Επιμέλεια: Στρατής Παπαμανουσάκης
ΚΑΦΚΑ – FRANZ KAFKA
(Πράγα 1883-1924)
Διάσημος τσέχος συγγραφέας, εβραϊκής καταγωγής, υπό την επίδραση του Πασκάλ και του Κίργκεργκαρντ, σπούδασε νομικά στο γερμανικό Πανεπιστήμιο της Πράγας και διετέλεσε νομικός σύμβουλος της ασφαλιστικής εταιρίας Βοημίας. Tα κείμενά του αποτελούν σημαντικά έργα μεταφυσικής θεωρίας και εσωτερικής ανάλυσης, σ’ ένα κόσμο όπου οι ήρωές του τελούν διαρκώς υπό ανάκριση, μέσα σ’ ένα κράτος υπαρξιακού φόβου, αμφιβολίας και αγωνίας, στην αέναη πάλη της συνείδησης προς το απόλυτο. Η ιδιαίτερη έκφραση του Κάφκα, πέραν του εξπρεσιονισμού και του σουρεαλισμού αναδεικνύει τον παραλογισμό του κόσμου, την απόσταση πραγματικότητας και ονείρου και την τραγική πάλη για την υπέρβασή της. Η επίδραση της γραφής του Κάφκα, και παρά την επιθυμία του να καταστραφεί το έργο του, παραμένει σημαντική μέχρι σήμερα.
Έργα: Περιγραφή της μάχης (1909), Παρατηρήσεις (1913), Η μεταμόρφωση (1916), Ένας αγροτικός γιατρός (1918), Η σωφρονιστική αποικία (1919), Η δίκη (1925), Ο πύργος (1926), Αμερική (1927), Το σινικό τείχος (1931), Ημερολόγια 1910-1923 (1988), Επιστολές.
Βιβλιογραφία: Κλάους, Βάγκενμπαχ, Φραντς Κάφκα, η ζωή και το έργο του (1968), Martin Greenberg, The terror of Art, Kafka and the modern literature, 1968, Leo Hamalian, Franz Kafka, A collection of criticism, 1974, Max Brad, Franz Kafka, A biography, 1995, Achmat Dangor, Kafka’s Curse, 1997, D. Harlan Wilson, The Kafka effect, 2001, Haruki Murahami, Kafka on the shore, 2002, Nic. Murray, Kafka, 2004, Εγκυκλοπαιδεία Πάπυρος – Λαρούς.
Εικονογραφία: Ορειχάλκινο άγαλμα, Πράγα.
Κινηματογράφος: Η Δίκη, Orson Welles, 1962, (Αντ. Πέρκινς).
ΚΕΙΜΕΝΑ: ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ, ΘΑΛΑΜΟΣ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΞΙ
