Χειμαρώδης ο δήμαρχος Σφακίων κ. Πάυλος Πολάκης, μας μίλησε για τον τρόπο λειτουργίας του δήμου, για τα μελλοντικά σχέδια ανάπτυξης και την γραφειοκρατία που στέκεται εμπόδιο.
Μας ανέφερε ένα μικρό μέρος από τα πράγματα που γίνανε στον δήμο Σφακίων τα τελευταία χρόνια δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις κοινωνικές υποδομές.
Μας μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο εμπεδώνεται η δημοκρατία στην επαρχία και πως οι ενεργοί πολίτες της περιοχής συμβάλλουν στα κοινά.
Τέλος μας μίλησε για το πολιτικό του μέλλον ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να διεκδικήσει εκ νέου τον δήμο Σφακίων.
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι ένας άνθρωπος της αυτοδιοίκησης σε περιόδους κρίσης και μνημονιακών ουσιαστικά αποφάσεων να φέρει σε πέρας πράγματα και καταστάσεις σε ένα δήμο και να ικανοποιήσει εν πάση περιπτώσει αιτήματα ή να λύσει προβλήματα και κυρίως ενός δήμου φτωχού όπως είναι ο δήμος Σφακιών.
Καταρχήν είναι εξαιρετικά δύσκολο. Και έχεις δυο επιλογές, δυο δρόμοι ανοίγονται στην κοινωνία. Λέγαμε μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν έχεις δυο δρόμους :ο ένας δρόμος είναι να προσπαθήσεις να διαχειριστείς αυτό που σου επιβάλλουν το οποίο ειδικά σε μικρούς δήμους είναι αδιέξοδο με την έννοια ποια όταν σε ενάμιση χρόνο έχεις υποστεί 60% περικοπή των χρηματοδοτήσεων του 2011 όχι του 2010 ή του 2009 δηλαδή το 2013 οι δήμοι παίρνουνε 55-60% λιγότερο από τα χρήματα που έπαιρναν το 2011. H συνολική περικοπή από το 2011 μέχρι το 2013 είναι περίπου 60%. Με αντίστοιχες μειώσεις σε μισθούς είτε των μόνιμων υπάλληλων είτε των εποχιακών ή των αιρετών και τα λοιπά και βεβαία όλων των ποσών που διατίθενται για τις λειτουργικές δαπάνες που προοριζονται για τα έργα είτε που προέρχονται από τη σατα.
Να προσπαθήσεις λοιπόν να διαχειριστείς αυτό το πράγμα με μια απερίγραπτη γραφειοκρατία και ένα έλεγχο της κεντρικής διοίκησης, για να αναπνεύσεις πρέπει να ζητήσεις άδεια και αυτό μεταφράζεται στο ότι τελικά κάνεις πολύ λιγότερα από αυτά που θα μπορούσες να κάνεις έστω και πριν από δυο χρόνια.
Ο άλλος δρόμος είναι ο εξής: να επιστρατεύσεις τη φαντασία σου και να εφαρμόσεις μια κατάσταση η οποία κινείται στην κόψη του ξυραφιού και αφήνει έκθετους όλους τους αιρετούς, και μιλώ για τον δήμαρχο για τους αντιδημάρχους για, όλους όσους έχουν θέση ευθύνης και να λειτουργήσεις στα όρια του πλαισίου. Το όποιο είναι κάτι το οποίο κάνουμε σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό.
Όταν λέμε στα όρια του πλαισίου τι εννοούμε ;
Εννοούμε ότι, θα στο δώσω με δυο-τρία παραδείγματα για να καταλάβεις, ζητώ να μου δώσουν την άδεια να προσλάβω 5 εποχικούς υπάλληλους για να μπορέσω να δουλέψω το φαράγγι της Ίμβρου και πρακτικά μου δίνουνε μια δίμηνη σύμβαση, άρα δεν λειτουργεί οπότε παίρνω τον ένα με την δίμηνη και ζητώ βοήθεια από εθελοντές για τους άλλους τέσσερις.
Αυτή τη στιγμή έχουμε ανάγκη για 23 ή 24 θέσεις εργασίας στο δήμο, τις οποίες καλύπτουμε κυρίως από τον εθελοντισμό, οι όποιοι είναι αυτοί που καθαρίζουν τις παραλίες είναι έξτρα εργάτες καθαριότητας για τα χωριά είναι έξτρα εργάτες που μαζεύουν τα σκουπίδια είναι οι δυο νοσηλεύτριες που έχω στο γραφείο είναι τα παιδιά που δουλεύουν στο παρκινγκ είναι τα παιδιά που δουλεύουν στο φαράγγι της Ίμβρου είναι τα παιδιά που δουλεύουν στο Φραγκοκάστελλο.είναι δυο υδραυλικοί που κάνουν τα πάντα. Είναι από ηλεκτρολόγοι μέχρι υδραυλικοί μέχρι υδρονομείς μέχρι ό,τι θες.
