ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Από την οικονομική κατάρρευση της χώρας μας που προκάλεσε το ανώριμο πολιτικό σύστημα, υποφέρουν περισσότερο οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Το κράτος πρόνοιας στην Ελλάδα είναι ισχνό και δεν τις στηρίζει, αλλά κι αυτό συρρικνώνεται, από την έλλειψη κονδυλίων. Η ανεργία καλπάζει. Από την ανεργία πλήττονται περισσότερο οι νέοι. Νέοι με προσόντα με ένα και δύο πτυχία, με μάστερς και ντοκτορά. Το κράτος ξόδεψε αρκετά για να τους εκπαιδεύσει μαζί με τις οικογένειες τους, οι οποίες θυσιάστηκαν. Οι νέοι όμως έχουν το μέλλον μπροστά τους, και πρέπει να παλέψουν για να κερδίσουν τον δικό τους αγώνα, και να δώσουν νόημα στην ζωή τους. Να πετάξουν στα σκουπίδια ότι τους βαραίνει από την προηγούμενη γενιά. Να κρατήσουν ότι ποιοτικό πνευματικό, και αγωνιστικό έχει η Ελληνική παράδοση. Τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτήν την ζωή. Τα πάντα κατακτώνται με αγώνες και με θυσίες. Αν οι νέοι θέλουν κοινωνική δικαιοσύνη, και μια πιο φωτεινή κοινωνία με αξιοκρατία πρέπει να την κατακτήσουν. Γράφουν σχετικά τρις πνευματικοί άνθρωποι.

ΜΟΡΦΗ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
«Τα τελευταία χρόνια-οι Έλληνες- πολιτικοί κυρίως αλλά και πολίτες- με πράξεις και παραλείψεις μας οδηγήσαμε την Ελλάδα σε μια πρωτόγνωρη μορφή δουλείας, σε μια πλήρη εξάρτηση από αγορές, τράπεζες και ξένα εποπτικά όργανα. Πρόκειται για μια οικονομική δουλεία που βυθίζει χιλιάδες Ελλήνων σε ανεργία , σε ανατροπή της ατομικής και οικογενειακής τους ζωής, σε μια οδυνηρή εξαθλίωση και απόγνωση. Η εξαθλίωση αυτή μάλιστα τείνει να καλύψει όλες τις μορφές της Ελληνικής ζωής, πλήττοντας θανάσιμα-ως μη ώφειλε και την πνευματική μας υπόσταση την παιδεία μας και τον πολιτισμόν μας.» ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ καθηγητής γλωσσολογίας Π.Α

ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
«Θέλω να πω ,οι νέοι και οι νέες είναι εξαιρετικά πολύτιμο οικονομικό και πολιτιστικό κεφάλαιο, για να το αποπέμψουμε στο εξωτερικό. Το έχει ανάγκη η χώρα- καλύτερα να μειώσουν κι άλλο τις συντάξεις παρά να αυξηθεί η ανεργία των νέων. Αλλά για να αποδώσει κι αυτό το κεφάλαιο, για να έχουν μέλλον και οι νέοι και η χώρα, πρέπει να εγκαταλείψουμε την λατρεία των «εθνικών και λαϊκών αγώνων». Σε διαφορετικές δόσεις , αυτό το ιδεολογικό υπόστρωμα καθορίζει και την δεξιά και την αριστερά. Για να μην πάρουν οι νέοι το κεφάλαιο τους κα φύγουν απαιτείται δημοκρατική πολιτική ζωή, κουλτούρα διαπραγμάτευσης και συμβιβασμών που θα επιτρέπει την οικονομική ανάπτυξη, όχι «ανυποχώρητους αγώνες».
Δ.Κ.ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
«Το αληθινό πρόβλημα των νέων δεν είναι τόσο η οικονομική δυσπραγία όσο η ενδεχόμενη αδιαφορία τους να αναλάβουν δράση. Ασυμβίβαστα και επιθετικά. Πολλές φορές αυτή η δράση δεν μας αρέσει. Προτιμότερες πάντως, οι «αμαρτίες» των νέων από τις «ενάρετες» διακηρύξεις κακόσχημων πολιτικών. Τουλάχιστον οι νέοι δεν καταφεύγουν στην φθήνια του λαϊκισμού και της υποκρισίας. Ποιο είναι λοιπόν το μέλλον των νέων σήμερα; Πολύ απλό και καθαρό. Να αλλάξουν το παρόν. Να δημιουργήσουν το δικό τους μέλλον. Επιθετικά και ασυμβίβαστα. Με τις δικές τους ατομικές και συλλογικές προσπάθειες. Με τα δικά τους δύσκολα αλλά ίσως σωτήρια κριτήρια. Ούτως ή άλλως τα κριτήρια των μεγάλων αποδείχθηκαν ολέθρια.» ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ καθηγητής κλασικής φιλολογίας Π.Α.
ΠΗΓΗ «ΤΟ ΒΗΜΑ»