Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου
Μπορεί ο πρωθυπουργός να γνώριζε -πριν καν αρχίσει η συζήτηση- ότι η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε κατά της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν…DOA (Dead On Arrival, χοντρικά νεκρή άμα τη αφίξει), που λένε και οι Αμερικανοί, ωστόσο, αυτό δεν σήμαινε ότι είχε μπροστά του ένα εύκολο απόγευμα.
Η εξαιρετικά σκληρή ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, και οι βαριές κατηγορίες που εξαπέλυσε κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν άφηναν στον πρωθυπουργό το περιθώριο να κρατήσει χαμηλά τους τόνους και απλώς να… ξεμπερδεύει με μια τυπική διαδικασία, πριν αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη στην Ιαπωνία.
Από την άλλη, ο Κ. Μητσοτάκης γνώριζε ότι θα χρειαστεί να περάσει από το… ναρκοπέδιο της υπόθεσης των υποκλοπών χωρίς να υποχρεωθεί να αλλάξει το αφήγημά του, αλλά και χωρίς να φανεί ότι αφήνει αναπάντητα τα πολύ σοβαρά ερωτήματα που ο Α. Τσίπρας του έθεσε ήδη από το μεσημέρι της Τετάρτης, οπότε και αποκάλυψε τα ονόματα των παρακολουθούμενων από την ΕΥΠ.
Τελικά, ο πρωθυπουργός επέλεξε ως στρατηγική μια κάπως… μεσοβέζικη λύση: για το ζήτημα των υποκλοπών απέφυγε να απαντήσει ευθέως και αναλυτικά στα όσα του καταλογίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ, ταυτόχρονα, «έπαιξε μπάλα» σε πεδία πιο οικεία για τον ίδιο, όπως οι υποθέσεις διαφθοράς που σχετίζονται με το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης, καθώς και τα εθνικά θέματα, τα οποία και αντιμετωπίζει ως προνομιακό για τον ίδιο πεδίο.
Συγκεκριμένα:
-Για το ζήτημα των υποκλοπών, αφού αρχικά προσπάθησε να αμφισβητήσει το περιεχόμενο του εγγράφου που κράταγε στα χέρια του ο Α. Τσίπρας, βγαίνοντας από τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο («η επιστολή που έλαβα εγώ δεν είχε ονόματα», είπε χαρακτηριστικά), εν συνεχεία κινήθηκε σε δύο επίπεδα: από τη μία προσπάθησε να συνδέσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τα «ρυπαρά δίκτυα» που, κατά την κυβέρνηση, πραγματοποίησαν τις παρακολουθήσεις και εν συνεχεία διοχετεύουν τις πληροφορίες σε φιλικά προς το κόμμα της αντιπολίτευσης ΜΜΕ, και από την άλλη παρέπεμψε στη δικαιοσύνη και την έρευνά της για τις απαντήσεις σχετικά με την υπόθεση, ζητώντας, παράλληλα, σεβασμό προς αυτή. Πάντως, ουσιαστικές απαντήσεις στα ερωτήματα Τσίπρα δεν έδωσε.
-Εν συνεχεία, πέρασε στο ζήτημα της ηθικής – ο Α. Τσίπρας το είχε τονίσει πολύ στην ομιλία του – αναφέρόμενος στα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας από καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη Παππά και Καλογρίτσα στο Ειδικό Δικαστήριο για το επιλεγόμενο «ΣΥΡΙΖΑ Channel», δηλαδή την καταγγελία για «μαύρες σακούλες» με χρήματα που κατευθύνονταν στο ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της… Βενεζουέλας, ζητώντας να μάθει αν το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης είχε χρηματοδοτηθεί από το καθεστώς Μαδούρο. Μένει να φανεί αν η κυβέρνηση έχει κάποια στοιχεία ή αν η αναφορά αυτή ήταν απλώς «πυροτέχνημα».