Tο δημοτικό φροντιστήριο;
Το δημοτικό φροντιστήριο είναι προφανώς νόμιμο, με την έννοια ότι δεν χρειάζεται να στηριζόμαστε στον εθελοντισμό: Είναι μέχρι κεραίας νόμιμο αυτό γιατί υπάρχει δυνατότητα εκεί, επειδή είναι αυτοτελές το κεφάλαιο της διαχείρισης δεν μπορούν να μου πουν πόσους θα πάρω και τι θα κάνω όποτε έχω έρθει σε μια συμφωνία με ένα φροντιστήριο των Χανίων έχει προσλάβει αυτό εκπαιδευτικούς που κάποιοι κατάγονται από εκεί μένουν εκεί και τα λοιπά. Πρακτικά υπάρχει η διαβεβαίωση και η διαπίστευση ότι το παιδί και στα Χανιά να ερχόταν θα έκανε ακριβώς τα ιδία μαθήματα που κάνει στα Σφακιά. Ο τρόπος ο ένας λοιπόν είναι αυτός: Τι έχω κάνει ,ας πούμε , ουσιαστικά έχω οργανώσει μια ομάδα εθελοντών δήμου Σφακιών. Κι άμα τους ρωτήσει κανένας, που δε βρίσκεται κιόλας, λέει είμαι εθελοντής. Πρόσεξε έχω ισχυρό εθελοντισμό κάτω. Υπάρχει μια ομάδα παιδιών που λέγετε πρωτοβουλία δημοτών Σφακιών η οποία έχει κάνει πολλά πράγματα έχει καθαρίσει φαράγγια έχει κτίσει μονοπάτια έχει διοργανώσει εκδηλώσεις είναι μια ιστορία που είναι ζωντανή. Να στο πω αλλιώς είναι η αριστερή αντιπολίτευση του δήμου. Να σου φέρω ένα άλλο παράδειγμα τη νοσηλεύτρια και το γιατρό που είχα τη πρώτη χρόνια για να στήσω το ιατρείο το όποιο το κτίσαμε εμείς «εκ των εν όντων» για να ξεκινήσω να το φτιάχνω ήθελα κάτι άδειες οι οποίες θα κανάνε για να βγουν ενάμιση χρόνο. Οπότε είπα κι εγώ ξεκινάμε και ξεκινήσαμε. Τα λεφτά τα είχαμε από την Ένωση Σφακιανών πάνω, που ήμουν εγώ πρόεδρος. Συνεισέφεραν και πολλοί σφακιανοί σε αυτό και με 70000 euro κάναμε ένα πράγμα το όποιο είναι εξαιρετικό δηλαδή ουσιαστικά ανακατασκευάσαμε πλήρως, κτίσαμε και από πίσω χωρίς οικοδομικές άδειες – οποίες βέβαια έπειτα εκδόθηκαν – χωρίς τίποτε και βέβαια ήρθαν όλοι στα εγκαίνια. Το ξεραν όταν ήταν για τα παιδιά (γιατρός νοσηλεύτρια) .Πήγα στο.κέντρο υγείας Βάμου και τους λέω «κοίταξε θα έρθουν δυο παιδιά θα σου κάνουν αίτημα για προσφορά πρωινής εθελοντικής εργασίας στο πολυδύναμο περιφερειακό ιατρείο Σφακιών, θα το περάσεις από το διοικητικό συμβούλιο του νοσοκομείου θα τους δώσεις την άδεια εντάξει;» Και έτσι συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Ουσιαστικά είναι η πίεση η οποία ασκείται και κοινωνικά αλλά και σαν αντίληψη του δήμου αλλά και σαν τρόπο λειτουργίας η οποία από τη στιγμή που καλύπτει μια κοινωνική ανάγκη δεν μπορούν να πουν όχι δεν το κάνουμε.
Λοιπόν, αυτό είναι το ένα κομμάτι το άλλο κομμάτι μετά είναι το εξής: έχουμε ρίξει μια πραγματικά ηρωική προσπάθεια, γιατί εγώ έχω 12 άτομα μόνιμο προσωπικό, με τις ικανότητες του και με τις δυνατότητες του ο καθένας. Επειδή από τη κεφαλή βρωμεί το ψάρι άμα τρέχει ο αρχηγός τρέχουν όλοι. Δηλαδη, όσο μπορεί ο καθένας. Γιατί δεν μπορείς να πάρεις από κάποιον κάτι που δεν μπορεί να δώσει. Το θέμα είναι να μην είναι αργόσχολος κιόλας και έχουμε ρίξει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια. Έχω ένα μηχανικό ο οποίος έχει γίνει περδικολάστιχο κυριολεκτικώς έχουμε γίνει κι εμείς και εννοώ οι δήμαρχοι οι αντιδήμαρχοι κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι και τα λοιπά. Ουσιαστικά καταφέραμε με πολύ μεγάλη προσπάθεια και τσαμπουκά και όπως θες πες το και εντάξαμε μια σειρά από έργα στο ΕΣΠΑ γιατί είναι το μόνο πράγμα το οποίο έχει λεφτά, το οποίο έχει βέβαια ένα ορυμαγδό αδειοδωτήσεων, εγκρίσεων και λοιπών αδειών για να φτάσεις στην πηγή.
Είναι κι ο κ. Βιρβιδάκης εκεί.
Καταφέραμε παρά το μικρό μας μέγεθος και τις δυνατότητες κι εγώ και οι αντιδήμαρχοι και κάναμε δουλειά.
Εδώ κοντεύουμε να μάθουμε άλλες επιστήμες. Εγώ όταν ήμουν γιατρός υπερηφανευόμουν, και είμαι ακόμα δηλαδή, ότι επειδή ήμουν στη ΜΕΘ αναγκάστηκα και διάβασα άλλες 7 επιστήμες εκτός από την χειρουργική. Όταν φύγω από δήμαρχος εγώ και κάποιοι άλλοι θα υπερηφανευόμαστε ότι μάθαμε κι άλλες επιστήμες. Έχουμε γίνει δικηγόροι, έχουμε γίνει γεωλόγοι, έχουμε γίνει μηχανολόγοι, έχουμε γίνει πολίτικοι μηχανικοί, έχουμε γίνει χωροτάκτες έχουμε γίνει ό,τι μπορείς να φανταστείς Το τι έχω διαβάσει αυτήν την περίοδο, αυτά τα δυο χρόνια σε σχέση με κάποια επιστημονικά αντικείμενα δεν λέγεται.
