Του Γιάννη Αλμπάνη
Όσα συνέβησαν χτες μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Παύλου Πολάκη μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης γα τους/τις φοιτητές/τριες Πολιτικής Επιστήμης σχετικά με το τι σημαίνουν power game και συσχετισμός δύναμης. Παραθέτω εν τάχει τα γεγονότα.
Στη χτεσινή ανακοίνωση του 75% των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμπεριλήφθηκε στη λίστα των Χανίων ο εκλεκτός του Παύλου Πολάκη, Μιχάλης Χαιρετάκης. Ο κ. Πολάκης αντέδρασε με μια πρωτοφανή ανάρτηση στα social media, στην οποία έγραφε μεταξύ άλλων: «Μέχρι να διορθωθεί το «λάθος» δεν ισχύει ούτε η δική μου υποψηφιότητα. Εγώ φίλους και συντρόφους δεν πουλάω, επειδή κάποιοι έχουν ανασφάλειες και συμπεριφέρονται με όρους διαδρόμου!»
Ο 7ος της Κουμουνδούρου αντέδρασε με μια ασυνήθιστα σκληρή διαρροή, σηκώνοντας το γάντι που έριξε ο κ. Πολάκης. Η διαρροή στην ουσία έδειχνε στο βουλευτή Χανίων την πόρτα της εξόδου: «Η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια είναι εθελοντική για όλα τα στελέχη, βουλευτές και υποψήφιους βουλευτές, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Όποιος διαφωνεί με τις συλλογικές αποφάσεις για τη σύνθεση των ψηφοδελτίων, έχει κάθε δικαίωμα να μη συμμετάσχει σε αυτά».
Το θέμα πήρε, όπως είναι φυσικό, μεγάλες διαστάσεις. Τελικά, ο Παύλος Πολάκης έκανε μια ανάρτηση που ερμηνεύτηκε ως υποχώρηση, παραπέμποντας το ζήτημα στα συλλογικά όργανα. Από τη μεριά της η Κουμουνδούρου δήλωσε ότι το θέμα θεωρείται λήξαν.
Μερικά συμπεράσματα
Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτήν την αντιπαράθεση για τη λίστα του ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά, είναι ότι στην πολιτική δεν πρέπει να μπερδεύει κανείς τον ίσκιο του με το μπόι του, όπως συνήθιζε να λέει ο Χαρίλαος Φλωράκης. Ειδικά στις μέρες μας, καλό είναι να μην θεωρεί ένας πολιτικός ότι η επιτυχία στα social media μεταφράζεται αυτομάτως σε πολιτική ισχύ. Το να έχει κανείς επίγνωση της πραγματικής δύναμής του αποτελεί προϋπόθεση για την αποτελεσματική άσκηση πολιτικής.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν φαίνεται διατεθειμένος να επιτρέψει κινήσεις που να τον εμφανίσουν υπό ομηρία. Το μήνυμα που έστειλε χτες η διαρροή της Κουμουδούρου είναι ότι αν ο κ. Πολάκης επιμείνει στην αρχική θέση του, απλώς θα θέσει τον εαυτό εκτός των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ξέρω αν ο κ. Χαιρετάκης έχει πλέον κάποιες πιθανότητες να συμπεριληφθεί στη λίστα των Χανίων, μιας κι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα θεωρούταν πολιτική ήττα κι έκφραση αδυναμίας του κ. Τσίπρα.
Τρίτον, ας έχουμε στο νου μας αυτό που συχνά επαναλαμβάνουν οι γνώστες του «οικοσυστήματος» ΣΥΡΙΖΑ: Ο μόνος που μπορεί να μιλάει στο όνομα του Τσίπρα είναι ο ίδιος ο Τσίπρας. Αυτή η αντίληψη εύλογα οδηγεί στην εκτίμηση ότι κανείς δεν είναι αναντικατάστατος.
Το πρόβλημα Πολάκης
Μπορεί το ζήτημα με τη λίστα των Χανίων να θεωρείται λήξαν, εντούτοις, το γενικό ζήτημα με τον Παύλο Πολάκη παραμένει ανοιχτό. Ο βουλευτής Χανίων είναι ένας από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα στον σκληρό πυρήνα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μάλιστα ένας από τους λίγους πολιτικούς της εποχής μας που έχει φανατικούς προσωπικούς οπαδούς.
Ωστόσο, αποτελεί το βασικό πρόσωπο πάνω στο οποίο η Νέα Δημοκρατία οικοδομεί τη στρατηγική της για την αναβίωση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αυτή η επιλογή δεν είναι αυθαίρετη. Οι σχετικές έρευνες δείχνουν ότι για τους ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου ο κ. Πολάκης συμβολίζει τον λαϊκισμό και τη χαμηλή διοικητική επάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, λειτουργεί αποτρεπτικά για μια μερίδα ψηφοφόρων η οποία είναι απαραίτητη για να κερδηθεί η εκλογική μάχη.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει κανείς με έναν πολύ αγαπητό πολιτικό στο εσωτερικό του κόμματος, ο οποίος όπως χρησιμοποιείται από τους αντιπάλους ως φόβητρο για να μην προσελκυθούν νέοι ψηφοφόροι; Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο Αλέξης Τσίπρας σε όσο χρόνο απομένει μέχρι τις κάλπες.