-Ο Κ. Μητσοτάκης έδωσε «ειδικό βάρος» στο προσφυγικό/μεταναστευτικό, αναφερόμενος στην υπόθεση των 38 προσφύγων στη νησίδα του Έβρου και τις αναφορές για νεκρό παιδί, καλώντας τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει συγγνώμη για το ότι υιοθέτησε προπαγάνδα πιθανόν προερχόμενη από την Τουρκία (εκεί ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση, χάρη στην ΕΥΠ, ήξερε ότι δεν υπάρχει «μικρή Μαρία»), αλλά και αξιοποιώντας την μάλλον ασαφή στάση του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης σχετικά με τον φράχτη στον Έβρο και καλώντας τον Α. Τσίπρα να ξεκαθαρίσει τι θα κάνει με το ζήτημα, αν γίνει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.
-Σε παρόμοιο πλαίσιο, αναφερόμενος στους εξοπλισμούς και την αμυντική βιομηχανία της χώρας, αφού υπογράμμισε ότι οι εξοπλισμοί έγιναν με διακρατικές συμφωνίες – «χωρίς μεσάζοντες, όπως ενδεχομένως να ήθελαν κάποιοι δικοί σας φίλοι» -, επισήμανε τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την ΕΑΒ και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, τις αμυντικές συμφωνίες με τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και την έναρξη των ερευνών για υδρογονάνθρακες, προκειμένου να τονίσει την αναβαθμισμένη διεθνώς θέση της χώρας επί διακυβέρνησης της ΝΔ.
-Όσον αφορά στην οικονομία, ο πρωθυπουργός ήταν μάλλον φειδωλός, περιοριζόμενος να επισημάνει τις διαφορές στο ρυθμό ανάπτυξης επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ, τις αναβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και την αύξηση των εξαγωγών, ενώ για το επίμαχο «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι ήταν «ουσιαστικά το ενέχυρο των δανειστών έναντι της δικής σας αναξιοπιστίας». Ωστόσο, προφανώς για να είναι «εντός κλίματος», παραδέχθηκε ότι «δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς και πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι πολλοί συμπολίτες μας περνάνε δύσκολα ως αποτέλεσμα της ακρίβειας».
Σε αδρές γραμμές, τα παραπάνω πέντε σημεία αποτέλεσαν και τη βασική επιχειρηματολογία του πρωθυπουργού, ώστε να ζητήσει την απόρριψη της πρότασης δυσπιστίας. Ωστόσο, υπάρχει κι άλλο ένα σημείο το οποίο αξίζει να υπογραμμιστεί, καθώς, φαίνεται ότι αποτελεί μια «στροφή» τακτικής για την κυβέρνηση και τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη:
-Το σημείο αυτό δεν είναι άλλο από την επιστροφή στην πόλωση, καθώς ο πρωθυπουργός, μετά από μια περίοδο όπου στον λόγο του κυριαρχούσε η λεγόμενη «θετική ατζέντα», στη Βουλή «γύρισε σελίδα» και εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ (η φράση «φροντίσατε να μάς θυμίσετε ότι ο “θίασος” του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει να ανεβάζει ένα μόνο έργο: να πυροβολεί τη χώρα, να ρίχνει λάσπη στην κυβέρνηση και να ποτίζει την κοινωνία με διχασμό, δηλητήριο και ψέματα» ήταν από τις πλέον χαρακτηριστικές του).
Προφανώς η τακτική αυτή υπαγορεύτηκε σε κάποιο βαθμό από τη συγκυρία (πρόταση δυσπιστίας), αλλά και από την πολύ σκληρή ρητορική του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που προηγήθηκε της ομιλίας Μητσοτάκη, ωστόσο είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός ξαναγύρισε στο «σκληρό ροκ» και μένει να φανεί αν η επιστροφή αυτή θα έχει και συνέχεια, και σε ποιο βαθμό.
Μπορεί, λοιπόν, για το ζήτημα των παρακολουθήσεων να μη γίναμε σοφότεροι από τη συζήτηση στη Βουλή (εκτιμάται ότι θα μείνει στο προσκήνιο για πολύ καιρό ακόμα), ωστόσο, το σίγουρο είναι ότι μάλλον είδαμε τα «προεόρτια» της προεκλογικής σύγκρουσης. Το πώς θα εξελιχθεί είναι κάτι που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.