Για να μπορείς να σταθείς και να μιλήσεις και να βοηθήσεις να σηκωθούν κάποια πράγματα αλλιώς, δε γίνεται. Τώρα γίνεται ένα πρώτο πολύ μεγάλο έργο αναπλάσεων που δεν έχει γίνει ποτέ στα Σφακιά. Αλλάζουν όψη τέσσερα χωριά μέχρι στιγμής και θα αλλάξουν αλλά δυο. Υπάρχουν αλλά δυο τέτοια προγράμματα αναπλάσεων που ουσιαστικά πιάνουν όλα τα χωριά πλέον και υπάρχει ένα πολύ μεγάλο αρδευτικό έργο το όποιο θα ανεβάσει νερό από το Βρασκα σε Ίμβρο Ασκυφου και μελλοντικά σε Ασφενδου Καλλικράτη. Υπάρχει μια μελέτη ανάπλασης του κτιρίου του Μπικουβαρη το οποίο θα γίνει κέντρο πληροφόρησης του εθνικού δρυμού Λευκών Όρεων και είναι και διάφορα άλλα σε εξέλιξη. Είναι τρεις μελέτες βιολογικών σε εξέλιξη που εκεί τώρα έχουμε μπλοκάρει: οι δυο έχουν θα είχαν προχωρήσει αλλά έχουν μπλοκάρει στην αίσθηση της μικροαστικής ιδιοκτησίας που λέγαμε προηγουμένως, το όποιο θα λυθεί αλλά θέλει το χρόνο του για να λυθεί αυτό το πράγμα.
Μακριά από εμένα αυτή η λογική εγώ τους είπα ή θα υπογράψετε όλοι από πριν ή δεν καταθέτω τίποτα. Δεν πρόκειται να καταθέτω μελέτες και μετά να κυνηγιόμαστε οχτώ χρόνια στα δικαστήρια. Όταν θα καταθέσουμε θα ξέρουμε ότι θα γίνει. Κάνω αυτόν τον «εκβιασμό» δηλαδή. Οπότε, η λογική αυτή είναι, όταν λειτουργείς στα όρια αναλαμβάνοντας το νομικό κόστος της επιλογής κάνεις πράγματα τα οποία είναι προς όφελος του τόπου και των ανθρώπων, βελτιώνουν και τον χώρο και τους ορούς που ζουν οι άνθρωποι και από εκεί και πέρα ελατέ πιάστε μας δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Με τις ανεμογεννήτριες τι γίνεται;
Κοίταξε τώρα είμαστε στην εξής φάση: τα μεγαλεπήβολα σχεδία έχουν κάτσει γιατί απ ότι φαίνεται δεν τους βγαίνει η ιστορία με το καλώδιο (σημείωση: που θα συνδέσει την Κρήτη με την ηπειρωτική Ελλάδα) παρ’ ολ’ αυτά, αυτό το σχέδιο που υπάρχει για τα Σφακιά ουσιαστικά είναι η ανατίναξη του τοπίου και η αλλαγή όλου του οικοσυστήματος και όλου του τρόπου που έχει αναπτυχτεί ο τόπος εδώ και χιλιάδες χρόνια αλλά και τα πρόσφατα χρόνια.
Δηλαδή ένα σχέδιο το όποιο περιλαμβάνει 170 ανεμογεννήτριες εκ των οποίων οι 120 μεγάλες (100αρες μέτρα) και 50 μικρές από Ροδάκινο από πάνω, στα σύνορα μας δηλαδή, μέχρι και στ΄ Ασκύφου, σημαίνει ότι δεν μένει κορυφή χωρίς ανεμογεννήτρια. Ουσιαστικά σημαίνει ότι όλος ο βοσκότοπος, ο μελισσοτοπος και τα λοιπά θα οργωθεί από δρόμους προκειμένου να φτιαχτούν αυτά. Σημαίνει ότι θα έχεις και μια τεράστια αισθητική υποβάθμιση του τοπίου και προς τη βορινή μεριά και προς τη νότια μεριά που είναι και περιοχές τουριστικές.
Ουσιαστικά γίνεσαι μια μεγάλη μπαταρία που στέλνει ρεύμα αλλού, γιατί άμα λένε ότι θα βγάλουν από αυτές τις ανεμογεννήτριες γύρω στα 750 ΜW δηλαδή θα καλύπτουμε όλη την Κρήτη. Με λίγα λόγια εμείς έχουμε μια κατανάλωση από 1,5 έως 2 ΜW ως δήμος, για αυτό πήραμε και την απόφαση που είχαμε δημοσιεύσει τότε, ότι δεν το δεχόμαστε αυτό το πράγμα, δεν πρόκειται να γίνει και ότι απέναντι σ αυτήν την ιστορία εμείς θα προωθήσουμε με την ενεργή συμμέτοχη και με την ιδιοκτησία του δήμου στο 51-49 μια πρόταση η οποία θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: θα δεχτούμε να μπει ένας αριθμός από 12-15 μικρές ανεμογεννήτριες σε 2 πολύ συγκεκριμένες περιοχές μια είναι βορειοδυτικά του Καλλικράτη και η άλλη είναι βορειοδυτικά του Ασκυφου και είναι κοινοτικές εκτάσεις και οι δυο. Είναι αρκετά μακριά από τις ακρογιαλιές, οι μικρές ανεμογεννήτριες δεν φαίνονται και ουσιαστικά η κεντρική ιδέα είναι η εξής: εμείς με αυτές τις 12 έως 15 των 0,8 ΜW έχουμε μια πενταπλάσια παράγωγη των δικών μας αναγκών, που υποτίθεται είναι αυτό που πρέπει να εγκαταστήσεις για να καλύπτεσαι πλήρως ενεργειακά .Αν θες 2 ΜW πρέπει να εγκαταστήσεις 10 για να μην έχεις πρόβλημα όλο τον καιρό. Εμείς θέλουμε με αυτό το πραγμα να μην πληρώνει κάνεις ρεύμα στην επαρχία ούτε επιχειρήσεις ούτε ιδιώτες. Κι ό,τι περισσεύει να πηγαίνει στο δίκτυο και να υπάρχει ένα έσοδο στο δήμο απ αυτήν την ιστορία. Αυτό το πράγμα και εκεί που λέμε εμείς να γίνει, ούτε αισθητικά αηδιάζει ούτε είναι οι εκτάσεις τέτοιες που μπορούν να μεταφερθούν αυτά τα πράγματα χωρίς τους δρόμους τους τεραστίους των 9-12-15 μέτρων και θεωρώ ότι το έσοδο που θα έχουμε ως δήμος για την στήριξη κάποιων λειτουργιών είναι μεγαλύτερο με ένα τέτοιο τρόπο παρότι τα ψίχουλα που θα μας δώσουν με τις 170 ανεμογεννήτριες.
Έχω έρθει σε επαφή με το πολυτεχνείο στην Αθηνά για να υποστηρίξουν επιστημονικά και στο επίπεδο της χωροταξίας και στο επίπεδο της ενεργειακής στήριξης αυτού του πράγματος. Εμείς βάζουμε τη γη θα δούμε αν θα βάλουμε κάποια χρήματα κι αν θέλει κάνεις να επενδύσει σε αυτό. Τίποτα άλλο. Για τα υπόλοιπα: δεν θα γίνει αυτό που γίνεται στις Σκουριές, θα γίνουν πολύ χειροτέρα (σημείωση: αν επικρατήσει η άποψη για τεράστιες ανεμογεννήτριες). Λοιπόν αυτή είναι η κεντρική ιδέα, και νομίζω ότι αυτό καλύπτει τα πάντα, με την έννοια ότι δεν καταστρέφεις περιβάλλον, είναι σε ένα μικρό επίπεδο αυτή η ιστορία και μπορεί να ελεγχθει.
Με τα βουνά που δεν έχουν ιδιοκτήτες;
Αυτό το λένε αυτοί. Σε αυτά τα βουνά ανεβαίνουν άνθρωποι εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια. Το κεντρικό μονοπάτι των Λευκών Όρεων, με βάση αρχαιολογική ερευνά, υπάρχει κοντά στα 3500 με 4000 χρόνια. Στην πρόσφατη ιστορία ξέρουμε ότι αυτά ανήκουν, για την μαδαρά της Ανωπολης ας πούμε από Ασκυφου και δυτικά μια τεράστια έκταση, η κοινότητα έχει γύρω στα 80000 τετραγωνικά χιλιόμετρα κάτοψη επίσης υπάρχουν 17-18 οικογένειες οι οποίες ξέρουν και τα σύνορα και εκεί ανέβαζαν τα πρόβατα τους οι παππούδες των παππούδων των παππούδων τους.
Από εκεί και περά στην Κρήτη υπάρχει ένα δίκαιο τέτοιο που δεν υπάρχει στη Βόρεια Ελλάδα κι έχει να κάνει και με την Κρητική Πολιτεία και με τον τρόπο που ρυθμίστηκε το ιδιοκτησιακό καθεστώς μετά την αποχώρηση των Τούρκων. Υπάρχουν αρκετές ,όχι μονό στα Σφακιά αλλά και σε άλλες περιοχές, εκτάσεις ορεινές που ακριβώς επειδή χρησιμοποιούτανε από την νομαδική κτηνοτροφία έχανε ιδιοκτήτες. Αυτοί οι άνθρωποι ,ούτε και ο δήμος, αποποιείται αυτών των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων.
Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα γιατί και οι παραλίες περιφράσσονται από τους ιδιώτες. Είναι καλό κάποιοι χώροι επειδή ανήκαν κάποτε σε κάποιους να μην γίνουν δημόσιοι;
Υπάρχει μια διαφορά είναι άλλο πράγμα η αιγιαλίτιδα ζώνη η οποία έχει ρυθμιστεί νομικά ότι 10-20-80 αναλόγως πάνω από τη χειμερία στάθμη του κύματος είναι δημόσιος χώρος και άλλο πράγμα η απόφαση η οποία λέει πάνω από 600 μέτρα υψόμετρο είναι δημόσιο και δεν είναι σε οικισμό. Μα δεν είναι έτσι γιατί αυτό συμμετείχε σε μια οικονομική λειτουργία και η οικονομική λειτουργία ήταν ότι όποιος δεν είχε μαδάρα δεν ζούσε στο ορεινά χωριά γιατί δεν μπορούσε να ζήσει το κοπάδι τα πρόβατα αν δεν έβγαιναν εκεί το καλοκαίρι θα ψοφούσαν. Άρα αυτό σε κάποιον άνηκε και για να καταλάβεις η κοινοτική έκταση του Καλλικράτη 20 τετραγωνικά χιλιόμετρα δωρήθηκε στον τότε δήμο ή κοινότητα Καλλικράτη αυτοί που έκαψαν, όλοι οι Σφακιανοί, τον Πύργο του Αληδάκη. Αυτά ανήκαν στον Αληδάκη, τα πήραν και το κομμάτι των μητάτων που είχε ο Αληδάκης από εκείνη τη μπάντα. Αυτό δεν το πήρε κάποιος, ήταν ολωνών, το έβοσκαν όλοι, και έμεινε κοινοτικό από τότε και σήμερα δημοτικό, μια περιοχή που λέγεται Χορευτές. Κάτι αντίστοιχο είναι με τη μαδαρά της Ανώπολης.
