Της Πηνελόπης Ι. Ντουντουλάκη
Ζύγωναν κι οι Αποκράδες, όλο γέλια και τροζάδες!**
Ήταν Φλεβάρης και άνθιζαν οι αμυγδαλιές. Είχαν μόλις ξεκινήσει και οι Απόκριες. Στην εξοχή, στην αυλή κάποιου αγροτόσπιτου, τρία αδέλφια συζητούσαν για την Κυριακή που πλησίαζε.
Τότε οι άνθρωποι δεν αγόραζαν αποκριάτικες στολές. Μασκαρεύονταν με ό, τι ρούχο έβρισκαν πρόχειρο. Έτσι και σε αυτό το σπίτι, η μητέρα φύλαγε, σε ένα μπαούλο, διάφορα παλιά ρούχα. Από αυτά διάλεγαν τα παιδιά και μασκαρεύονταν κάθε χρόνο τις Απόκριες.
-Θα ντυθούμε και φέτος τσουλομασκαράδες***, παιδιά, έλεγε ή Μαλαματένια, που ήταν μεγαλύτερο σε ηλικία παιδί. Θα φορέσω τον παλιό σκούφο και το ράσο**** του παππού και θα βάψω με φούμο στο πρόσωπό μου, αντίς για μουστάκι και γένεια!
-Εγώ θα φορέσω τη φούστα και την ποδιά της γιαγιάς, έλεγε το δεύτερο παιδί, η Σοφούλα. Θα βάλω στην κεφαλή μου ξασμένο μπαμπάκι και από πάνω ένα τσεμπέρι! Θα κρατώ και ένα καλαθάκι με κρεμμυδόσκορδα!
-Και εγώ, είπε ο Δημήτρης, που ήταν το στερνοπούλι της οικογένειας, θα περάσω στην πλάτη μου το κόκκινο σακκούλι και από πάνω το λέρι***** του τράγου, να καταχτυπά στο δρόμο! Α, ξέχασα, θα κρατώ και μια κατσούνα!
Τα παιδιά έφεραν έξω, στην αυλή, τα ρούχα για τις αυτοσχέδιες αποκριάτικες στολές τους και τα φόρεσαν.
-Μια χαρά θα είμαστε αύριο, είπε ο Δημήτρης.
Την άλλη μέρα το απόγευμα, η κουρούνα που καθόταν πάντα στα κλαδιά του γερο κυπάρισσου απέναντι από το αγροτόσπιτο, παρατηρούσε με προσοχή. Είδε τα παιδιά να φέρνουν πάλι στην αυλή τα ρούχα και τα σύνεργα για το μασκάρεμμα. Ξαφνικά ακούστηκαν φωνές:
-Ωχ, ωχ, το πόδι μου!
έτρεξαν όλοι στην αυλή και είδαν τη Μαλαματένια πεσμένη κάτω.
-Τι έπαθες, παιδάκι μου; Ρώτησε αλαφιασμένη****** η μητέρα.
-Σκόνταψα στην άκρια του τσιμέντου και έπεσα. Χτύπησα στο γόνατο, νομίζω πως τρέχει αίμα!
-Αχ, κακό που μας βρήκε! Όμως μη φοβάσαι, Μαλάμω μου, ένα γρατζούνισμα είναι. Μέχρι να παντρευτείς, θα έχεις γιάνει! Πάμε μέσα να γιατροπορέψουμε******* την πληγή. Απόψε δεν θα βγεις με τα παιδιά. Χρειάζεται να μείνεις στο σπίτι.
Τα άλλα παιδιά συννέφιασαν. Ωστόσο, αποφάσισαν να ντυθούν για να πάνε στην προγραμματισμένη βόλτα στα σπίτια της γειτονιάς.
Μόλις που είχαν φύγει, .οταν όρμησε η κουρούνα στην αυλή, πήγε κατευθείαν στον σκούφο που ήταν αφημένος σε μια καρέκλα και με το ράμφος της τσιμπολόγησε το μισοδιαλυμένο πλεκτό δυο-τρεις φορές, φορές, μέχρι να περάσει το κεφάλι της μέσα από την ξεφτισμένη πλέξη. Ύστερα ακολούθησε, πετώντας από κοντά, τα παιδιά. Εκείνα την αντιλήφθηκαν και απόρησαν με το θέαμα.
-Τι είναι τούτο; Αναρωτήθηκαν.
Δεν άργησαν να σκεφτούν πως ήταν η κουρούνα που γειτόνευε το σπίτι τους και ερχόταν μέχρι την αυλή τους για να της δώσουν κάτι να φάει. Κατάλαβαν πως το έξυπνο πουλί θέλησε να μασκαρευτεί στη θέση της Μαλαματένιας.
Ναζί γύρισαν όλα τα σπίτια της γειτονιάς. Οι νοικοκυραίοι θαύμαζαν την εξυπνάδα της κουρούνας και έφερναν στην παρέα πλούσιο κέρασμα, ξεροτήγανα και λουκουμάδες και καλλιτσούνια.
-Η κουρούνα είναι φίλη μας, έρχεται στο σπίτι μας, έλεγαν τα παιδιά.
Όταν τέλειωσε η περιοδεία, η κουρούνα άφησε τον σκούφο στην αυλή και τράβηξε να κουρνιάσει στο κυπαρίσσι της. Η Μαλαματένια χάρηκε πολύ με τα νέα που της έφεραν τα αδέλφια της. Χάρηκε τόσο, που η πληγή στο πόδι της δεν την πονούσε πια!