Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας,
Δημοσιογράφος I.J.F./A.E.J.
Οι τριγωνικές σχέσεις ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις, στα ΜΜΕ, και στους επιχειρηματίες γενικά δεν είναι καθόλου πρωτότυπες στην χώρα μας. Δεν είναι καινούργιες. Που σημαίνει από καθαρά οικονομική, ότι οι επιχειρήσεις προπαγάνδας (ΜΜΕ) λαθροβιώνουν εδώ και δεκαετίες, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τα μεγαλύτερα ψέματα, λέγονται με βλέμμα σοβαρό και φωνή σταθερή, και μέσω της συστηματικής επανάληψης μετατρέπονται τελικά σε αλήθεια. Τόπος του εγκλήματος, τα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων, ραδιόφωνο και κοινωνικά δίκτυα. Η αλήθεια αρχικά χρησιμοποιείται ως επιχείρημα, ως θέση και ως στόχος. Ακολούθως γίνεται υπόσχεση, προοπτική και στο τέλος προσπαθεί ο θεατής να καταλάβει τι του γίνεται.
Αλήθεια είναι ότι ο καπιταλισμός δε δουλεύει με 10ετή πλάνα. Ούτε οι επιχειρήσεις προπαγάνδας, ούτε η διαφήμιση, ούτε οι πολιτικές βιτρίνες. Πράγμα που σημαίνει ότι όποιος θέλει κινείται μέσα στην τριγωνική σχέση ανεξέλεγκτα, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο κυρίως μέσο, για να επιβιώσει. Όμως αυτό είναι αναπόφευκτο. Οι μαφίες έκαναν κουμάντο κι αυτές συνεχίζουν. Σιγά μην τρομάξουν με το υγιές “τηλεοπτικό τοπίο”.
Ο πόλεμος απόκρυψης της πραγματικότητας, γίνεται με τεχνάσματα επικοινωνιακού χαρακτήρα, μέσω της μόνιμης επανάληψης συγκεκριμένων φράσεων και μέσω στοχοποίησης ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων που διαφωνούν με το καθεστώς. Μετά από λίγο διάστημα εξαφανίζεται. Η αντίθετη άποψη και διαφωνία και όποια άποψη ακουστεί θεωρείται εχθρική και προδοτική, και όποιος τις ασπαστεί θεωρείται εχθρός. Τελικά υπάρχει μια και μοναδική “σωστή” άποψη, η δική τους. Η άποψη των δανειστών και των ντόπιων εκφραστών της σκληρότερης νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής.
Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς ελευθερία της σκέψης και του λόγου. Δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, χωρίς ελευθερία του Τύπου.
Η μαύρη προπαγάνδα του μιντιακού κατεστημένου μια εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα του 2015, θα μείνει στην ιστορία και στις μνήμες των Ελλήνων πολιτών. Τότε που το καθεστώς της διαπλοκής μέσα στον πανικό του, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, καταργώντας ακόμα και τα προσχήματα, ασκώντας ωμή ψυχολογική βία, στο δοκιμαζόμενο από τα μνημόνια και την λιτότητα ελληνικό λαό, προκειμένου να πει το “ΝΑΙ” ώστε το καθεστώς να μην χάσει την προνομιακή του θέση.
…Την διαπλοκή μπορεί να την νικήσει μόνο ο λαός…αν νικήσει την κουλτούρα της…
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως η προπαγάνδα είναι συνυφασμένη με την καθημερινότητα, μασκαρεμένη έντεχνα σε κάθε περίσταση ή έκφανση της που ξεγελά και τον πλέον καχύποπτο. Φορώντας δεκάδες προσωπεία, συχνά φαίνεται να υφίσταται ως αναγκαίο κακό ή και αθώα πλάνη, Η προπαγάνδα υπάρχει παντού, στην καθημερινή επικοινωνία μεταξύ μας, τα ΜΜΕ, τις διαφημίσεις, το εμπόριο κ.ο.κ.
Η προπαγάνδα είναι το κυρίαρχο όπλο των κυβερνήσεων, ενώ η γνώμη του λαού φαινομενικά δεν έχει καμία σημασία, όσο καταπιεστικό και αν είναι ένα καθεστώς, πρέπει να φροντίζει να καλλιεργεί τις συνειδήσεις προς το συμφέρον του, όποιο κι αν είναι αυτό. Ακόμα και εκπομπές που έχουν σκοπό να αποκαλύψουν συνομωσίες-σκάνδαλα είναι και αυτές ουσιαστικά προϊόντα προπαγάνδας. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
…Γιοζεφ Γκαιμπελς έφυγες νωρίς…
Σήμερα 70 χρόνια μετά, έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να ζει ο πατέρας της τέχνης της πολιτικής προπαγάνδας. Κρίμα γιατί πραγματικά θα έπρεπε να δει από κάπου όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα αυτή την 6ετία της κρίσης. Ειδικά στο δικό του κομμάτι, την επικοινωνία που έχει φτάσει πια σε επίπεδα που ούτε ο ίδιος θα μπορούσε τότε να φαντασθεί.