Εγώ σας το λέω γιατί έχω δεί να έρχεται βοσκός να πάρει ευρωπαϊκό πρόγραμμα και να λέει το βουνό είναι δικό μου και θέλω το μισό να το χτίσω.
Τόσο του κόβει τόσο λέει. Για ορισμένες εκτάσεις από αυτές υπάρχουν και πολύ παλιά συμβόλαια. Από εκεί και περά είναι προφανές ότι δεν μπορεί να κάνει και ο ιδιοκτήτης ό,τι γουστάρει. Και ούτε και εμείς.
Πρόκειται να γίνει οικοδόμηση στον ορεινό όγκο των Λευκών Ορέων, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε αλλά πράγματα εκεί και έχουμε κάνει κάποιες προχωρημένες συζητήσεις με τον εθνικό δρυμό της Σαμαριάς που είμαι αντιπρόεδρος εκεί ως δήμαρχος.
Για παράδειγμα από την κοινοτική έκταση που έχουμε εμείς στην μαδαρά της Ανώπολης νοικιάσαμε πρόσφατα 4-5 στρέμματα για καλλιέργεια φασκομηλιάς.
Τους έχω βάλει, στα Τρίκαλα στα δυο στενά, τον εθνικό δρυμό να φτιάξει ένα ορεινό τυροκομείο στην μαδαρά της Ανωπολης, ενεργειακά αυτόνομο και τα λοιπά. Υπάρχουν τέσσερις – πέντε άνθρωποι που μπορούν να ξανανεβούν. Υπάρχει βεβαία τεράστια ιστορία εκεί περά. Εκεί μπορεί να βγει ένα τυρί το όποιο μπορεί να πουλιέται 30-35 € το κιλό. γιατί τα πρόβατα που ανεβαίνουν εκεί πάνω, για δυόμιση με τρεις μήνες τρώνε ένα πράγμα: φασκομηλιά – μαλωτηρα. Άμα πιεις τέτοιο γάλα νομίζεις ότι όλα τα υπόλοιπα που πίνεις είναι πορτοκαλάδα δεν είναι γάλα.
Αυτό λοιπόν μπορεί να βγάλει ένα τυρί το οποίο αν παραχθεί με τους ορούς και τις προϋποθέσεις που βάζει και η ελληνική νομοθεσία αλλά και η ευρωπαϊκή και έχει ονομασία προέλευσης και προστατευόμενη περιοχή. Έχει τεράστια υπεραξία και δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Ότι έχουν κάνει με το ροκφόρ μια ομάδα χωριών στη Γαλλία. Είναι μια συγκεκριμένη περιοχή με συγκεκριμένη βλάστηση και συγκεκριμένο τρόπο ωρίμανσης αυτού του τυριού. Είναι άλλο η γραβιέρα που βγαίνει από πρόβατα που ταΐζονται και άλλο γραβιέρα από αυτό.
Αυτό όμως για να φτιαχτεί θέλει το εξής: Το 2013 εκεί υπάρχουν τέσσερα – πέντε άτομα τα οποία μπορούν να ξαναβγούν επάνω, ένα είναι ήδη εκεί. Σε ένα από τα μητάτα αυτά θα φτιαχτεί αυτό το πράγμα. Τα αλλά μητάτα είναι σε μια απόσταση με τα πόδια από μια έως δυόμιση ώρες από εκεί που θα φτιαχτεί το μητάτο. Αν πάνε το γάλα με τα μουλάρια θα πάει ξινόγαλο! Αυτό που τούς πρότεινα εγώ και δεν έχουμε καταλήξει είναι ότι μπορεί τα μονοπάτια που υπάρχουν εκεί να στρωθούν και να διαπλατυνθούν σε ένα φάρδος γύρω στο ενάμιση μέτρο για να μπορεί να περνά μια γουρούνα που να μεταφέρει από τα τέσσερα-πέντε αλλά μητάτα το γάλα στο μητάτο-τυροκομείο.
Δεν θέλω να συνδεθεί με δρόμο. Εκεί που σταματάει ο δρόμος και να πάει επάνω. Θα κατεβαίνει με τα μουλάρια. Όποιος θέλει από εκεί επάνω για να παραχθεί πρέπει να γίνει αυτό. Αν ανοίξουν και επαναλειτουργήσουν με συγχρόνους ορούς πέντε – έξι μητάτα, μετά θα αυξηθεί και ο αριθμός των περιπατητών που θα πηγαίνουν εκεί, θα μπορούν να διανυκτερεύουν εκεί, είναι πολλά πράγματα μπορούν γίνουν.
Απ’ ότι ακούω έχετε ήδη εφαρμόσει κάποια μεγαλεπήβολα σχεδία και έχετε στο νου σας κι άλλα. Τυχόν αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία;
Έχω δει στο επίπεδο των βιολογικών καθαρισμών. Είναι η αντίδραση τί θα δώσω εγώ και τί θα πάρω εγώ. Στο Λουτρό συμβαίνει αυτό, που σχεδόν έχει λυθεί, και στη χωρά Σφακιών πρέπει να γίνει. Το σημείο που πρέπει να μπουν τα φίλτρα είναι τριών ιδιοκτήτων, συμφωνούν οι δύο, δεν συμφωνεί ο τρίτος. Στην Αγιά Ρουμελη έληξε, πήραμε όλες τις υπόγραφες και έχει τελειώσει η μελέτη και είναι το πρώτο που θα προχωρήσει αυτό. Στο Φραγκοκάστελλο έχουμε μεγάλο. Εκεί δεν είχε ούτε δίκτυα-γιατί σε Σφακιά, Λουτρό, Αγιά Ρουμελη, υπάρχει δίκτυο- και τα μαζεύουν σε κάποιους βόθρους. Στο Φραγκοκαστελλο δεν υπάρχει δίκτυο και εκεί έχουμε ξεκινήσει τη μελέτη είναι 130.000 € Έχουμε βρει τα τριάντα, την έχουμε προχωρήσει, αλλά ουσιαστικά είναι για την επόμενη τετραετία αλλά κι αυτό είναι ένα μεγάλο έργο.
Θα υπάρξει επόμενη τετραετία;
Πιστεύω πως ναί…πιστεύω πως θα υπάρξει.
Θέλω να δούμε τις κοινωνικές δομές, το ιατρείο, το φροντιστήριο, αυτά που έχουν γίνει είναι και τα δυο πολύ σοβαρά πράγματα και έχουν καλύψει ανάγκες γιατί ξέρεις όταν αναλάβαμε τον δήμο ήμαστε ένας δήμος με τέσσερεις μοναδικές πρωτιές στην Ελλάδα:
1) δεν είχαμε δημαρχείο
2) δεν είχαμε φαρμακείο
3) δεν είχαμε κέντρο υγείας
4) και δεν είχαμε τράπεζα.
Είχαμε δυο μηχανήματα τα οποία μια δούλευε το ένα μια το άλλο, κι έπρεπε να πηγαίνουμε στο Βάμμο, στις Βρύσες ή στα Χανιά.
Δημαρχείο φτιάξαμε. Ουσιαστικά πήραμε δωρεάν παραχώρηση το κτίριο του ΟΤΕ και το κάναμε εκεί. Ιατρείο φτιάξαμε το πολυδύναμο αυτό που ουσιαστικά ανακατασκευάσαμε το ρημαδιό που ήταν ο υγειονομικός σταθμός της χούντας, το όποιο είναι πλήρες. Δηλαδή έχει πράγματα μέσα τα οποία δεν τα ‘χούνε αλλά κεντρα υγείας. Έχει ακτινολογικό, βιοχημικό, γυναικολογικό, παθολογικό υπέρηχο και χειρουργικό.
Το οποίο είναι αυτοχρηματοδοτούμενο;
Εντελώς! Μας δίνει κάποια υλικά το νοσοκομείο, με φωνές. Υπάρχουν δυο αγροτικοί γιατροί τώρα. Τώρα που θα φύγουν αυτοί θα πρέπει να επαναπροσλάβω κάποιον δημοτικό γιατρό .Με τις περικοπές που έχουν κάνει στους μισθούς δεν ζητάνε τα αγροτικά και άλλο αν έπαιρνε κάποιος 1.500 € και άλλο 850 € και να έρθει στα Σφακιά.
Στην Ανώπολη ευτυχώς έχει σπίτι, υπάρχει ένα αγροτικό ιατρείο έχει κι αυτό εξοπλιστεί αρκετά καλά. Αλλά το κέντρο είναι εδώ κάτω.
Αυτό πως λειτουργεί τώρα. Λειτουργεί με νοσηλεύτρια που την πληρώνουμε εμείς, με δημοτικό γιατρό. Στην αρχή με αγροτικούς, τώρα ξέρεις άμα μπει το νερό στο αυλάκι τα κάνουν όλα. Για να σου δώσω να καταλάβεις είναι η τρίτη φορά που έρχονται για τεστ ΠΑΠ κάθε Πέμπτη ή Παρασκευή κάνουμε προγραμματισμένες 30-40 αιμοληψίες που ορισμένα τα βγάζουμε εκεί και τα περισσότερα επειδή μας είναι πιο φτηνό αυτό τα φέρνουμε με δικό μας οδηγό στο νοσοκομείο και τα παιρνούμε την επόμενη ημέρα.
Μια φορά κάνω εγώ χειρουργικό ιατρείο εκεί κάτω. Έχουν γίνει από τον Ιούνιο του 2011 πάνω από 170 μικροεπεμβάσεις. Έχω κάνει και ένα δυο επεμβάσεις που έπρεπε να γίνουν στο νοσοκομείο Χανιών αλλά ήταν επείγοντα και δύσκολη η μεταφορά. Κάθε ενάμιση με δυο μήνες έρχεται μια ομάδα γιατρών από ιατρικό σύλλογο Χανίων, με τον όποιο έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία, οι όποιοι έρχονται εθελοντικά και αυτοί και εξετάζουν και ρυθμίζουν τους χρόνιους πάσχοντες από διάφορα νοσήματα.
Αυτή είναι η ουσία της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Δεν θέλουμε γιατρό σε κάθε κορφή. Θέλουμε έναν παθολόγο, έναν γενικό γιατρό, ο όποιος θα ελέγχει ένα πληθυσμό και από εκεί και περά περιοδικές επισκέψεις ειδικών που θα έχουν τα μέσα να εξετάζουν ειδικότερα.
Τελευταία έχω βρει κι άλλο τρόπο χρηματοδότησης του ιατρείου. Έπεισα τους συντοπίτες μου και αντί για στεφάνια στις κηδείες και στα μνημόσυνα καταθέτουν χρήματα για το ιατρείο. Και από εκεί εξασφαλίζουμε αρκετά λειτουργικά έξοδα. (!) Επίσης έχουμε παρά πολύ βοήθεια από την Ένωση Σφακιανων της Αθηνάς. Και αυτοί στέλνουν μεγάλες ποσότητες από υγειονομικό υλικό ή από φάρμακα που σε ορισμένους που είναι ανασφάλιστοι τους τα δίνουμε εμείς.
Αυτό είναι το ένα κομμάτι το άλλο είναι το δημοτικό φροντιστήριο. Ουσιαστικά εμείς δεν είχαμε φοιτητική μετανάστευση μονό, είχαμε και μαθητική μετανάστευση. Δηλαδή, τα παιδιά από τρίτη γυμνασίου – πρώτη λυκείου, που ήταν καλοί μαθητές μετανάστευαν ή στα Χανιά ή στο Ρέθυμνο για δεν μπορούσαν να έχουν υποστηρικτική διδασκαλία, φροντιστηριακή στήριξη.
