Eάν το μείζον πολιτικό ζητούμενο της επίσκεψης Ολάντ ήταν ένα μήνυμα για το θέμα του χρέους, τότε ο γάλλος πρόεδρος έπραξε ήδη το πολιτικό του χρέος: Με το που πάτησε το πόδι του στο εν Αθήναις κόκκινο χαλί επαναβεβαίωσε δις ότι «πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η συζήτηση για το χρέος».
Εάν το έτερο, στρατηγικό και οικονομικό, διακύβευμα είναι οι επενδύσεις και μια νέα, βαθύτερη «εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, τα κέρδη και οι ευκαιρίες θα αποτιμηθούν αφού ο Φρανσουά Ολάντ και η συνοδεία του εγκαταλείψουν, στις 7 απόψε, το ελληνικό έδαφος.
Το βέβαιο είναι πως ο γάλλος πρόεδρος ήρθε στην Αθήνα για δύο λόγους: Για να δώσει το μήνυμα – ήπιας – ανάσχεσης της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη και για να κάνει business.
Στο πρώτο μέτωπο το πλαίσιο επιβεβαιώθηκε ήδη με σαφήνεια: Το Παρίσι δηλώνει ξανά παρόν στο ευρωπαϊκό παιχνίδι, δεν ξηλώνει τα Μνημόνια αλλά βάζει δίπλα στους κανόνες της λιτότητας τις αρχές της αλληλεγγύης και χρησιμοποιεί την – κατά τη Liberation – «ιδιαίτερη σχέση του με τον Τσίπρα» για να αντιπαραβάλει στο δόγμα Μέρκελ μια νέα σοσιαλδημοκρατική realpolitik.
Στο δεύτερο, το οικονομικό – επιχειρηματικό πεδίο, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα και, ίσως, πιο κυνικά. «Η Ελλάδα βρίσκεται προς πώληση. ‘Αρα, υπάρχουν ακόμη ενδιαφέροντα για τις γαλλικές επιχειρήσεις στη χώρα», είπε ωμά στη Figaro, ο Λουντοβίκ Σιμπράν, οικονομολόγος της Euler Hermes. Και η γαλλική εφημερίδα έσπευσε να συμπληρώσει πως «η Γαλλία μπαίνει καθυστερημένη στη μάχη, καθώς ένας ικανός αριθμός κρατών έχουν κάνει ήδη τα ‘ψώνια’ τους στην Ελλάδα».
Τα εν λόγω «ψώνια» αφορούν κυρίως το λιμάνι του Πειραιά που εξασφάλισαν οι Κινέζοι και τα περιφερειακά αεροδρόμια που πήραν οι Γερμανοί. Ως εκ τούτου το ενδιαφέρον των Γάλλων στρέφεται εκ των πραγμάτων πλέον στις υποδομές, τις μεταφορές, τους αυτοκινητοδρόμους και την ενέργεια, όπως μαρτυρά και η ταυτότητα των – πέντε τελικά, και όχι 70 όπως θρυλείτο – επιχειρηματιών που βρίσκονται από χθες μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο στην Αθήνα.
Πρώτος στη λίστα, είναι ο Πιερ Κοπέ, ο ισχυρός άνδρας του κατασκευαστικού κολοσσού Vinci, που θα έβλεπε με ενδιαφέρον projects που αφορούν αυτοκινητοδρόμους και, ενδεχομένως, και τα ολυμπιακά ακίνητα.
Δεδηλωμένο, από την προηγούμενη κιόλας επίσκεψη Ολάντ στην Αθήνα είναι το ενδιαφέρον των Γάλλων και για τις μεταφoρές, αλλά και την ελληνική αγορά ενέργειας. Και στο πλευρό του, σ’ αυτό το νέο ταξίδι, βρίσκονται ο Φιλίπ Ντελέρ, πρόεδρος του διεθνούς τμήματος της Alstom που δραστηριοποείται όχι μόνο στις μεταφορές – τρένα, μετρό κ.λπ. – αλλά και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθώς και ο Ερίκ Γκεμπαλί, επικεφαλής του τμήματος διεθνούς ανάπτυξης της SUEZ Environnement, της δεύτερης παγκοσμίως εταιρείας διαχείρισης υδάτων.
Το παρών δίνουν επίσης ο Θωμάς Μπρέτ, αναπληρωτής διευθυντής της BIC και ο Πάρις Μουράτογλου, πρόεδρος της EREN που δραστηριοποιείται και εκείνη στους φυσικούς πόρους και τις ανανεώσιμες πηγές.
Εξ αυτών των δραστηριοτήτων και μόνον, είναι προφανές το γαλλικό επιχειρηματικό ενδιαφέρον για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για τις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, καθώς και για τις εταιρίες υδάτων.
Το πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων όμως στην Ελλάδα αποτελεί έδαφος ασταθές και, κοινωνικά και πολιτικά, ναρκοθετημένο. Και, όπως διαμηνύουν κυβερνητικές πηγές, τουλάχιστον οι μισές από τις επιχειρήσεις που θα έβλεπαν με ενδιαφέρον οι Γάλλοι επιχειρηματίες δεν τίθενται καν προς πώληση. Κατά τις ίδιες πηγές, η νέα «εταιρική σχέση» που διαμορφώνεται με τη Γαλλία δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, και «το ξεπούλημα των τελευταίων ασημικών της χώρας».