Χαρακτηριστικό της σημερινής μουσικής ζωής είναι η πελώρια ανάπτυξη των ατελείωτων αντιμουσικών θεωριών και μία αντίστοιχη υποχώρηση της αυθεντικής μουσικής παραγωγικής πράξης, που αποτελεί το τελευταίο προπύργιο της καλλιτεχνικής και πνευματικής ευδαιμονίας κάθε πραγματικού μουσικού.
Η εικόνα του στοχαστή ειλικρινούς μουσικού που κάθεται μπροστά στο αναλόγιό του, αναμοχλεύοντας τα πάντα μέσα στο μυαλό του, για να εναρμονίσει την ψυχή του με την έμπνευση του δημιουργού, δείχνει στις μέρες μας αναχρονιστική, ανέφικτη ή ακόμα και ανούσια, όταν τα πάντα έχουν χαρακτηριστεί εκ προοιμίου ως στεγνή τεχνοκρατική σύμβαση έργου με όρους, κανόνες και δεσμεύσεις, πριν ακόμα η πρώτη νότα των οργάνων ηχήσει και το έργο γεννηθεί.
Σήμερα, τολμώ να προχωρήσω στην ίδρυση μιας νέας συμφωνικής ορχήστρας, πρεσβεύοντας πως η γνήσια τέχνη σημαίνει πάνω από όλα κατάφαση και όχι συνεχείς αρνήσεις, με προφάσεις λόγων άσχετων προς την αληθινή μουσική και την αληθινή ιδιότητα του μουσικού.
Στην Ελλάδα του 2014, νιώθω πως υπάρχουν ακόμα πολλοί άφθαρτοι μουσικοί με όραμα, αγάπη και βαθιά εσωτερική ανάγκη για πραγματική δημιουργία. Μουσικοί με πολυετή πείρα σκηνής και συναυλιών, μα και ταλαντούχοι μουσικοί της νέας γενιάς που θέλουν να νιώσουν ενεργά μέλη στο σώμα μιας συμφωνικής ορχήστρας.
Η προσπάθεια ίδρυσης της ορχήστρας ξεκινά έχοντας σαν βασικό όπλο τη μουσική ταυτότητα του ίδιου του συνόλου και το επίπεδο που θα ορίσει μέσα από το έργο και την καλλιτεχνική της πορεία. Αρχικά και σε πρώτη φάση, δεν υπάρχει κανένας μέγας χορηγός ή κάποιος κύκλος που θα ”λύσει” με τους γνωστούς μαγικούς τρόπους όλα τα πιθανά προβλήματα. Υπάρχει όμως χώρος και πραγματική θέση για όσους πιστέψουν και με ακολουθήσουν σε αυτή την πρόσκληση. Η ιστορία ίδρυσης πολλών ορχηστρών έχει δείξει πως τα σημαντικότερα μουσικά σχήματα έχουν γεννηθεί μέσα σε ελάχιστες συνθήκες και προϋποθέσεις καλλιτεχνικής επιβίωσης. Καθένας ώριμα σκεπτόμενος μουσικός γνωρίζει πως εκ του ασφαλούς ούτε μια νότα δεν μπορεί να ηχήσει στο πεντάγραμμο .
Ικανοί αρχιμουσικοί υπάρχουν πολλοί σήμερα -πιθανώς περισσότεροι από προηγούμενες εποχές- αφού κι εδώ, όπως παντού, η τεχνική έχει ωριμάσει. Αρχιμουσικοί όμως που δεν ερμηνεύουν μόνο το “είναι” τους, αλλά επιλέγουν να υπηρετούν την πρόθεση του δημιουργού, ακολουθώντας, κατά το δυνατό, τη συνθετική του πορεία, υπάρχουν λίγοι. Εκεί επιδιώκω να ανήκω μουσικά ως μαέστρος.
Καλώ λοιπόν τους συναδέλφους μουσικούς που ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί μου στο tsabropoulos@gmail.com. Η τελική επιλογή των μελών της ορχήστρας θα γίνει μετά από διαδικασία που θα ανακοινωθεί στο προσεχές διάστημα.
Πιστεύω στην ιδέα και νιώθω πως εκεί έξω υπάρχουν πολλοί όπως κι εγώ.
Με εκτίμηση
Βασίλης Τσαμπρόπουλος