Αυτό που κάναμε είναι το εξής (είχε γίνει και παλιότερα απόπειρα αλλά δεν είχε τελεσφορήσει).Τώρα προχώρα καλά δυο χρόνια και πιστεύω να προχωρήσει, ουσιαστικά ξεμπλοκάροντας και λύνοντας ένα νομικό πρόβλημα διαχείρισης του Ξερουδάκειου κληροδοτήματος. Ο Ξερουδακης ήταν ένας από τους ευεργέτες ο όποιος ήταν βουλευτής Κρήτης εκλεγόμενος στην Μήλο την περίοδο που δεν είχε ενωθεί ακόμα η Κρήτη με την Ελλάδα. Καταγόταν από την Ίμβρο είχε κάνει ένα μεγάλο ταξίδι περίπου τον 19ο αιώνα, είδε την αμορφωσιά και την κακομοιριά και διέθεσε ένα πολύ μεγάλο μέρος της περιουσίας του για να χτιστούν τα πρώτα σχολειά στην επαρχία Σφακίων και στην Γαύδο. Και χτίστικαν! Έχτισε μάλιστα και ένα οικοτροφείο.
Η γυναίκα που με μεγάλωσε εμένα ,η ξαδέρφη του πατερά μου, ήταν μια εξαιρετική προσωπικότητα και ένας άνθρωπος φωτεινό μυαλό της εποχής. Μπήκε πρώτη στο Αρσάκειο τελεύοντας το γυμνάσιο Σφακιών το 1939. Αυτή η γυναίκα έμεινε ανύπαντρη γιατί, ο πατέρας μου, αυτή τον οργάνωσε, ήταν οργανωμένη στο ΚΚΕ. Τον πατερά μου τον κυνηγούσαν για πολλά χρόνια το 1951-1952 κατέβηκε ανθρωπινά ας πούμε στο χωριό. Αυτή έμεινε ανύπαντρη γιατί σκότωσαν τον πάππου μου οι Γερμανοί στην κατοχή και ουσιαστικά μεγάλωσε τα υπόλοιπα αδέρφια μαζί με μια άλλη αδελφή που ήταν και αυτή δασκάλα και γίναν οι άλλοι δυο δάσκαλοι και ένας άλλος καθηγητής. Αυτή λοιπόν η γυναίκα τελείωσε και μπόρεσε και μπήκε στο Αρσάκειο χάρις του οικοτροφείου του Ξερουδακη.
Όνομα;
Ευαγγελία Πολάκη.
Μετά άρχισε να μεγαλώνει κι εμάς. Μεγάλωσε εμένα, τον αδελφό μου, δυο ξαδέλφια μου, μέχρι το 2004 που πέθανε.
Άυτός λοιπόν έφτιαξε αυτά. Άφησε και μια μεγάλη περιουσία και ακίνητα και μετοχές της εθνικής τράπεζας της Ελλάδος που τα μερίσματα ήταν τα έσοδα του Ξερουδακειου. Τώρα εκεί έγινε γλέντι… Από τη δεκαετία του 1920… γινόταν γλέντι…. Πούλησαν ένα κτίριο στη Καραγεώργη Σερβίας (σημείωση: στο κέντρο της Αθήνας), το όποιο αν το ‘χαμε σήμερα δεν θα θέλαμε τίποτα άλλο. Υπάρχει και μια διαδικασία που είναι σε εξέλιξη με μια έκταση σαράντα στρεμμάτων που είναι στα Μέγαρα και την ψάχνουμε στα υποθηκοφυλακεία.
Το ζουμί είναι ότι υπήρξε ένα νομικό πρόβλημα μετά το 1974 και τέσσερις φόρες από το 1984 και μετά δημιουργήθηκε μπλοκάρισμα στην διαχείριση των χρημάτων του Ξερουδακη, με πιο χοντρή το 2007 που εκεί πήγε να χαθεί το παιχνίδι. Τελικά καταφέραμε και το ξεμπλοκάραμε. Πως το ξεμπλοκάραμε; Ρυθμίστηκε πλέον οριστικά, και στον αιώνα τον απαντά, ότι στο Ξερουδάκειο κληροδότημα, επιτροπή διαχείρισης του, είναι το δημοτικό συμβούλιο και η οικονομική επιτροπή του δήμου Σφακιών.
Με το να λυθεί αυτό ξεκίνησε το δημοτικό φροντιστήριο σε συνεργασία με ένα φροντιστήριο από εδώ από τα Χάνια. Τα μαθήματα γίνονται απογευματινές ώρες στο κτίριο γυμνασίου λυκείου χωράς Σφακιών. Είναι βασικά μαθήματα ΄γ γυμνάσιου και πλήρες πρόγραμμα για ά ΄β ΄γ λυκείου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα για πρώτη χρόνια φέτος να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών στο λύκειο στη χωρά Σφακιών. Δεν έχουμε πλέον μετανάστευση.
Και το άλλο που κάνουμε ότι χρηματοδοτούμε τα παιδιά της΄β λυκείου για το ecdl και δίνουμε κι ένα βοήθημα στους Σφακιανους φοιτητές που σπουδάζουν. Θα δείξει τα αποτελέσματα του τα επόμενα χρόνια
Θα μας πείτε λίγο για τον τρόπο που λαμβανοντε οι αποφάσεις στο δήμο Σφακιών;
Δημοκρατικά.
