Μια αυγουστιάτικη νύχτα του 2003, μια νεαρή γυναίκα με το όνομα Paulina βυθίστηκε στον καναπέ του ταπεινού, νοικιασμένου διαμερίσματός της, άνοιξε τον φορητό υπολογιστή της και άρχισε να μιλάει για σεξ με έναν άνδρα που είχε γνωρίσει πρόσφατα σε μια ομάδα συνομιλίας στο Yahoo. Το όνομά του ήταν Stephen Bolen. Οι πρώτες επικοινωνίες του ήταν λιτές, αλλά σύντομα ζεστάθηκε με την Paulina. Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να αρχίσουν και οι δύο να ανοίγονται.
Η Paulina είχε πει στον Bolen ότι ζούσε στην περιοχή της Ατλάντα, ότι είχε μια τρίχρονη κόρη, ότι ο πατέρας της κόρης της δεν ήταν πλέον στο προσκήνιο. Σύντομα, μοιράστηκε πιο προσωπικές λεπτομέρειες: Πώς ήταν να μεγαλώνει ένα κοκαλιάρικο λευκό κορίτσι σε μια δύσκολη γειτονιά έξω από την Ουάσινγκτον- πώς ο πατέρας της, πεζοναύτης, είχε πεθάνει από αυτοκτονία δύο εβδομάδες πριν γεννηθεί- πώς η μητέρα της ήταν συναισθηματικά και σωματικά βίαιη και δεν της είχε δείξει ποτέ πραγματικά αγάπη. Πώς είχε σεξουαλική σχέση με τον πατριό της.
Η Nikki Badolato
Της ζήτησε να στείλει φωτογραφίες της κόρης της
Η Paulina έβαζε την κόρη της για ύπνο και στη συνέχεια αυτή και ο Bolen συνομιλούσαν όλη τη νύχτα, μέσω του Yahoo και μερικές φορές στο τηλέφωνο. Το μπρος-πίσω μπορούσε να μοιάζει με ραντεβού, αλλά με ένα πρόσθετο στοιχείο κινδύνου και ρίσκου: Τόσο η Paulina όσο και ο Bolen ήξεραν ότι πλησίαζαν σε μια γραμμή για να δουν αν εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλον αρκετά ώστε να την περάσουν. Θα μπορούσε να πάρει λίγο χρόνο για να το καταλάβουν αυτό.
Τελικά, ο Bolen ζήτησε από την Paulina να στείλει φωτογραφίες της κόρης της, και εκείνη συμφώνησε να το κάνει, αν και αυτές που μοιράστηκε ήταν αγνές – το κοριτσάκι ήταν ντυμένο και το πρόσωπό της γυρισμένο μακριά από την κάμερα ή καλυμμένο πίσω από ένα φωτοστέφανο από ξανθές μπούκλες. Αφού είδε τις φωτογραφίες, ο Bolen ζήτησε να συναντηθούν. Ενώ πολλοί από τους άνδρες που είχε συναντήσει η Paulina σε chatrooms όπως το «Sex With Younger» ήθελαν απλώς να ανταλλάξουν εικόνες και βίντεο με παιδιά, για να διευρύνουν τις παράνομες συλλογές τους, ο Bolen ήταν ένας «ταξιδιώτης», κάποιος που ήθελε να κάνει πράξη τις εμμονές του.
Η «Paulina» είδε το πρόσωπό του να πέφτει, η σύγχυσή του να δίνει τη θέση της στην αγωνία, καθώς οι πράκτορες του FBI τον έπαιρναν υπό κράτηση. Ήταν η πρώτη της μυστική σύλληψη. Θα ήταν η πρώτη από τις πολλές
Και έτσι έγινε
Στις 17 Σεπτεμβρίου, όπως ακριβώς είχαν κανονίσει, η Paulina καθόταν σε ένα παγκάκι έξω από το εμπορικό κέντρο Perimeter με ένα καροτσάκι παρκαρισμένο μπροστά της, σκανάροντας νευρικά το χώρο στάθμευσης. Ένα μέρος της ήλπιζε ότι ο Bolen δεν θα εμφανιζόταν. Όταν εμφανίστηκε, μπορούσε να δει ότι ήταν όμορφος, ένας κομψός τύπος με ροζ πουκάμισο πόλο και χακί παντελόνι. «Paulina;» ρώτησε με ανυπομονησία. Εκείνη έγνεψε. Καθώς χαμογέλασε και τράβηξε προς τα πίσω την κουβέρτα που ήταν απλωμένη στο καροτσάκι, βρέθηκε περικυκλωμένος και με χειροπέδες γύρω από τους καρπούς του.
