Μη νόμιμη έκρινε το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (υπ΄ αρθμ. 1449/2015 απόφασή) την αιτιολογία βάσει της οποίας απορρίφθηκε από την Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Κεντρικής Μακεδονίας, το αίτημα της Ανώνυμης Εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», για «την έγκριση παρέκκλισης» κατασκευής εργοστασίου εμπλουτισμού μεταλλευμάτων, στις Σκουριές Χαλκιδικής.
Η απόφαση αυτή «ανάβει» το «πράσινο φως» για να προχωρήσει η κατασκευή του εργοστασίου εμπλουτισμού μεταλλευμάτων, από την εταιρεία, παρά τις συνεχείς αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής.
Συγκεκριμένα, η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», είχε προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσε να ακυρωθεί, η από 9.7.2013 απόφαση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Κεντρικής Μακεδονίας (της αποκεντρωμένης διοίκησης Μακεδονίας -Θράκης), με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της εν λόγω εταιρείας σχετικά με «την έγκριση παρέκκλισης» κατασκευής κτιριακών εγκαταστάσεων της μονάδας εμπλουτισμού.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας, πλέον του ότι αποφάνθηκαν ότι είναι μη νόμιμη η άρνηση της σχετικής υπηρεσίας της Κεντρικής Μακεδονίας, επισημαίνουν ότι για την ανέγερση βιομηχανικών μονάδων και άλλων υποστηρικτικών της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης εγκαταστάσεων, που χωροθετούνται μέσα στην μεταλλευτική παραχώρηση (όπως είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση η μονάδα εμπλουτισμού των μεταλλευμάτων), δεν ισχύουν οι διατάξεις του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού, ούτε και το Προεδρικό Διάταγμα του 1985, περί ελάχιστου προσώπου γηπέδου επί κοινοχρήστου δρόμου, αλλά αποκλειστικά η σχετική διάταξη (άρθρο 161 παράγραφος 2) του Μεταλλευτικού Κώδικα.
Να σημειωθεί, ότι η επίμαχη διάταξη, του Μεταλλευτικού Κώδικα, αναφέρει ότι για την ανέγερση εργοστασίων, που εξυπηρετούν την εκμετάλλευση και την επεξεργασία μεταλλευμάτων, μέσα στον μεταλλευτικό χώρο, απαιτείται άδεια της πολεοδομικής αρχής, η οποία όμως χορηγείται «κατά παρέκκλιση των διατάξεων της κείμενης πολεοδομικής νομοθεσίας».
Τέλος, το Συμβούλιο της Επικρατείας, διευκρινίζει στην απόφασή του, ότι η νομοθεσία ορίζει ότι οι άδεις αυτές δύνανται να χορηγούνται κατά παρέκκλιση των πολεοδομικών διατάξεων, ωστόσο «η διατύπωση αυτή δεν έχει την έννοια ότι καθιερώνει διακριτική ευχέρεια της πολεοδομικής αρχής να χορηγεί ή όχι την παρέκκλιση, αλλά εισάγει δέσμια αρμοδιότητα αυτής να εγκρίνει την παρέκκλιση»
