Του Μανώλη Ντουντουνάκη
Στα μέσα της δεύτερής τετραετίας Κυριάκου Μητσοτάκη, ένα πια είναι πασιφανές και παρήγορο. Ο επόμενος Πρωθυπουργός της χώρας, οπότε και αν γίνουν εκλογές, δεν θα λέγεται Μητσοτάκης. Η άκρατη νεοφιλελεύθερη πολιτική, αγκαλιά με ακροδεξιά σταγονίδια τύπου Γεωργιάδη, Βορίδη κλπ., με την χωρίς όρια υποστήριξη της «τυφλής» δικαιοσύνης και της αστυνομίας , θα πάρει τέλος. Ο κ. Μητσοτάκης έχασε προσωπικά και τελεσίδικα κάθε ίχνος αξιοπιστίας και εξάντλησε το πολιτικό του κεφάλαιο. Θα μπει οριστικά τέλος σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική που:
- Περιόρισε στο ελάχιστο τις δημόσιες δαπάνες για υγεία, παιδεία, κοινωνικό κράτος.
- Μείωσε δραστικά την αγοραστική δύναμη των μισθωτών και συνταξιούχων, δίνοντας αυξήσεις κάτω του πληθωρισμού, πάρα την ισχυρή ανάπτυξη του ΑΕΠ
- Αύξησε συστηματικά την φορ επιδρομή στις τσέπες μας
- Περιόρισε στο ελάχιστο δυνατό της δημόσιες επενδύσεις, συνέπεια του οποίου είναι και τα Τέμπη
- Μοίρασε το «Ελλάδα 2.0» σε 20 οικογένειες
- Τροφοδότησε την ακρίβεια
- Ανέχτηκε, ενίσχυσε και υποδαύλισε την αυθαιρεσία των αγορών, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας
- Παρακολούθησε συστηματικά το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας
- Συστηματικά ελέγχει τα ΜΜΕ
- Δημιούργησε τα «Τέμπη»
- Χειραγώγησε τη δικαιοσύνη
- Στηρίζει της ισραηλινή θηριωδία στη Γάζα
- Συνεργάζεται πιο στενά από ποτέ με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ
- Στηρίζει ανοικτά, απροκάλυπτά και χωρίς όρια το καθεστώς Ζελενσκι
- Συνεργάζεται αρμονικά με τον Ερντογαν, και είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί όλα μαζί του
- Παραβιάζει συστηματικά το Σύνταγμα
- Προωθεί αναίσχυντα την ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης εκπαίδευσης παραβιάζοντάς ξεκάθαρα το Σύνταγμα
- Δεν άνοιξε το τραπεζικό σύστημα για τους αγρότες, τους μικρομεσαίους βιοτέχνες, τον εμπορικό κόσμο
- Δε δημιούργησε τις δουλειές που θα αξιοποιηθεί το μορφωμένο στελεχιακό δυναμικό της χώρας
- Προωθεί, την χωρίς όρια τουριστική ανάπτυξη, ως μόνο πόλο ανάπτυξης
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι η συστημική αντιπολίτευση, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ΚΚΕ, δε μπορέσαν να αρθρώσουν ουσιαστικό λόγο που να συσπειρώσει το λαό, μαζί τους. Είναι εμφανές ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε τη χειρότερη επιλογή αρχηγού στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές, και δεν «τραβάει». Παρα τον ενδιαφέροντα προγραμματικό λόγο που διατυπώνουν τα στελέχη του στη κεντρική πολιτική σκηνή, όλοι, ιδιαίτερα στην επαρχία, το στελεχιακό δυναμικό, οι δήμαρχοι, και τα υπόλοιπα στελέχη είναι συχνά διαπλεκόμενα, συνεργάζονται στενά με τη ΝΔ, και συχνά είναι χαμηλού επιπέδου. Είναι ξεκάθαρο ότι μετα τις επόμενες εκλογές, θα έχουμε αλλαγή αρχηγού. Ο ΣΥΡΙΖΑ κούρασε με τις συνεχείς διασπάσεις του και την απουσία πολίτικού λόγου & προγράμματος. Πρέπει πολλά να αλλάξουνε στο κόμμα για να αρχίσει να προσεγγίζει τις μάζες ξανά. Όπως φαίνεται δεν αρκεί ένα σιωπηλός Πολακης. Χρειάζονται αλλαγές ουσίας. Πρώτα από όλα όμως χρειάζεται δημόσια αυτοκριτική ιδιαίτερα για τη πολύ κακή κυβερνητική του θητεία. Οι «κωλοτουμπες» του κ. Τσίπρα δεν ξεχνιούνται. Αποτελούν πρόκληση στη νοημοσύνη μας η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να εμφανιστεί ως ενωτικός και διάδοχο πρόσωπο στη πολιτική σκηνή. Ας πάει καλυτέρα σπίτι του. Δυστυχώς, ήταν ενας κακός πρωθυπουργός της χώρας και αυτός που έστρωσε το «χαλί» στο Κυριάκο Μητσοτάκη και τις πολιτικές του. Η Νέα Αριστερά ακολουθεί με καθυστέρηση ετών τη πορεία του Αριστερού Ρεύματος και είναι θνησιγενές κόμμα ενώ το ΜΕΡΑ 25 αδυνατεί να βγει από το περιθώριο. Όμως στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ρευστότητα, ικανή και για το καλύτερο και για το χειρότερο.
Ότι όμως δε μπόρεσε να κάνει η συστημική αντιπολίτευση, πάρα τις ευκαιρίες που της δοθήκαν, το έκαναν τα Τέμπη. Ο λαός κινητοποιήθηκε, με μεγάλη καθυστέρησή όντως, βγήκε στους δρόμους, διαδήλωσε, στάθηκε απέναντι στη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτή η ξεκάθαρη αδυναμία της συστημικής αντιπολίτευσης να αφουγκραστεί το λαό και να τον κινητοποιήσει πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας από αυτά τα κόμματα, ιδιαίτερα από το ΚΚΕ, με τη σοβαρότητα που το διακρίνει.
Άφησα τελευταίο το κόμμα της Κας Κωνσταντοπούλου. Είναι το νέο «Ποτάμι». Άγνωστα πρόσωπα, άγνωστες πολιτικές, αλλά ο κόσμος τουλάχιστον δημοσκοπικά τις προτιμά από τα συστηματικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Προσωπικά νομίζω ότι η επιλογή Μητσοτάκη για το ποιος θα ναι ο δεύτερος πόλος στο διπολικό μας πολιτικό σύστημα, θα ‘χει τη πορεία που είχε και το «Ποτάμι».
Ελπιδοφόρο γεγονός, όμως είναι για πρώτη φορά μετα από χρόνια, τα κόμματα αριστερά της ΝΔ αποτελούν πλειοψηφία στο λαό. Οφείλουμε όλοι να αγωνιστούμε ώστε το τέλος του Μητσοτάκη να είναι οριστικό και οι επίδοξοι διάδοχοι του, Δενδιας, Χατζηδάκης κλπ., να αρκεστούν στον ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.