Η «Paulina» είδε το πρόσωπό του να πέφτει, η σύγχυσή του να δίνει τη θέση της στην αγωνία, καθώς οι πράκτορες του FBI τον έπαιρναν υπό κράτηση. Ήταν η πρώτη της μυστική σύλληψη. Θα ήταν η πρώτη από τις πολλές.
Η ειδική πράκτορας του FBI, Nikki Badolato, σήμερα ζει στο Σεντ Λούις. Εδώ η Badolato μεγάλωσε τα δύο της παιδιά, μια κόρη που τώρα σπουδάζει στο κολέγιο και έναν γιο που είναι μαθητής σε τοπικό λύκειο. Όταν σχεδιάζει ένα κυνήγι θησαυρού στη γειτονιά ή φροντίζει τον κοινοτικό κήπο, η Badolato δεν αναφέρει συχνά τα πολλά χρόνια που ήταν επικεφαλής της Ομάδας Δράσης για την Εκμετάλλευση Παιδιών, μια κοινή προσπάθεια μεταξύ των ομοσπονδιακών και των τοπικών αρχών επιβολής του νόμου που στοχεύει μερικά από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα της χώρας. Ανοίγοντας, ωστόσο, ένα ντουλάπι στην κουζίνα της, μπορεί κανείς να βρει ένα κρατικό πιστόλι, Glock 42 καταχωνιασμένο ανάμεσα στις βιταμίνες και τα μπολ ανάμειξης.
«Η εμπορία ανθρώπων δεν είναι η ταινία Pretty Woman -το κορίτσι δεν παίρνει τον άντρα- και δεν είναι η ταινία Taken, όπου οι άνθρωποι απαγάγονται σε μια ξένη χώρα και πωλούνται στη μαύρη αγορά»
Δείτε ένα βίντεο 18χρονης που έζησε human traffiking
Ήθελε να μιλήσει
«Η Badolato είχε συμφωνήσει να μιλήσει για την δεκαετή καριέρα της ως μυστική πράκτορας – επειδή όταν πρόκειται για τα εγκλήματα που έχει περάσει την καριέρα της καταπολεμώντας, έχει βαρεθεί τις αυταπάτες που έχουν οι άνθρωποι. Έχει βαρεθεί τον τρόπο με τον οποίο ταινίες όπως ο Ήχος της Ελευθερίας τόσο ωραιοποιούν όσο και ευτελίζουν τη δουλειά που κάνουν αυτή και οι συνάδελφοί της, έχει βαρεθεί την ιδέα ότι οι παλικαράδες λευκοί άνδρες εισβάλλουν μέσα από πόρτες και σώζουν παιδιά που έχουν πέσει θύματα εμπορίας με μια Βίβλο στο ένα χέρι και ένα πυροβόλο όπλο στο άλλο, έχει βαρεθεί τις θεωρίες συνωμοσίας για το Χόλιγουντ και την Ουάσινγκτον που αποσπούν την προσοχή από τις πραγματικές αιτίες για τις οποίες τα παιδιά πέφτουν θύματα εμπορίας και κακοποίησης» γράφει ο Alex Morris στο Rolling Stone.
«Η εμπορία ανθρώπων δεν είναι η ταινία Pretty Woman -το κορίτσι δεν παίρνει τον άντρα- και δεν είναι η ταινία Taken, όπου οι άνθρωποι απαγάγονται σε μια ξένη χώρα και πωλούνται στη μαύρη αγορά, ή μεταφέρονται σε ένα κοντέινερ σε όλο τον κόσμο» ξεκαθαρίζει ένας από τους ντετέκτιβ που εργάστηκε στην ειδική ομάδα της Badolato. «Δεν λέω ότι αυτό δεν συμβαίνει ποτέ, αλλά δεν είναι αυτό που βλέπουμε».
Αυτό που βλέπουν είναι πολύ πιο ύπουλο και πολύ πιο «αμερικανικό». Μια έκθεση που κυκλοφόρησε το 2018 από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατέταξε τις ΗΠΑ ως μία από τις χειρότερες χώρες στον κόσμο για την εμπορία ανθρώπων.
199.000 Αμερικανοί ανήλικοι υφίστανται σεξουαλική εκμετάλλευση κάθε χρόνο
Ενώ το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει υπολογίσει ότι κάθε χρόνο διακινούνται στη χώρα αυτή 14.500 έως 17.500 αλλοδαποί, ο αριθμός αυτός ωχριά μπροστά στον αριθμό των ανήλικων Αμερικανών που διακινούνται στο εσωτερικό της: Μια επισκόπηση του 2009 του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών σχετικά με την εμπορία ανθρώπων εκτός και εντός των Ηνωμένων Πολιτειών διαπίστωσε ότι περίπου 199.000 Αμερικανοί ανήλικοι υφίστανται σεξουαλική εκμετάλλευση κάθε χρόνο και ότι μεταξύ 244.000 και 325.000 Αμερικανοί νέοι θεωρούνται ότι κινδυνεύουν να πέσουν θύματα εμπορίας ειδικά στη βιομηχανία του σεξ.
Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα παιδιά πέφτουν θύματα όχι από αγνώστους που τα έχουν απαγάγει από χώρους στάθμευσης εμπορικών κέντρων, αλλά από ανθρώπους που γνωρίζουν και εμπιστεύονται: Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το 44% των θυμάτων πέφτει θύμα εμπορίας από μέλη της οικογένειας, τις περισσότερες φορές από γονείς (και όχι σπάνια από γονείς που έχουν πέσει και οι ίδιοι θύμα εμπορίας).
Μεταξύ του 2011 και του 2020, υπήρξε 84% αύξηση του αριθμού των ατόμων που διώκονται ποινικά για ομοσπονδιακό αδίκημα εμπορίας ανθρώπων. Από τους κατηγορούμενους που κατηγορήθηκαν το 2020, το 92% ήταν άνδρες, το 63% ήταν λευκοί, το 66% δεν είχαν προηγούμενες καταδίκες και το 95% ήταν πολίτες των ΗΠΑ.
Σε μια εβδομαδιαία εκπαίδευση στη Βαλτιμόρη, η Badolato ξεναγήθηκε στο πιο σκοτεινό υπογάστριο των ομάδων συνομιλιών φετίχ και στη συνέχεια της δόθηκε εντολή να βρει πώς να διεισδύσει
Ο όρος «παιδική πορνογραφία» δεν χρησιμοποιείται πλέον από τους επαγγελματίες του χώρου
Η Badolato ξεκίνησε την καριέρα της ως πράκτορας του FBI σε μερικές από τις πρώτες ημέρες που τα παιδιά μπορούσαν να αγοραστούν, να πωληθούν και να διακινηθούν στο διαδίκτυο. Καθώς η βιομηχανία του διαδικτυακού πορνό γιγαντώθηκε, ο πιο προσοδοφόρος κλάδος της αποδείχθηκε ότι ήταν αυτός του υλικού σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών (ο όρος «παιδική πορνογραφία» δεν χρησιμοποιείται πλέον από τους επαγγελματίες του χώρου, καθώς υπονοεί συναίνεση). Και καθώς αυξανόταν η ζήτηση για αυτές τις εικόνες, αυξανόταν και η κακοποίηση που οδήγησε στη δημιουργία τους.
Το 2003, λίγους μόλις μήνες αφότου η Badolato αποφοίτησε από το Quantico, δημιουργήθηκε μια ομάδα εγκλημάτων κατά των παιδιών στο γραφείο της Ατλάντα όπου είχε τοποθετηθεί. Μέχρι τότε, το FBI είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται την έκταση του προβλήματος – αν όχι και το τι ακριβώς έπρεπε να κάνει γι’ αυτό. Σε μια εβδομαδιαία εκπαίδευση στη Βαλτιμόρη, η Badolato ξεναγήθηκε στο πιο σκοτεινό υπογάστριο των ομάδων συνομιλιών φετίχ και στη συνέχεια της δόθηκε εντολή να βρει πώς να διεισδύσει.
«Όλοι ήταν λίγο νευρικοί», εξηγεί για την οδηγία. «Ήταν μια διαδικασία, μια κατεύθυνση που ήταν καινούργια». Οι πράκτορες ενημερώθηκαν ότι θα έπρεπε να επινοήσουν μια «περσόνα» και μια «ιστορία» και ότι πιθανότατα θα έπρεπε να παρέχουν εικόνες παιδιών για να «αποδείξουν» ότι είχαν ανήλικο στην προσφορά. Τους είπαν επίσης ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν εικόνες των δικών τους παιδιών, αν ένιωθαν άνετα να το κάνουν (το FBI δεν υποστηρίζει πλέον αυτή την πολιτική).
Δείτε ένα σχετικό βίντεο με μαρτυρίες
Και έτσι δημιουργήθηκε η «Paulina»
Η Badolato δημιούργησε την «Paulina» με βάση την αντίληψή της ότι οποιαδήποτε περσόνα θα έπρεπε να μοιράζεται το μεγαλύτερο μέρος της δικής της ιστορίας και των χαρακτηριστικών της.
«Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνεις πραγματικά μυστική δουλειά» λέει η Badolato. «Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν την ειλικρίνεια σε αυτά που λες, οπότε πρέπει να υπάρχει ένα επίπεδο γνησιότητας, αλλά στη συνέχεια προσθέτεις αυτό το εγκληματικό στοιχείο».
Τα περισσότερα πράγματα που είχε πει η Badolato στον Bolen ήταν αληθινά: Η καταγωγή της, το οικογενειακό της υπόβαθρο, η τερατώδης συμπεριφορά της μητέρας της, μιας γυναίκας που, όπως λέει, τη μια στιγμή μοίραζε τσιγάρα και μπύρες στους 13χρονους φίλους της Badolato σε κατάσταση μανιακής ανεκτικότητας και την άλλη ξεσπούσε σε βίαιη οργή για ένα κομμάτι χνούδι στο πάτωμα.
Ήταν αλήθεια ότι μεγαλώνοντας σε ένα ασταθές σπίτι με μια σειρά από πατριούς, δεν είχε νιώσει ποτέ πραγματικά ότι την αγαπούσαν, ήταν αλήθεια ότι είχε πάρει διαζύγιο από τον πρώτο της σύζυγο, ήταν αλήθεια ότι μεγάλωνε μόνη της την τρίχρονη κόρη τους. Το μόνο πράγμα που δεν ήταν αλήθεια ήταν η ιστορία της ότι κακοποιήθηκε, η μύησή της στον «τρόπο ζωής» -για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του chatroom.
Καθώς η Badolato είχε εξοικειωθεί με τη γλώσσα και τις συμπεριφορές των chatrooms, είχε τελειοποιήσει αυτό το πρόσθετο εγκληματικό στοιχείο, φανταζόμενη ποιες ψυχολογικές συνθήκες θα μπορούσαν να οδηγήσουν πιστευτά έναν γονέα να διακινήσει το ίδιο του το παιδί και πώς αυτές οι συνθήκες θα μπορούσαν να μπολιάσουν την ιστορία της πραγματικής της ζωής. Είχε ήδη ένα ιστορικό κακοποίησης- δεν ήταν δύσκολο να προεκτείνει σε έναν φανταστικό πατριό που φαινόταν να προσφέρει έναν ευγενικό αντίποδα, δείχνοντάς της αγάπη και κάνοντάς την να νιώθει ξεχωριστή όταν κανείς άλλος δεν την είχε κάνει, ακόμη κι αν οι άλλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Από εκεί και πέρα, ήταν εύκολο να πειστούν οι συμμετέχοντες στο chatroom ότι συμμεριζόταν την πεποίθησή τους – ή τη δικαίωσή τους – ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τα είχαν όλα λάθος και ότι η «παιδική αγάπη» ήταν φυσική και θα μπορούσε να είναι ακόμη και ωφέλιμη για το παιδί.
«Σκεφτόμουν: «Αν στείλω αυτή τη σκοτεινή εικόνα της κόρης μου και αυτός ενεργήσει βάσει αυτής, τότε δεν πρόκειται ποτέ να βλάψει την κόρη μου ή κανενός άλλου»», λέει τώρα η Badolato
Στιγμές που ήταν δύσκολο να τις αντέξει
Η Badolato εκτιμά ότι έχει συλλάβει περισσότερα από χίλια άτομα- καμία από αυτές τις συλλήψεις δεν έχει καταλήξει σε καταδίκη. Δεν ήξερε ότι οι περισσότεροι πράκτορες αρνούνται αυτού του είδους τη δουλειά, ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να προσποιηθούν ότι δημιουργούν σχέση με κάποιον που θέλει να θυματοποιήσει ένα παιδί. Αυτή όμως μπορούσε.
«Paulina», επισημαίνει, δεν είναι ένα όνομα που επέλεξε τυχαία- είναι παρόμοιο με το όνομα της δικής της μητέρας.
Φυσικά, υπήρχαν στιγμές που ήταν δύσκολο να τις αντέξει -όταν οι ύποπτοι ανέφεραν ποιες μάρκες λιπαντικού είναι οι καλύτερες ή αν ένας γονιός μπορεί να κρατάει ή όχι ένα παιδί υποταγμένο. Υπήρχαν στιγμές που ήξερε ότι ακόμα και η συζήτηση για αυτά τα πράγματα ήταν ερεθιστική για αυτούς τους άνδρες, στιγμές που οι συζητήσεις της προκαλούσαν ναυτία, στιγμές που έμενε ξύπνια όλη νύχτα ή έπαιζε μια ηχογράφηση και σκεφτόταν: «Γαμώτο, το άκουσα αυτό; Είπα αυτές τις λέξεις;».
Αλλά διατηρούσε την πίστη της στην αποστολή. Υπενθύμιζε στον εαυτό της ότι οι φωτογραφίες που έστελνε με την κόρη της -το όμορφο, μικρό κορίτσι που κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο- δεν αντιπροσώπευαν ένα πραγματικό παιδί που προσφέρεται. «Σκεφτόμουν: «Αν στείλω αυτή τη σκοτεινή εικόνα της κόρης μου και αυτός ενεργήσει βάσει αυτής, τότε δεν πρόκειται ποτέ να βλάψει την κόρη μου ή κανενός άλλου»», λέει τώρα η Badolato. «Παρουσίαζα ένα ψεύτικο κορίτσι για να σώσω ένα πραγματικό».
Η περίπτωση του Κάιλ Παρκς
Ο Κάιλ Παρκς φαινόταν να πιστεύει ότι μπορούσε να ξεφύγει από τα πάντα. Φαινόταν να πιστεύει, για παράδειγμα, ότι θα μπορούσε να ξεφύγει με τη λειτουργία ενός οίκου ανοχής, μιας σεξουαλικής γραμμής 1-900 και μιας εταιρείας καθαρισμού σπιτιών από το ίδιο πάρκο γραφείων στο Κολόμπους του Οχάιο και με την ίδια οξύμωρη ονομασία, XXXREC and Hygiene Services.
Φαινόταν να πιστεύει ότι θα μπορούσε να καλέσει μια νεαρή γυναίκα και πέντε εφήβους (τους τέσσερις από τους οποίους μόλις είχε γνωρίσει) σε ένα οδικό ταξίδι στη Φλόριντα, και αντ’ αυτού να τους χώσει σε δύο δωμάτια ενός Red Roof Inn στο Σεντ Τσαρλς του Μιζούρι. Όταν βγήκαν από το μίνι βαν – φτιαγμένοι από τα ναρκωτικά που τους είχε δώσει – είδαν το χιόνι να πέφτει και ζήτησαν να τους πάνε σπίτι τους, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε πρώτα να βγάλει λίγα χρήματα από αυτούς. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν μερικές αγγελίες στο Backpage – το Craigslist των σεξουαλικών διαφημίσεων – και άρχισαν να εμφανίζονται άνδρες.
Ακόμα και όταν τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά γι’ αυτόν, ο Παρκς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι δεν θα τη γλύτωνε. Όταν κάποιος ειδοποίησε τις αστυνομικές αρχές για το τι συνέβαινε, ο Παρκς (ο οποίος, σύμφωνα με τα νομικά έγγραφα, είχε βγει για φαγητό όταν εμφανίστηκε η αστυνομία) εισέβαλε στο τμήμα το επόμενο πρωί αναζητώντας να βγάλει τον «φίλο» του με εγγύηση.
Όταν ρωτήθηκε για τα 88 προφυλακτικά που βρέθηκαν στο πίσω μέρος του φορτηγού του, είπε ότι του τα είχε συνταγογραφήσει ένας γιατρός. Αφού τέθηκε υπό κράτηση, διαμαρτυρήθηκε ότι του είχαν στήσει παγίδα. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα δήλωναν ένοχοι, αλλά όχι ο Παρκς. Πίστευε ότι θα μπορούσε να πάει την υπόθεσή του στο δικαστήριο και να κερδίσει.
Δείτε το τρέιλερ του Trafficked
Και δεν ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε
Η Badolato ήξερε ότι ακόμη και οι πιο αυστηρές υποθέσεις μπορούσαν να στραβώσουν όταν τεθούν ενώπιον 12 ανθρώπων που αναπόφευκτα θα έμπαιναν στην αίθουσα του δικαστηρίου με μια κινηματογραφική αίσθηση του τι υποτίθεται ότι είναι η εμπορία ανθρώπων στο σεξ. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν μόνο οι ένορκοι που η Badolato ήξερε ότι θα έπρεπε να πείσει- συχνά ήταν και τα ίδια τα θύματα, νέοι άνθρωποι που είχαν εσωτερικεύσει ακριβώς τις ίδιες παρανοήσεις για το trafficking που είχαν οι ένορκοι – μαζί με οποιαδήποτε άλλη κρίση είχε ρίξει η κοινωνία στο δρόμο τους – και που δεν ήθελαν να υποβληθούν σε μια αίθουσα δικαστηρίου γεμάτη με περισσότερες κρίσεις.
Από όλα τα ανήλικα θύματα του Παρκς, το πιο δύσκολο να εντοπιστεί ήταν μια 17χρονη που θα ονομάσουμε Σιέρα. Μόλις επέστρεψε στο Κολόμπους, η Σιέρα φάνηκε να εξαφανίζεται. Οι κλήσεις στον αριθμό της μητέρας της έμειναν αναπάντητες. Όταν ένα από τα άλλα θύματα κατάφερε να την εντοπίσει τον Δεκέμβριο του 2016, ένα μήνα πριν από τη δίκη της υπόθεσης, η Σιέρα συμφώνησε να συναντήσει την Badolato σε ένα υποβαθμισμένο τετράγωνο του Columbus με μια σειρά από ερειπωμένα σπίτια, μπαίνοντας στο Chevy Malibu του γραφείου με θαμπά μαλλιά, βρώμικα ρούχα και επιφυλακτική έκφραση.
Μέχρι τότε, η Badolato είχε ξαναπαντρευτεί, είχε αποκτήσει ένα δεύτερο παιδί, είχε μετακομίσει στο Σεντ Λούις και είχε αναλάβει επικεφαλής της Κοινής Ομάδας Δράσης για την Εκμετάλλευση Παιδιών, η οποία είχε γίνει μια από τις πιο παραγωγικές ομάδες του FBI στη χώρα όσον αφορά τις συλλήψεις και τις καταδίκες. Εν τω μεταξύ, καθώς το διαδίκτυο εξορθολογίζει τη διαδικασία αγοράς ή πώλησης οποιουδήποτε αγαθού ή υπηρεσίας, η εμπορία παιδιών είχε γίνει μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες εγκληματικές επιχειρήσεις, η οποία εκτιμάται από το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας ότι αποφέρει 150 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και θεωρείται από πολλούς εγκληματίες ως ένα ανώτερο επιχειρηματικό μοντέλο: Αν συλλαμβάνονταν, οι ποινές ήταν συχνά ελαφρύτερες από εκείνες για την εμπορία ναρκωτικών- και σε αντίθεση με το κρακ ή την ηρωίνη, το ίδιο προϊόν μπορούσε να «χρησιμοποιηθεί» ξανά και ξανά και ξανά.
Είχαν τοποθετήσει τσιλιαδόρους για να βλέπουν ποιος μπορεί να αφήνει το ραντεβού. Αν η συνοδός αυτή ήταν ανήλικη, η υπόθεση χαρακτηριζόταν αυτόματα ως σωματεμπορία
Μυστικές επιχειρήσεις κατά τις οποίες ένας ντετέκτιβ παρίστανε τον πελάτη, κανόνιζε ένα «ραντεβού»
Η Badolato δίδαξε στην 20μελή ομάδα της πώς να κάνει τη διαδικτυακή μυστική δουλειά που είχε πρωτοπορήσει στην Ατλάντα, εντοπίζοντας τις κινήσεις του υλικού για την παιδική κακοποίηση στον διαδικτυακό υπόκοσμο και στη συνέχεια διώκοντας όσους το διακινούσαν και το παρήγαγαν.
Η νέα της ομάδα την μύησε επίσης στο είδος της μυστικής εργασίας που έκανε πριν από την άφιξή της: Μυστικές επιχειρήσεις κατά τις οποίες ένας ντετέκτιβ παρίστανε τον πελάτη, κανόνιζε ένα «ραντεβού» και στη συνέχεια συναντούσε το εν λόγω ραντεβού σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου εξοπλισμένο με κρυφές συσκευές καταγραφής, ενώ, στο διπλανό δωμάτιο, μια ομάδα της ομάδας κρούσης άκουγε, περιμένοντας την κωδική λέξη που θα τους έδινε να καταλάβουν ότι είχαν συγκεντρωθεί αρκετά αποδεικτικά στοιχεία ώστε να επέμβουν και να τερματίσουν την επιχείρηση.
Αυτή η τεχνική είχε αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική για την επίτευξη καταδικαστικών αποφάσεων, αλλά η άφιξη της Badolato συνέπεσε με την αυξανόμενη αίσθηση ότι η συναινετική σεξουαλική εργασία είχε υπερποινικοποιηθεί και με την αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι αυτό που φαινόταν σαν συναινετική σεξουαλική εργασία μπορεί στην πραγματικότητα να ήταν εμπορία ανθρώπων, ανεξάρτητα από το τι δήλωνε το «ραντεβού» σε εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου.
Η τεχνική της Badolato
Σύντομα έγινε σαφές στους συναδέλφους της ότι η Badolato έφερε στη δουλειά της μια νοοτροπία με βάση το τραύμα, μια τάση να βλέπει πέρα από αυτό που κάνει κάποιος και αντ’ αυτού να προσπαθεί να αναλύσει γιατί το κάνει.
Και ήταν αμείλικτη: Ενώ ορισμένες ομάδες έκαναν μία ή δύο μυστικές επιχειρήσεις παράνομης διακίνησης ανθρώπων το χρόνο, η ομάδα της έκανε τέσσερις ή πέντε το μήνα. Εκτός από τα δωμάτια του ξενοδοχείου που είχαν κρατηθεί για τον πελάτη και την ομάδα, είχαν έναν κοινωνικό λειτουργό σε ένα τρίτο δωμάτιο, έτοιμο να προσφέρει υπηρεσίες στα θύματα.
Είχαν τοποθετήσει τσιλιαδόρους για να βλέπουν ποιος μπορεί να αφήνει το ραντεβού. Αν η συνοδός αυτή ήταν ανήλικη, η υπόθεση χαρακτηριζόταν αυτόματα ως σωματεμπορία. Αλλά ακόμη και αν δεν ήταν, η ομάδα της Badolato ήταν προετοιμασμένη να φτάσει στην ουσία του τι συνέβαινε, να καταλάβει αν χειραγωγούνταν ή εξαναγκάζονταν και από ποιον.
«Αν μπορούσα να πιάσω στα χέρια μου τον νταβατζή, αυτό ήθελα» λέει ο Jeff Roediger, ένας ντετέκτιβ της κομητείας του Σεντ Λούις, ο οποίος ήταν ο «πελάτης» για πολλές από τις μυστικές επιχειρήσεις της Badolato και ο οποίος ξεκαθαρίζει ότι η ομάδα δεν ενδιαφερόταν για την αστυνόμευση της εθελοντικής σεξουαλικής εργασίας. «Όταν είχα τέτοιου είδους υποθέσεις και ήξερα ότι ήταν ειλικρινείς μαζί μου, δεν τις έκλεινα μέσα», λέει. «Το θέμα ήταν να μιλήσω με τα κορίτσια. Δεν είναι όπως στις ταινίες όπου έρχονται τρέχοντας σε σένα. Ξέρεις, «Ευχαριστώ, με έσωσες!». Δεν είναι έτσι. Πολλές από αυτές προσπαθούν να σε κοροϊδέψουν στην αρχή – ‘Αυτός είναι ο φίλος μου, μπλα μπλα μπλα μπλα’ – αλλά μόλις τους μιλούσα για λίγο, γίνονταν πιο προσιτές».
Το προφίλ των θυμάτων
Υπήρχαν παιδιά που επρόκειτο να ενηλικιωθούν από μια ανάδοχη οικογένεια (μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ομάδα, σύμφωνα με όσους εργάζονται στον τομέα), παιδιά που το είχαν σκάσει, παιδιά που πουλήθηκαν για να πληρώσουν το ενοίκιο της οικογένειάς τους ή για να αγοράσουν τα ναρκωτικά των μελών της οικογένειάς τους.
Υπήρχαν παιδιά που κάθονταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, με το σακίδιο στα πόδια τους, και δούλευαν υπάκουα τα μαθήματά τους στα μαθηματικά, ενώ οι πράκτορες και οι κοινωνικοί λειτουργοί προσπαθούσαν να βρουν τι να τα κάνουν. Ήταν η οικογενειακή τους ζωή αρκετά ασφαλής ώστε να μπορούν να επιστρέψουν σε αυτήν; Θα τους δεχόταν ένα πρόγραμμα φιλοξενίας; Από όλες τις ατελείς επιλογές, ποια θα τους καθιστούσε λιγότερο πιθανό να πέσουν ξανά θύματα εμπορίας;
Ο ένας κοινός παρονομαστής ήταν ο εξής: Όλοι είχαν ένα τρωτό σημείο που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν. Όλοι τους δεν είχαν ένα δίχτυ ασφαλείας – κοινωνικό, οικογενειακό, συναισθηματικό ή κάποιο συνδυασμό αυτών – που θα μπορούσε να ανακόψει την πτώση τους. Ως επί το πλείστον, οι ιστορίες τους δεν ήταν δραματικές- ήταν τυπικές αμερικανικές ιστορίες παραμέλησης, κακοποίησης που γινόταν τυχαία, μιας συνεχούς ροής απογοητεύσεων από ανθρώπους και θεσμούς που θα έπρεπε να τους στηρίζουν. Η Badolato διαπίστωσε ότι είχε ένα ταλέντο στο να τους κάνει να μιλήσουν γι’ αυτό, στο να τους κάνει να της ανοιχτούν.
