Του Γιάννη Αγγελάκη
Χθες, ξημέρωσε μια πιο μαύρη ημέρα για την Ευρώπη.
Υπό την πίεση της αυξανόμενης δύναμης ακροδεξιών κομμάτων σε μια σειρά χώρες, και τα τετελεσμένα που δημιούργησαν με την άρνησή τους να εφαρμόσουν αποφάσεις προηγούμενων Συνόδων, η Ευρώπη, αντί να δώσει μια συντεταγμένη απάντηση στην προσφυγική κρίση επέλεξε τον φόβο, εναντιώθηκε στο Διεθνές Δίκαιο, και ασπάστηκε την ακροδεξιά ατζέντα.
Τα περιθώρια διαπραγμάτευσης της Ελλάδας – δίχως να προχωρήσει σε ρήξεις – ήταν στενά, και το αποτέλεσμα που προέκυψε είναι κακό για την Ευρώπη, για τους πρόσφυγες, για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με το κείμενο της ανακοίνωσης η Ελλάδα θα λάβει 400 εκατομμύρια ευρώ για τις ανάγκες των προσφύγων έως το 2020. Το Αιγαίο στρατιωτικοποιείται αφού ο ρόλος του ΝΑΤΟ θα γίνει πιο ισχυρός στον έλεγχο των ροών. Τα σύνορα, αν και δεν υπάρχει σαφή αναφορά, έχουν κλείσει. Η ανακοίνωση επικεντρώνεται σε θέματα ταυτοποίησης και οργάνωσης κέντρων υποδοχής γεγονός που σημαίνει ότι πλέον πρέπει να θεωρείται δεδομένος ο εγκλωβισμός των προσφύγων στην Ελλάδα και ο εγκλεισμός τους σε κέντρα συγκέντρωσης τύπου hot spots. Aυτό που θα δούμε τις επόμενες ημέρες είναι η μεταφορά προσφύγων από την Ειδομένη και άλλη σημεία σε κλειστές δομές.
Η Ελλάδα μετατρέπεται σε de facto φυλακή ψυχών.
Πρώτη φορά οργανωμένος εγκλωβισμός προσφύγων στην Ελλάδα
Ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κληθεί να εφαρμόσει την ακροδεξιά ατζέντα που προστάζει κλειστά σύνορα και δημιουργία στρατόπεδων συγκέντρωσης. Τα hot spot, εφόσον η κύρια χρησιμότητά τους θα είναι να αποτρέψουν τους πρόσφυγες από το να ταξιδέψουν στον προορισμό τους δια του εγκλεισμού, θα είναι στην ουσία των πραγμάτων στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν και άλλες φορές στην ιστορία της Ελλάδας που δέχτηκε πρόσφυγες και μετανάστες μαζικά. Τέτοια είναι η περίπτωση της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά και της μαζικής εισροής μεταναστών μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και της Αλβανίας. Η Ελλάδα, λένε κάποιοι, άντεξε και δεν κατάρρευσε. Η χώρα δε θα καταρρεύσει, είναι όμως η πρώτη φορά που η Ελλάδα θα εγκλωβίσει πρόσφυγες εντός των συνόρων της που θέλουν να φύγουν. Υπό αυτό το πρίσμα, η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες, θα μετατρεπεί σε εργαλείο διαχείρισης μιας πιο ανθρώπινης εφαρμογής μίας αναντίρρητα βαθιά ακροδεξιάς, παράνομης και απάνθρωπης ατζέντας. Η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες θα μετατραπεί σε αλληλεγγύη για την ανθρώπινη διαβίωση προσφύγων στη φυλακή ψυχών που γίνεται η Ελλάδα. Και αυτό θα συμβεί με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Η «ασφαλής χώρα» Τουρκία
Οι αποφάσεις της Συνόδου έχουν και άλλα ενδιαφέροντα σημεία, όπως ότι η Τουρκία θεωρείται «ασφαλής χώρα», όρο που έχει αποδεχθεί και η Ελλάδα. Αυτό συνέβη ώστε να μην παραβιάζεται η Συνθήκη της Γυνεύης κατά την επιστροφή προσφύγων. Άραγε όμως, πόσο ασφαλής θα πρέπει να αισθάνονται Σύριοι και Ιρακινοί Κούρδοι όταν ο τούρκικος στρατός βάλλει εναντίον του ΡΚΚ ωθόντας χιλιάδες Κούρδων σε μαζική φυγή στην Ευρώπη;
Επίσης, η Ευρώπη αθωώνει την Τουρκία για τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη μετατρέπουν σε πρωταγωνιστή στο σχέδιο δημιουργίας «ασφαλών ζωνών» στη Συρία ώστε να επιστρέφουν οι Σύριοι πρόσφυγες. Πρόκειται για την ίδια Τουρκία για την οποία υπάρχουν σοβαρά στοιχεία που την εμπλέκουν στον εξοπλισμό του Ισλαμικού Κράτους.
Οι υποσχέσεις μετεγκατάστασης είναι απλά υποσχέσεις. Και αυτό γιατί οι περισσότερες χώρες, πιεσμένες από την αυξημένη δημοτικότητα ακροδεξιών κομμάτων, αρνούνται να δεχτούνε πρόσφυγες. Και άραγε, γιατί αυτή η ίδια άρνηση που επιβραβεύτηκε με τη χθεσινή απόφαση, να τιμωρηθεί σε μία άλλη σύνοδο με μια κάποια άλλη απόφαση;
Οι πρόσφυγες θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα έως ότου λυθούν τα πολλά νομικά ζητήματα μετεγκατάστασης. Θα είναι μια μακροχρόνια διαδικασία την οποία η Τουρκία θα χρησιμοποιεί για να εκβιάζει επιπλέον προνόμια. Ήδη, με τη χθεσινή απόφαση, επιβραβεύτηκε η στάση της. Γιατί άραγε να αλλάξει στάση η Τουρκία;
Τα λάθη που επαναλαμβάνονται – Η περίπτωση του «Ταμείου της Αφρικής»
Όμως, η χθεσινή Σύνοδος δεν αποτελεί μια αλλαγή στάσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ακανθώδες ζήτημα της μετανάστευσης. Αντιθέτως, κτίζει στα ίδια λάθη που διαρκώς επαναλαμβάνει σα σε λούπα. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα της απόφασης για δημιουργία «Ταμείου της Αφρικής», στη Σύνοδο της Μάλτας στις 12 Νοεμβρίου.
Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης θα δίνονται επιπλέον 1,8 δις ευρώ – πέραν των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ που δίνονται ετησίως – σε χώρες της Δυτικής Αφρικής ώστε να αποδέχονται πίσω όσους μετανάστες κατάφερναν να φτάσουν στην Ευρώπη.
Αυτό που έπραξαν οι ηγέτες της Ευρώπης ήταν να συνδέσουν την αναπτυξιακή βοήθεια με τη διαχείριση της μετανάστευσης δίνοντας τεράστια ποσά σε διεφθαρμένα και απολυταρχικά καθεστώτα τα οποία είναι εξαρχής υπεύθυνα για τη μαζική φυγή των πολιτών τους προς την Ευρώπη. Πρόκειται για μια καθαρή ανεφάρμοστη ανοησία.
Η περίπτωση της μικρής «ασφαλούς χώρας» Ερυθραίας του απολυταρχικού δικτάτορα και των σκλάβων
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί η Ευρώπη φαίνεται ανίκανη να έχει μια επιρροή στα αίτια που ωθούν τους ανθρώπους στην προσφυγιά. Ξοδεύει τεράστιους πόρους στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης – που δεν περιορίζεται στη Συρία – ή στην καταπολέμηση της λαθροδιακίνησης, τη στιγμή που τα αίτια που ωθούν τους ανθρώπους να φεύγουν από τις χώρες τους παραμένουν. Οι σχέσεις διαφθοράς και εξάρτησης πολλών δυτικών κυβερνήσεων αλλά και πλούσιων χωρών από όλο τον κόσμο και πολυεθνικών με έδρα τις ισχυρές χώρες του Βορρά με τις διεφθαρμένες, απολυταρχικές και βίαιες κυβερνήσεις των χωρών της Αφρικής, παράγει υπερκέρδη και νομιμοποιεί τη βία που ωθεί εκατοντάδες χιλιάδες στη μετανάστευση και την προσφυγιά.
Από όλες τις χώρες της Αφρικής, η μικρή Ερυθραία των 6 εκατομμυρίων κατοίκων, είναι η μεγαλύτερη πηγή προσφύγων στην Ευρώπη. Πάνω από 17.000 κάτοικοι της Ερυθραίας εισήλθαν στην Ευρώπη μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου του 2015, τη στιγμή που από την τεράστια Νιγηρία των 180.000.000 ανθρώπων μόλις 7.400 κάτοικοί έκαναν το ίδιο ταξίδι προς την Ευρώπη.
Όλα αυτά όταν η Ερυθραία παρουσιάζει ετήσια αύξηση του ΑΕΠ της κατά 8% και όλο και παραπάνω μεγάλες εταιρείες και δυτικοί «επενδυτές» επιλέγουν τη χώρα για τη φήμη που έχει η «κυβέρνησή» της ότι είναι «αδιάφθορη».
Πρόκειται για την ίδια Ερυθραία, τη χώρα με τα πολλά ορυχεία χρυσού, τα οποία η «αδιάφθορη κυβέρνηση» της, υπό την ηγεσία του βίαιου δικτάτορα Isaias Afewerki, δίνει σε εταιρείες της Δύσης με εξαιρετικά χαμηλό τίμημα. Σε εταιρείες όπως η Καναδέζικη Nevsun Resources, που ο ΟΗΕ κατηγόρησε ότι χρησιμοποιεί σκλάβους στα ορυχεία της. Δεν είναι μόνο αυτή η εταιρεία. Είναι μια διαδεδομένη πρακτική. Πρόκειται για την ίδια χώρα που ο ΟΗΕ κατηγορεί την κυβέρνησή της για συστηματική χρήση βασανιστηριών, βιασμών, καταναγκαστικής εργασίας ακόμα και δολοφονιών για να επιβάλλει την κυριαρχία της και στην οποία πρόσφατα επέβαλλε κυρώσεις επειδή στηρίζει την τρομοκρατία στη Σομαλία μέσω της χρηματοδότησης της ακραίας ισλαμιστικής ομάδας al-Shabaab.
Τον Μάρτιο του 2015 η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε στον δικτάτορα της Ερυθραίας Isaias Afewerki 312 εκατομμυρια ευρώ “για να αντιμετωπίσει την κοινωνική και οικονομική κρίση που δημιουργεί μετανάστες”. Οι κάτοικοι όμως της Ερυθραίας δε φεύγουν από τη χώρα τους για οικονομικούς μόνο λόγους, αλλά εξαιτίας της ύπαρξης ενός δικτάτορα ο οποίος στηρίζεται από πανίσχυρες εταιρείες του πλούσιου Βορρά επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε έναν δικτάτορα για να σταματήσει τις προσφυγικές ροές που ο ίδιος δημιουργεί.