Μπορείτε να μου το αναλύσετε λίγο αυτό; Σε τι βαθμό εμπλέκονται οι πολίτες; Πόσο ενημερώνονται;
Κοιτά, και ο τρόπος που συγκροτήθηκε η παράταξη ήταν από τους πιο δημοκρατικούς που υπήρχε. Δηλαδή έκανα κι εγώ την προσωπική μου υπέρβαση σε ένα βαθμό ακριβώς γιατί ήθελα να αλλάξω κάποια πράγματα. Χωρίς να κρύψω την ιδεολογική ή πολίτικη μου ταυτότητα έκανα ένα κάλεσμα από δεξιά μέχρι αριστερά. Το κριτήριο ήταν να είναι προκομμένοι άνθρωποι και να μην είναι λαμόγια.
Η κεντρική ιδέα είναι ότι τα Σφακιά είναι εδώ πρέπει να τα πάμε εκεί. Εγώ λέω αυτά. Ξέρετε που είμαι και που δεν είμαι. Θα μας ενώσει το χαρτί που θα γράψουμε. Αυτό το χαρτί για να βγεί πηρέ περίπου ένα χρόνο. Χωριό – χωριό και βγήκε αυτό το πρόγραμμα με το όποιο κατεβήκαμε στις εκλογές. Και το όποιο ένα πολύ μεγάλο μέρος το έχουμε υλοποιήσει.
Από εκεί και πέρα είναι ανοιχτές οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβούλιου. Τουλάχιστον δυο φόρες το χρόνο υπάρχει μια συνάντηση στα χωριά για το τί γίνεται, τί δεν γίνεται, τί κάνουμε, τί δεν κάνουμε, τί προγραμματίζουμε, τί δεν προγραμματίζουμε, οι οποίες δεν είναι πάντα τυπικές. Από την άλλη υπάρχει καθημερινή παρουσία και δίκια μου και των αντιδημάρχων.
Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα σε αυτές τις περιοχές είναι ο δημόσιος λόγος που δεν υπάρχει. Υπάρχει ένας φόβος να μιλήσεις ανοιχτό ή να ονοματίσεις. Γιατί αν μιλήσεις ανοιχτά ή ονοματίσεις μπορείς να δημιουργήσεις προσωπικά. Αυτό προσπαθούμε να το σπάμε. Υπάρχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία που δεν είναι το καταλληλότερο υλικό για της δημοκρατικές λειτουργίες.
Φαντάζομαι ότι έχετε ακούσει ότι συζητιέται το όνομα σας για την πόλη των Χανίων
Ναι, γι αυτό και έκανα και τη δήλωση
Ότι;
Ότι κατεβαίνω στα Σφακιά και όχι στα Χάνια
Μέχρι τις άλλες εκλογές μεσολαβεί ένας χρόνος, τα δεδομένα θα έχουν αλλάξει και το σίγουρο είναι κατά την άποψη τη δίκια μας ότι η πόλη δε θα θέλει ένα νέο μνημονικό δήμαρχο
Σωστό αυτό συμφωνώ, μπορεί να μη βγάλει. Να δημιουργηθεί μια συσπείρωση…
Η απόφαση σας είναι δηλαδή τελεσίδικη;
Θα σου πω. Όσον αφόρα το θέμα για τις επόμενες εκλογές η απόφαση είναι τελεσίδικη για τα Σφακιά και ο λόγος είναι ότι θέλω να τελειώσω τη δουλεία. Και θέλω να ετοιμαστεί και η διάδοχη κατάσταση διότι είναι υλοποιημένο ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, αλλά δεν έχει υλοποιηθεί όλο αυτό που θέλουμε.
Το νερό έχει μπει στ΄ αυλάκι είναι σαφές, αλλά πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα ακόμα. Δεν έχουμε πει (σημείωση: στην συνέντευξη αυτή) ούτε το 1/10 αυτών που έχουν γίνει και με τον τρόπο που έχουνε γίνει.
Δηλαδή, ενώ δεν τελεσφόρησε το θέμα με τα σφαγεία (σημείωση: στα Χανιά), εμείς τα ανοίξαμε τα σφαγεία. Ξανακατασκευάσαμε γραμμή παράγωγης εκεί κάτω. Πέρασε κι από έλεγχο της ευρωπαϊκής ένωσης είναι από τα τρία σφαγεία στην Ελλάδα που έχουν περάσει από έλεγχο τέτοιο. Γίνανε μια σειρά από προβλήτες και τέτοια πράγματα οι οποίες γίνανε τσακ μπαμ.
Αν μπεις στην σελίδα που έχω στο facebook υπάρχει ένας απολογισμός της πρώτης χρονιάς. Της δευτερης δεν τον έχω βγάλει ακόμα, που φαίνονται παρά πολλά πράγματα.
Δεν θέλω να την πουλήσω τη δουλεία ακόμα κάτω, πρέπει να την τελειώσω τη δουλεία ακόμα κάτω, να ωριμάσει και η διάδοχη κατάσταση. Οι κύκλοι της ζωής μας όπως έχω καταλάβει, απ’ ότι έχω καταλάβει σε κάθε πόστο είναι επτά με οχτώ άντε εννέα χρόνια, όχι παραπάνω, μετά πρέπει να φεύγεις. Γιατί μετά τα οχτώ – εννέα γίνεσαι καθεστώς. Γίνεσαι σύστημα. Είμαι μικρός για να συνταξιοδοτηθώ στην πολιτική, 48 είμαι αλλά…
Υπάρχει και η βουλή
Ναί υπάρχει και η βουλή
Το σκέφτεστε;
Όχι τώρα.
Αργότερα;
Από μικρός το σκεφτόμουνα…
Αν σας το ζητήσει ο κ.Τσίπας προσωπικά να κατεβείτε στα Χάνια;
Είπα δεν πάω! (για δήμαρχος)