Δεν έμοιαζε με πράκτορα του FBI – τουλάχιστον όχι με αυτό που είχαν φανταστεί. Μιλούσε απαλά, αλλά με κύρος και μια ελαφριά φρασεολογία του δρόμου. Και σκέφτεται ότι, σε κάποιο επίπεδο, θα μπορούσαν πιθανώς να διαισθανθούν ότι κάποτε ήταν κι εκείνη ένα ευάλωτο παιδί, ότι με μερικές μόνο ελαφρώς διαφορετικές ανατροπές της μοίρας, θα μπορούσε να είχε γίνει και η ίδια θύμα εμπορίας ανθρώπων – και ότι το ήξερε. «Το δικό μου τραύμα μοιάζει διαφορετικό από το δικό τους, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι τραύμα», λέει. «Και νομίζω ότι τα θύματα μπορούν να το νιώσουν αυτό».
Ξανά στην υπόθεση του Κάιλ Παρκς
Μέχρι τη στιγμή που η Badolato καθόταν σε εκείνο το Chevy με τη Σιέρα, σε εκείνο το υποβαθμισμένο τετράγωνο του Οχάιο, γνώριζε ότι το ποσοστό της εκ νέου θυματοποίησης για τα παιδιά που πέφτουν θύματα εμπορίας έφτανε το 95 τοις εκατό, σύμφωνα με εκθέσεις του FBI.
Ήξερε ότι το 90 τοις εκατό των θυμάτων εμπορίας σεξουαλικών αγαθών έχουν ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, ότι πάνω από το 75 τοις εκατό είχαν ζήσει σε ανάδοχες ή υιοθετημένες οικογένειες. Γνώριζε ότι μπορούσε να συλλάβει έναν δράστη και στη θέση του να εμφανιστεί ένας άλλος, ότι μπορούσε να στείλει έναν νταβατζή στη φυλακή και τα ίδια θύματα να εμφανιστούν σε παρακολουθήσεις λίγο καιρό αργότερα, τις οποίες διηύθυνε διαφορετική ομάδα.
Ήξερε ότι η κατάθεση ήταν ένας τρόπος για τη Σιέρα να αντιδράσει ψυχολογικά σε αυτό που της είχε συμβεί, και είχε δίκιο: Αφού η νεαρή γυναίκα ανέβηκε στο εδώλιο στις 10 Ιανουαρίου 2017, ο Κάιλ Παρκς κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε 25 χρόνια- ενώ κατέθετε, η Σιέρα φαινόταν να μεταμορφώνεται, να διοχετεύει και να ενσαρκώνει ένα είδος ενδυνάμωσης. Αλλά η Badolato ήξερε επίσης ότι μόλις τελείωνε η κατάθεσή της, η Σιέρα θα επέστρεφε σε εκείνο το ρημαγμένο τετράγωνο. Αναρωτήθηκε πόσο θα διαρκούσε αυτή η ενδυνάμωση.
Αντιμέτωπη με προσωπικά ερωτήματα
Η Badolato αναρωτήθηκε επίσης για τη δική της πορεία, τη δική της ικανότητα να συνεχίσει να κάνει αυτή τη δουλειά.
Το νεαρότερο θύμα εμπορίας ανθρώπων που είχε ανακαλύψει ποτέ από μια επιχείρηση – μια 11χρονη που είχε στρατολογηθεί μέσω του Facebook – είχε επιστρέψει στην οικογένειά της σε ένα σπίτι που δεν είχε θέρμανση (η Badolato είχε χρησιμοποιήσει ένα κονδύλι του FBI για να την ανάψει ξανά).
Δεν αποκτά κανείς ανοσία στην ανθρώπινη δυστυχία τέτοιων πραγμάτων. «Συσσωρεύονται, γίνονται όλο και πιο δύσκολο να τα διαχωρίσει κανείς. Είναι απλώς ένας συνδυασμός όλων αυτών των ετών – και είναι όλα απαίσια», λέει.
«Αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές που, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου. Απλά δεν νομίζω ότι είναι στην ανθρώπινη φύση να εκτίθεται κανείς σε κάτι τέτοιο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και να μην αρχίσει να αλλάζει αυτό που είναι» συμπλήρωσε.
*Με στοιχεία από rollingstone.com