Σήμερα φυσικά η προπαγάνδα που συντηρεί το ίδιο σύστημα, έχει φροντίσει να παίξει όλα του τα χαρτιά, με κυριότερο εκείνο της δημιουργίας πολλών κομμάτων από το πουθενά. Κόμματα που αποκτούν αυτομάτως και φωνή, μπαίνουν στα τοκ-σόου και συνδράμουν στη φιλοσυστημική επιχειρηματολογία. Δεν έχει σημασία αν είναι του 1 ή του 2%. Επικοινωνιακά πιάνουν το ίδιο χώρο και χρόνο, στα ΜΜΕ, με ένα κόμμα δέκα ή είκοσι φορές μεγαλύτερο.
Αντίστοιχα, είναι γνωστές οι εκβιαστικές τακτικές κάποιων εκδοτών-δημοσιογράφων όπου ουσιαστικά αξίωναν και λάμβαναν πληρωμές για να μην δημοσιεύσουν πληροφορίες που είχαν συλλέξει.
…Όποιος ελέγχει κεντρικά την ενημέρωση των πολιτών, παρακάμπτει τη Δημοκρατία…
Όταν το σύστημα διαπλοκής έχει μηχανισμό κεντρικού ελέγχου της κρατικής διαφήμισης, τότε ξεκάθαρα αποτελεί κατάλυση της Δημοκρατίας και χαλιναγώγηση της τέταρτης εξουσίας.
Η τεράστια υποκρισία του συστήματος διαπλοκής φάνηκε και στην περίπτωση του συγκεκριμένου διαγωνισμού. Το βασικό επιχείρημα που προβάλουν κατά κόρον, εμφανίζεται να έχει μια κοινή συμπαγή γραμμή, ότι πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν στα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια θα χάσουν τη δουλειά τους. Είναι το ίδιο κατεστημένο, το οποίο όταν ξέσπασε η κρίση, έδινε γραμμή στην ιεραρχία του να υπερασπίζεται τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμιά του και να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες του.
Το κατεστημένο που φωνάζει για τις δουλειές που θα χαθούν, ήταν το ίδιο που εξανάγκασε τους εργαζομένους του να βγαίνουν στα τηλεοπτικά πλατό και στους δρόμους να υπερασπισθούν τα μνημονιακά τους αφεντικά. Εξαναγκάζονται να βγουν στην αρένα του κοινωνικού κανιβαλισμού, προκειμένου να υπερασπιστούν τις βάρβαρες πολιτικές που φτωχοποιούσαν έναν ολόκληρο λαό. Δημιουργώντας εκατομμύρια ανέργους και εξασφάλισαν την κυριαρχία των αφεντικών.
Η αθλιότητα του σημερινού κόσμου των ΜΜΕ, έπιασε πάτο πολλές φορές αυτόν τον καιρό. Μεγαλοδημοσιογράφοι καθημερινά τηλεκατευθυνόμενοι από τα αφεντικά τους, επιτίθενται στην κυβέρνηση και την κατηγορούν για αντιδημοκρατικές ενέργειες εις βάρος της “ελεύθερης” ενημέρωσης. Κάποιοι μάλιστα συνέκριναν τις συνθήκες με τις συνθήκες της Μακρόνησου… Καμία έκπληξη.
Αυτοί που φαινομενικά μοιάζουν με ανθρώπους η ανθρωπιά τους έχει καταστεί μια μάσκα, μια στολή. Τη φοράνε μόνο όταν τους συμφέρει.
Το να υπερασπίζεσαι την ελευθερία κάποιων που επιβάλλουν την φτώχεια και την αδικία, και συνεχίζουν την εκμετάλλευση και την σκλαβιά, αυτό δεν είναι Δημοκρατία. Είναι απλά συνενοχή σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το να αφήσουμε ελεύθερα τα ΜΜΕ να προπαγανδίζουν το ορθόν και το δίκαιον της φτώχειας ισοδυναμεί με αποδοχή της καταδίκης μας. Πράγμα που σημαίνει, ότι μόνο ο λαός μπορεί να τους νικήσει και άρα να νικήσει τη διαπλοκή τους. Αν αναλογισθούμε τις προηγούμενες δεκαετίες με το χρηματιστήριο, τον τραπεζικό δανεισμό και γενικά τον πλασματικό κόσμο μέσα στον οποίο μας παγίδευσε το σύστημα της διαπλοκής.
Ακόμα και τώρα έξι χρόνια κρίσης και σκληρών πολιτικών τα ΜΜΕ κάνουν σαν να μην πέρασε μια μέρα.