Ανάπτυξη και περιβάλλον είναι συμβατοί στόχοι, υποστηρίζει ο καθηγητής Εντενχόφερ. Πιστεύει ότι η πράσινη ανάπτυξη δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, αντίθετα μάλιστα προκάλεσε αύξηση των εκπομπών του θερμοκηπίου.
O επικεφαλής οικονομολόγος του Ινστιτούτου Ερευνών της Κλιματικής Αλλαγή του Πότσνταμ, ΄Οτμαρ Εντενχόφερ προειδοποιεί για τις ευεργετικές για το περιβάλλον ιδιότητες της πράσινης οικονομίας. Θεωρεί ότι οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα μπορούν να μειωθούν μόνο σε συνδυασμό με τον καθορισμό μιας σε παγκόσμια κλίμακα τιμής τους και ότι η πράσινη ανάπτυξη χρειάζεται κανονιστικό πολιτικό πλαίσιο στήριξης. Και εξηγεί τι ακριβώς εννοεί.
Παγίδες
«Η πράσινη οικονομία, ή η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη είναι μια ιδέα που εκκινεί από τη βασική αρχή ότι θα αυξήσουμε την εξοικονόμηση ενέργειας και θα ενισχύσουμε την παραγόμενη από ανανεώσιμες πηγές», λέει. «Αυτό έχει μια παγίδα. Ξέρουμε ότι όταν εξοικονομούμε ενέργεια, μειώνουμε την κατανάλωση, κι αυτό κάναμε τα τελευταία 20 χρόνια. Σήμερα παράγουμε κοινωνικό προϊόν με λιγότερη ενέργεια, όμως αυτό έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: όποιος χρειάζεται λιγότερη ενέργεια, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για περισσότερη οικονομική ανάπτυξη. Στην πράξη όμως φάνηκε το αντίθετο, ότι με την εξοικονόμηση ενέργειας πνίγουμε την ανάπτυξη. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στην αρχή καταναλώσαμε λιγότερη ορυκτή ενέργεια, οι τιμές αυξήθηκαν ελάχιστα, αλλά είδαμε ότι τα τελευταία 20 χρόνια λόγω αύξησης του πληθυσμού και της οικονομικής ανάπτυξης αυξήθηκαν παγκόσμια οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και μάλιστα με ταχύτατο ρυθμό».
Περιβάλλον συμβατό με ανάπτυξη
Ο γερμανός καθηγητής προσθέτει έναν ακόμη παράγοντα. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, λέει, έκανε τον άνθρακα πολύ ανταγωνιστικό στις ΗΠΑ, την Κίνα και τις Ινδίες. Σε σημείο που σήμερα να γίνεται λόγος για αναγέννηση του ορυκτού άνθρακα. Υπό αυτήν την οπτική γωνία και με το πραγματικό γεγονός της αύξησης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα οι υποσχέσεις για πράσινη ανάπτυξη ή πράσινη οικονομία αποδεικνύονται ως αυταπάτη. «Τα τελευταία χρόνια διαπιστώθηκε ότι οι σκληρές διαπραγματεύσεις στην Κοπεγχάγη, και στο Ντέρμπαν δεν οδήγησαν σε κανένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα», λέει ο γερμανός καθηγητής. «Και ειπώθηκε ότι ίσως να ήταν πιο εύκολο να μην γίνει παγκόσμια διαπραγμάτευση με στοχοποιημένο αποτέλεσμα, δηλαδή ποιος πρέπει να μειώσει πόσες εκπομπές, αλλά να θέσουμε ένα θετικό όραμα στο επίκεντρο ενός οικονομικοπολιτικού προγράμματος και να πούμε στους αρχηγούς κρατών, ότι η προστασία του κλίματος, η περιβαλλοντική πολιτική είναι συμβατή με την οικονομική ανάπτυξη. Πιστεύω ότι υπάρχουν δυνατότητες για τις αναπτυσσόμενες χώρες να ενισχύσουν την περιβαλλοντική τους πολιτική χωρίς να χρειάζεται να απεμπολήσουν τον στόχο της ανάπτυξης».
Ειρήνη Αναστασοπούλου/Tobias Armbrüster
Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης