H Πρωτοβουλία Έμπρακτης Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες-Ρέθυμνο διαπιστώνει ότι όσο ανεχόμαστε τις βάσεις του πολέμου στον τόπο μας, έχουμε και εμείς μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για τους πολέμους και τους πρόσφυγες.
Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει:
Μερικές πληροφορίες για όσους αναρωτιούνται «γιατί μας κουβαλήθηκαν οι πρόσφυγες;», «εμείς τι φταίμε αν αυτοί έχουν πόλεμο στις χώρες τους;» και «τι σχέση έχουμε εμείς με τους δικούς τους πολέμους;».
Η Βάση της Σούδας όλα αυτά τα χρόνια έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε αρκετούς πολέμους και σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ στις χώρες της νοτιανατολικής Μεσογείου και στην ευρύτερη περιοχή γύρω από αυτές.
Καθοριστικός ήταν ο ρόλος της στον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1973, όταν οι περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές χώρες (με εξαίρεση την Πορτογαλία) αρνήθηκαν, δημόσια τουλάχιστον, να επιτρέψουν σε αμερικανικά αεροπλάνα που μετέφεραν βοήθεια στο Ισραήλ, να διέλθουν από τον εναέριο χώρο τους ή να ανεφοδιαστούν με καύσιμα σε αεροδρόμια επί του εδάφους τους. Αντίθετα, η Ελλάδα φρόντισε να προσφέρει τη συνεργασία της. Όπως σημειώνεται σε υπόμνημα που υπέβαλε το επιτελείο του State Department στον Kissinger στις αρχές του 1974 «Μας επέτρεψαν τη χρήση του αεροδρομίου της Σούδας σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και για διαφορετικούς σκοπούς, απ’ ό,τι τους υποχρέωνε η διμερής μας συμφωνία. Ο κόλπος της Σούδας εξάλλου απεδείχθη ζωτικής σημασίας για το αμερικανικό Ναυτικό σε ό,τι αφορά τον ανεφοδιασμό του Έκτου Στόλου».
Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας η βάση της Σούδας εξυπηρέτησε τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΝΑΤΟ είτε ως κατασκοπευτικό κέντρο είτε ως κέντρο για τις επιχειρήσεις των ΝΑΤΟϊκών αεροπορικών επιθέσεων. Παρόμοιο ρόλο έπαιξε και στην επίθεση των ΗΠΑ στη Λιβύη το 1986. Και βέβαια καίριος ήταν ο ρόλος της βάσης και στους πολέμους στον Περσικό Κόλπο το 1991 (Καταιγίδα της Ερήμου) και το 2003 (Σοκ και Δέος),
Όπως δήλωσε ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος Τζωρτζ Μπους για την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου»: «Από τις 2 Αυγούστου του 1990 η Σούδα συντήρησε 97 πλοία, φόρτωσε και ξεφόρτωσε 13.000 τόνους, εξυπηρέτησε 31.000 πτήσεις και τροφοδότησε αεροσκάφη με 4.500 λίβρες υγρών καυσίμων. Λειτούργησε 24 ώρες το 24ώρο με εξουθενωτικούς ρυθμούς, 300-400% πιο γρήγορα από τους κανονικούς. Κάθε μέρα η βάση καλούνταν να διατηρεί τον ανεφοδιασμό των γραμμών και κάθε μέρα έπραττε το καθήκον της κατά τρόπον άψογο».
Στον πόλεμο του Ιράκ 2 (Επιχείρηση “Σοκ και Δέος”) για το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης του 2003 (Μάρτιος-Απρίλιος) 5.270 αεροσκάφη, αμερικανικά και συμμαχικά, προσγειώθηκαν ή πέρασαν από τη Σούδα. Στην πλειοψηφία τους ήταν μεταφορικά αεροσκάφη, ενώ η βάση αποτέλεσε ορμητήριο για καθημερινή απογείωση 22-28 κατασκοπευτικών και ηλεκτρονικού πολέμου αεροσκαφών, ιπτάμενων τάνκερ και ραντάρ. Στο ναυτικό επίπεδο περίπου 200 πλοία (αεροπλανοφόρα, φρεγάτες, υποβρύχια) έδεσαν στη Σούδα. Στον πόλεμο αυτό περισσότεροι από 1.455.590 Ιρακινοί έχασαν τη ζωή τους από μάχες, εκρήξεις και ό,τι άλλο συνεπάγεται ένας πόλεμος. Εκατομμύρια ήταν οι τραυματίες, οι πρόσφυγες, οι εκτοπισμένοι. Κρατούμενοι βασανίστηκαν φριχτά. Πόλεις ολόκληρες σβήστηκαν από τον χάρτη, όπως η Φαλούτζα, τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2004. Οι υποδομές της χώρας καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ο πόλεμος αυτός άφησε μόλις το 20% του πληθυσμού με πρόσβαση σε πραγματικές συνθήκες υγιεινής. Το 45% έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό, το 50% έχει ηλεκτρικό μόνο τη μισή μέρα. Συνολικά, ποσοστό μεγαλύτερο του 23% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, το 25% των παιδιών είναι υποσιτισμένα και μόνο το ένα στα τρία έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Αυτά στις ήρεμες περιοχές της χώρας. Ακόμα και η δημιουργία του ISIS είναι σε μεγάλο βαθμό απότοκο αυτών των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Η βάση της Σούδας είχε το ρόλο της στον πόλεμο στο Αφγανιστάν το 2003, στον πόλεμο της Λιβύης το 2011, στον πόλεμο στη Συρία.
Για όσους λοιπόν αναρωτιούνται «γιατί μας κουβαλιούνται οι πρόσφυγες», πρόσφυγες υπάρχουν, όσο υπάρχουν πόλεμοι. Και όσο ανεχόμαστε τις βάσεις του πολέμου στον τόπο μας, έχουμε και εμείς μεγάλο μερίδιο της ευθύνης.
