Γράφει ο Νικόλαος Γρυσπολάκης
Σήμερα ο κυβερνητικός συνασπισμός έδωσε προς δημόσια διαβούλευση το νέο σχέδιο εκλογικού νόμου. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του πλαστού δημόσιου διαλόγου, κι επειδή μου αρέσουν πολύ τα μαθηματικά κάνω για εσάς και τους αναγνώστες σου μια μικρή ανάλυση του τι ακριβώς κρύβεται πίσω από αυτή την πρωτοβουλία (την οποία ασφαλώς θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν ως προοδευτική).
Επειδή η εξουσία ποτέ δεν δίνει κάτι μόνη της στον λαό διαβάστε λοιπόν τι κρύβετε πίσω από τις φανφάρες των απατεώνων που βρίσκονται στην εξουσία. Το τερατούργημα αυτό θα το παρουσιάσουν ως βήμα μπροστά την στιγμή που είναι ό,τι πιο αντιδημοκρατικό θα μπορούσαν να φανταστούν (μια παραλλαγή αυτού ισχύει ως εκλογικό σύστημα στο μεγαλύτερο μέρος του αγγλοσαξονικού κόσμου ενισχύοντας τον τοπικισμό και τον δικομματισμό και εξαφανίζοντας κινήματα που ναι μεν δεν είναι πλειοψηφικά αλλά έχουν απήχηση σε ολόκληρη την κοινωνία-παρακάτω θα εξηγήσουμε γιατί).
Το νέο σύστημα που προτείνεται είναι κατά πολύ λιγότερο αναλογικό από το κατάφωρα άδικο σημερινό σύστημα. Είναι η τέλεια μίξη για την διάλυση των μικρών κομμάτων (που με το παρόν σύστημα φτάνουν κοντά στην αναλογικότητα) και ταυτοχρόνως την τεράστια ενίσχυση του πρώτου κόμματος ακόμη κι εάν αυτό λαμβάνει ποσοστά γύρω στο 20% (υπενθύμιση πως το σύνολο των βουλευτών θα είναι 250 επομένως θα χρειάζονται 126 βουλευτές για να επιτευχθεί η αυτοδυναμία).
Ας πάρουμε πχ ένα υποθετικό σενάριο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει 22% αλλά η δεύτερη ΝΔ γύρω στο 18% ενώ οι υπόλοιπες ψήφοι διανέμονται σε μικρότερα κόμματα με ποσοστά μεταξύ 5 και 10% και στο λευκό/άκυρο. Με βάση τον προτεινόμενο νόμο ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε από τις 140 μονοεδρικές τουλάχιστον 90-100 έδρες (εν δυνάμει ακόμη και παραπάνω) εφόσον θα ήταν πρώτος έστω και με μικρή διαφορά και με μικρό ποσοστό στα περισσότερα διαμερίσματα της χώρας -με βάση τα αποτελέσματα των 2 τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε σχεδόν το σύνολο των μονοεδρικών εδρών εκτός από κάποιες στα Βόρεια προάστια των Αθηνών, την Β. Ελλάδα και στην νότιο και ανατολική Πελοπόννησο- . Από το μπόνους θα λάμβανε επιπλέον 11 έδρες και από το “αναλογικό μέρος” των 110 εδρών θα λάμβανε επιπλέον 24. Εν συνόλω 125-135 έδρες…Με άλλα λόγια, με 22% των ψήφων παίρνεις αυτοδυναμία.
Ταυτοχρόνως τα μικρότερα κόμματα από τις μονοεδρικές δεν θα λάμβαναν καμία (με εξαίρεση ίσως το ΚΚΕ που θα έπαιρνε κάποια μονοεδρική στην Ικαρία ή την Λέσβο). Από τις 110 του “αναλογικού μέρους” κόμματα με 10% θα λάμβαναν κάτω από 10 έδρες, ενώ τώρα λαμβάνουν περίπου 30, και κόμματα με 5% θα λάμβαναν 5 έδρες, ενώ τώρα λαμβάνουν 15.
Όπου οι μονοεδρικές έχουν εφαρμοστεί έχει ενισχυθεί το φαινόμενο του τοπικισμού (πχ στην Σκωτία όπου το Εθνικό Σκωτσέζικο Κόμμα έλαβε το σύνολο σχεδόν των εδρών στις εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου εφόσον ήταν πρώτο μόνον στην περιοχή αυτή, ή στον Καναδά όπου το Μπλοκ Κεμπεκουά κέρδιζε για χρόνια το σύνολο σχεδόν των εδρών του Κεμπέκ, και το ακροδεξιό Ρεφορμιστικό Κόμμα κέρδιζε το σύνολο των εδρών στην Αλμπέρτα). Πολλές περιφέρειες θα εκπροσωπούνται πλέον από 1 μόνον κόμμα -όποιο τυγχάνει νά’ναι πρώτο- και τα μικρά κόμματα θα εξαφανιστούν εφόσον η ψήφος προς οποιονδήποτε άλλον εκτός του πρώτου στην ουσία δεν θα μετράει. Αυτό το σύστημα είναι το ιδανικό για τον δικομματισμό εφόσον έτσι ο κόσμος θα καλείται να επιλέξει μεταξύ αυτών που έχουν πιθανότητα να βγουν πρώτοι.
Το σχέδιο είναι προφανές. Γνωρίζοντας πως τα ποσοστά τους θα συνεχίσουν να καταρρέουν αλλά χωρίς νά’χουν κάποιον αντίπαλο στην αντιπολίτευση που να προτείνει κάτι διαφορετικό, ξέρουν πως θα συνεχίσουν να είναι πρώτοι, ακόμη και με 20%. Ο εκλογικός νόμος που μηχανορραφούν είναι ο ιδανικός για να τους εξασφαλίζει την αυτοδυναμία ακόμη και με πρωτοφανώς μικρά ποσοστά για το πρώτο κόμμα. Η σχεδίασή του, όπως και η κατανομή των εδρών μεταξύ των του “αναλογικού” μέρους, του μπόνους στο πρώτο κόμμα και των μονοεδρικών έχει γίνει με βάση το σκεπτικό πως ακόμη και στο χειρότερο δυνατό σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές (20-25%) θα καταφέρει να έχει αυτοδυναμία.
Δεν θα σχολιάσω την συνέχιση της ανακολουθίας μεταξύ πράξεων και λόγων του συστημικού ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς θα προβλέψω πως η απαξίωση του συστήματος από την τεράστια πλειοψηφία του λαού θα γίνει ακόμη πιο έντονη όταν συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει στην πράξη ο προτεινόμενος εκλογικός νόμος. Είναι προφανές πως η αντιπροσωπευτική δημοκρατία των αγορών έχει πεθάνει και προσπαθούν να την κρατήσουν στην ζωή με τεχνητά μέσα.
Νά’στε καλά
Νικόλαος Γρυσπολάκης από το Μόντρεαλ
Τα στοιχεία για τον νέο εκλογικό νόμο τα πήρα από εδώ:
