Επιμέλεια: Στρατής Παπαμανουσάκης
ΜΠΟΝΤΕΝ – JEAN BODIN
(Ανζέρ 1530 – Λαν 1596)
Γάλλος φιλόσοφος, πολιτικός και δικαστικός λειτουργός, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Τουλούζης, αντιπρόσωπος του λαού του Παρισιού στο Συνέδριο των Τάξεων, τάχθηκε υπέρ των φεουδαρχών κατά του Ερρίκου Δ΄, προκαλώντας την λαϊκή αντίδραση. Στο συγγραφικό του έργο αναπτύσσει τις αρχές της κυριαρχίας (απόλυτης και διαρκούς εξουσίας της πολιτείας) και του μοναρχικού πολιτεύματος, μέσω της λειτουργίας των γενικών τάξεων και προβάλλει φιλελεύθερες αρχές μέσα στο πολίτευμα της απόλυτης μοναρχίας. Στα θρησκευτικά ζητήματα, μεταξύ ουγενότων και καθολικών, παραμένει κριτικός της παπικής αυθεντίας και ανεκτικός στα θρησκευτικά δόγματα. Τονίζει επίσης τη σημασία του κλίματος στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και την αλληλεξάρτηση αγαθών και νομίσματος.Έργα: Μέθοδος προς ευχερή γνώση της ιστορίας (1566), Περί πολιτείας (Les six livres de la République) (1576), Juris universi distributio (1578), De la démonomanie des sorciers (1581), Colloquium heptaplomeres de rerum sublimium arcanis abditis (1588), Universae naturae theatrum (1596).
Βιβλιογραφία: [Έκδ. P. Mesnard, Oeuvres philosophiques de Jean Bodin, (1951)], Henri Baudrillart, Jean Bodin et son temps, Tableau des théories politiques et des idées économiques au XVIe siècle, 1853, R. Chauviré, Jean Bodin auteur de la Republique, 1914, S. Goyard Fabre, Jean Bodin et le droit de la Republique, 1986, J.F. Spitz, Bodin et la souveraineté, 1998, M.D. Couzinat, Bibliographie des ecrivains francais, Jean Bodin, 2001, Stanford Encyclopedia of Philosophy, Εγκυκλοπαιδεία Πάπυρος – Λαρούς, Βικιπαίδεια.
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ: «Υπάρχουν τρία είδη ιστορίας, ανθρώπινη, φυσική και θεία» (Μποντέν).
ΚΕΙΜΕΝΑ: ΖΑΝ ΜΠΟΝΤΕΝ, ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (ΒΙΒΛ. Ι)
** ** **
Η σύγχρονη πολιτική επιστήμη αρχίζει στην Αναγέννηση με τον Μακιαβέλλι και τον Μποντέν, συνεχίζεται με τον Νταλμάν και τον Τοκβίλλ, τον Σαιν Σιμόν, τον Κοντ και τον Σπένσερ τον 19ο αιώνα και μέσω του Μαρξ και των σοσιαλιστών ολοκληρώνεται με τον Οστρογκόρσκυ, τον Λάσκυ, τον Ντυβερζέ, τον Λίπμανν κ.ά. στη νεότερη περίοδο. Η θεωρία του εθνικού κράτους και των διεθνών οργανισμών, η πορεία για ενοποιήσεις και ανακατατάξεις των κρατών, μαζί με τις μεγάλες διαφοροποιήσεις των πολιτικών θεωριών, τις αντιπαραθέσεις των πολιτευμάτων και των ιδεολογιών, δίδουν μια νέα διάσταση στην πολιτική. Η ιστορία της πολιτικής επιστήμης ακολουθεί και απεικονίζει την εξέλιξη της πολιτικής σκέψης, την αντιμετώπιση των πολιτικών φαινομένων, τη διαμόρφωση των θεσμών, των ιδεών και των δυνάμεων. Το κολεκτιβιστικό κράτος του 20ου αιώνα αναπτύσσεται είτε ως σοβιετική εργατική εξουσία στη Ρωσία, ή οιωνεί μαρξιστικός ολοκληρωτισμός στην Κίνα, είτε ως ναζιστική ή φασιστική εκδοχή του έθνους σε Γερμανία και Ιταλία, είτε και ως κρατικιστική και συγκεντρωτική οργάνωση κοινωνικής πρόνοιας στις Δυτικές Δημοκρατίες. Οι τελευταίες εξελίξεις της παγκόσμιας πολιτικής μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ύστερα από τον ψυχρό πόλεμο και κατά τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης αναζωογόνησαν την πολιτική θεωρία και πρακτική. Ο δραματικός χαρακτήρας της εποχής μας, οι τρομακτικές εντάσεις, οι ελπίδες και οι απογοητεύσεις των ανθρώπων οδηγούν την τραγωδία της πολιτικής στην κορύφωσή της.
