομικούς την Πεύκη. Τότε, ο “Τοξοβόλος” και ένας συνεργός του είχαν πυροβολήσει αστυνομικό, η ζωή του οποίου σώθηκε από το αλεξίσφαιρο που φορούσε.
Ο Μιχαηλίδης και ο συνεργός του είχαν εντοπιστεί από περιπολικό στην Πεύκη όταν οι αστυνομικοί τους είδαν να προσπαθούν να βάλουν βενζίνη σε μηχανάκι που είχε κλαπεί την ίδια μέρα από άλλη περιοχή της Αττικής και ο ιδιοκτήτης του το είχε δηλώσει στην αστυνομία.
Αφού γρονθοκόπησαν τους αστυνομικούς, πήραν το περιπολικό και διέφυγαν από την Πεύκη. Αργότερα, το περιπολικό είχε βρεθεί εγκαταλειμμένο στην Κηφισιά.
Τι είναι το mέta-μπουλούκι
Όπως αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση, το mέta «προτείνει το πνεύμα της συλλογικής γιορτής ως κατάσταση αυτοδικαίως πολιτική – στο φόντο της κρίσης, της πανδημίας, της πολεμικής φρενίτιδας και συνολικά της μεταβατικής εποχής που ζούμε. Όχι ως εκτόνωση, αλλά ως συνειδητή χειρονομία πλησιάσματος και άρσης των στεγανών ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια της χώρας, την “υψηλή” και την “λαϊκή” τέχνη, τον θεωρητικό προβληματισμό και την πολιτιστική δράση».