«Πώς θα ήταν εάν κάποιος όταν αρρωσταίνει, μπορεί να βρίσκει συμβουλή και βοήθεια, φάρμακα και παρηγοριά χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει;».

Ένα από τα ερωτήματα  που θέτει το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης είναι αυτό και για να μπορεί να γίνει πραγματικότητα χρειάζεται τη βοήθεια όλων όσοι μπορούν να στηρίξουν την εθελοντική αυτή δομή, για να μπορέσει αυτή με τη σειρά της να προσφέρει σε όσους την έχουν ανάγκη.

Για το λόγο αυτό, το Ιατρείο πραγματοποιεί συναυλία ενίσχυσης την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου στις 9 το βράδυ, στο θέατρο Ερωφίλη στην Φορτέτσα, με τον Γιάννη Χαρούλη και τον Haig Yazdjian. Συμμετέχουν επίσης οι Γιάννης Ρομπογιαννάκης, Αντώνης Φραγκάκης, Δημήτρης Σιδέρης, Στέλιος Συκάκης και ο Γιάννης Παπατζανής.

Το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης είναι μια εθελοντική προσπάθεια γιατρών, φαρμακοποιών, νοσηλευτών, μαιών, οδοντίατρων και εθελοντών από τους εργαζόμενους στις κοινωνικές δομές  του Δήμου, που λειτουργεί από το Ιούλιο 2008 αρχικά στο χώρο του Δ΄ΚΑΠΗ το οποίο παραχώρησε ο Δήμος, και από τον Οκτώβριο του 2009 σε ανεξάρτητο χώρο στην Καστρινογιαννάκη 12 στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου. Η ανάγκη για δική του στέγη προέκυψε από τη συνεχώς αυξανόμενη προσέλευση του κόσμου και την επιθυμία των εθελοντών να επεκτείνουν τις δραστηριότητες του Ιατρείου και σε άλλους τομείς και να συμπεριλάβουν δράσεις και άλλων εθελοντών όπως είναι οι φαρμακοποιοί, οι γυναικολόγοι και οι οδοντίατροι.

Όπως λένε οι ίδιοι, στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει μία συρροή «παράνομων μεταναστών», οι οποίοι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις Δημόσιες Υπηρεσίες Υγείας, εφόσον ουσιαστικά δεν υφίστανται για το Ελληνικό Κράτος. Παράλληλα, ο φόβος να προσεγγίσουν οποιαδήποτε δημόσια Υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένου και του ΕΣΥ, προσθέτει ακόμα ένα εμπόδιο στην παροχή ιατρικής φροντίδας. Από την άλλη πλευρά, η οικονομική κρίση, η ανεργία και η ανασφάλιστη εργασία αυξάνουν ολοένα και περισσότερο τους ανθρώπους, (μετανάστες και Έλληνες) που δεν έχουν ασφάλεια ή χάνουν την ασφάλειά τους.

«Πώς θα ήταν εάν τα παιδιά εμβολιάζονταν και φρόντιζαν τα δόντια τους πριν αρχίζουν να έχουν προβλήματα.
Πώς θα ήταν εάν οι γυναίκες δεν έπρεπε να πληρώνουν ακριβά την εγκυμοσύνη τους και να γεννούν δωρεάν;
Πώς θα ήταν εάν η πρόληψη με μαστογραφία και PAP τεστ ήταν αυτονόητο δικαίωμα όλων των γυναικών;

Αυτή η απορία μας οδήγησε σήμερα μετά από 3 χρόνια λειτουργίας του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης να μετράμε πάνω από 2000 επισκέψεις ασθενών, να εμβολιάζουμε σταθερά πάνω από 200 ανασφάλιστα παιδιά, και πάνω από 30 ανασφάλιστες έγκυες να έχουν τη σωστή παρακολούθηση και βοήθεια. Γνωρίσαμε ανθρώπους παραμελημένους με τεράστια προβλήματα υγείας που είτε από φόβο, είτε από φτώχεια δεν προσέγγιζαν το σύστημα υγείας, γνωρίσαμε παιδιά πλήρως ανεμβολίαστα, είδαμε αρρώστιες που μόνο στα βιβλία είχαμε δει έως τώρα, είδαμε νέους ανθρώπους χωρίς δόντια, μάθαμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν τι είναι το AIDS και η ηπατίτιδα.

Σε μια εποχή που όλοι τείνουν να πιστέψουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ότι καλά αυτά που λέτε αλλά είναι ρομαντικά, γραφικά, έξω από την πραγματική ζωή και «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». Ότι η υγεία και η παιδεία είναι αγαθά που μας ανταποδίδονται μετά από σκληρή δουλειά και που δεν ανήκουν δικαιωματικά σε κάθε ανθρώπινη ζωή. Που έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να λειτουργούμε σαν ομάδα η οποία δουλεύει συλλογικά, για να μπορούμε όλοι να μορφωθούμε και να θεραπευτούμε. Που η έννοια της συντροφικότητας θεωρείται ξεπερασμένη, θελήσαμε να δούμε πως θα ήταν εάν…».

Αυτά αναφέρουν οι εθελοντές εξηγώντας τους λόγους που τους οδήγησαν στη δημιουργία του Ιατρείου.