Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Γεωπόνος – Συγγραφέας
Εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του’ 50, το αυτοκίνητο ήταν κάτι το ανύπαρκτο στο μικρό βοσκοχώρι μαζί με τις όποιες διευκολύνσεις του, ας έκαναν Ρώσοι και Αμερικάνοι την ίδια χρονική περίοδο, τα πρώτα τους βήματα στο αχανές του διαστήματος…Τριτοκοσμικές οι συνθήκες στο απομονωμένο στις παρυφές των Μαδάρων μικρό χωριό…Στην πραγματικότητα, Πέτρινα τα Χρόνια εκείνα, σ’ εκείνο τον πέτρινο οικότοπο…
Όμως, οι ανάγκες ήταν ίδιες στους απομονωμένους χωρικούς, με εκείνων στις ανεπτυγμένες κοινωνίες.
Το θέμα –λοιπόν- των μεταφορών, το είχαν λύσει οι κάτοικοι με μέσα δικά τους, πρωτόγονα μεν για το 2ο ήμισυ του 20ου αιώνα, αλλά οπωσδήποτε εξυπηρετικά. `Ετσι, κάθε σπίτι, κάθε οικογενειάρχης είχε και το δικό του…μέσον μεταφοράς, το δικό του γαϊδουράκι, επιφορτισμένο από την επιτέλεση των εργασιών έλξης του Ησιόδειου αρότρου την εποχή της σποράς, μέχρι την μεταφορά του ιδιοκτήτη σε μακρινές ή κοντινές –ανάλογα με την περίσταση- αποστάσεις, αλλά και για τη...
Αυτό το άρθρο είναι μόνο για συνδρομητές
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, γίνετε συνδρομητής και στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.



