Του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή *
Πολύς θόρυβος γίνεται και πολλά γράφονται ανά την υφήλιο για το επίτευγμα της τεχνητής νοημοσύνης, επισημαίνοντας τις θετικές της επιδράσεις προς όφελος της ανθρωπότητας και τώρα αλλά και στο εγγύς μέλλον. Πολλοί όμως έχουν διαφορετική άποψη και γράφουν τους κινδύνους που εγκυμονούν με την παραπέρα εξέλιξη του άψυχου αυτού αντικειμένου, γιατί περί τέτοιου είδους πρόκειται, κατευθυνόμενου από την νοημοσύνη του ανθρώπου.
Εντολές εκτελεί και τίποτα περισσότερο. Φανταστείτε όμως η τεχνική του άψυχου αυτού αντικειμένου να πέσει στα χέρια αδίστακτων κακοποιών, πόσο εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε έναν καταστροφέα κάποιου έργου ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της ανθρωπότητας, π.χ. ενός τεχνητού φράγματος αποθήκευσης νερού.
Ανέκαθεν η ανθρωπότητα αντιμετώπιζε σοβαρούς κινδύνους που απειλούσαν τον αφανισμό της ζωής από τη γη, όπως η πανώλη, η φυματίωση, η χολέρα κι άλλες ασθένειες. Μπόρεσε όμως και σταμάτησε την καταστροφική τους μανία κι επέζησε το ανθρώπινο γένος. Αργότερα και μέχρι τις μέρες που διανύουμε, ο άνθρωπος ζει με τον φόβο μιας ολοκληρωτικής καταστροφής ενός πυρηνικού πολέμου, γιατί γνωρίζει ότι πολλούς τρελούς έχει γεννήσει αυτός ο πλανήτης που μπορεί κάποια στιγμή έξαρσης της τρέλας τους να πατήσουν ένα κουμπί και η ζωή να εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Δεν είναι μόνο ο παραπάνω φόβος, είναι πάρα πολλοί άλλοι όπως η ξηρασία, η καταστροφή των δασών – πηγή ζωής – από την πύρινη λαίλαπα, η μόλυνση του περιβάλλοντος και άλλοι πολλοί φόβοι που μας τριβελίζουν το μυαλό και μας υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής χρόνο με το χρόνο. Ζούμε με το άγχος, που όλους μας έχει κυριεύσει, που δεν ξέρουμε τι κακό μπορεί να μας βρει από την μια στιγμή στην άλλη. Δεν είναι αρκετές οι παραπάνω ανησυχίες μας, πρέπει να προσθέσουμε κι άλλες, όπως της τεχνητής νοημοσύνης, που γι’ αυτήν αναφέρω στο άρθρο μου σήμερα;
Η μητέρα φύση έχει φθάσει στα όρια της αντοχής της με την ανεξέλεγκτη παρέμβαση του ανθρώπου όσον αφορά την ομαλή λειτουργία της κι ας βλέπουμε ότι βρισκόμαστε μια δρασκελιά πριν την ολοκληρωτική καταστροφή μας… δεν πτοούμαστε. Προχωράμε ακάθεκτοι προς αυτήν.
Βέβαια, γνωρίζουμε ότι η ομαλή λειτουργία της φύσης, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα επανέλθει, ισοπεδώνοντας πρώτα όλα τα αχειροποίητα για κείνη επιτεύγματα του ανθρώπου και θα δημιουργήσει άλλον κόσμο από την αρχή. Διάβασα πριν από λίγο καιρό ότι μερικοί επιστήμονες ευελπιστούν να μεταφέρουν τη ζωή της Γης μας σε άλλους πλανήτες για την διαιώνιση της. Εγώ πιστεύω ότι ποτέ δεν θα κατορθώσει ο άνθρωπος να επιβιώσει σε κάποιον άλλον πλανήτη του σύμπαντος. Γιατί αν ήθελε η φύση να επικοινωνεί ο άνθρωπος με άλλες μορφές ζωής που ίσως υπάρχουν στους δισεκατομμύρια πλανήτες του σύμπαντος θα είχε προβλέψει από μόνη της την επικοινωνία τους. Η φύση, για δικούς της λόγους που ποτέ δεν θα μάθει το γιατί ο άνθρωπος, του έδωσε τη λογική και την ξέχωρη νοημοσύνη από τα άλλα ζώα της γης. Για την επιβίωση του δημιούργησε μύρια αγαθά που η αναπαραγωγή τους δεν έχει τέλος, που αν δεν την χρησιμοποιήσουμε σωστά κάποια στιγμή η επιπολαιότητά μας θα μας αφανίσει.
Τέλος, εγώ πιστεύω ότι με την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας μπορεί να έρθει κάποια στιγμή που δεν θα μπορούμε να ελέγχουμε τα σύνεργα του διαβόλου, έτσι τα ονομάζω, με απρόβλεπτες καταστροφικές συνέπειες για την ανθρωπότητα.
* συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
