Συγχαίρω την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης για αυτή την πρωτοβουλία, η οποία δείχνει ότι το ζήτημα αυτό των αποζημιώσεων, και για το κατοχικό δάνειο και για τις αποζημιώσεις, πρέπει να το κρατάμε ζωντανό. Οφείλουμε να το κρατάμε ζωντανό εμείς, οι Έλληνες. Γιατί όταν λέμε “δεν ξεχνώ, ποτέ ξανά”, που είναι το σύνθημά μας, αυτό σημαίνει ότι δεν υποχωρούμε.
Κάποιοι πιστεύουν ότι με τις εμμονές της Γερμανίας, τη δύναμη που έχει και επειδή αρνείται τα πάντα, θα καμφθούμε, θα το ξεχάσουμε. Είναι τεράστιο λάθος να πιστεύουμε ότι οφείλουμε να εγκαταλείψουμε αυτό τον αγώνα, διότι δήθεν οι Γερμανοί δεν έρχονται να συνεννοηθούν μαζί μας. Είναι μεγάλο λάθος. Πρέπει να επιμείνουμε. Ιδίως από το 2019 έχουμε ένα τεράστιο επιχείρημα.
Μέχρι τότε θεωρούσαν ότι μόνο οι Έλληνες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία – γιατί δυστυχώς υπήρχαν και μερικές εξαιρέσεις ακόμα και στην Ελλάδα – ήταν εκείνοι οι οποίοι έλεγαν πως οι απαιτήσεις μας κατά της Γερμανίας είναι δικαστικά εν ενεργεία και επιδιώξιμες. Και γι’ αυτό το λόγο θεωρούσαν κάποιοι μέχρι τότε ότι ο αγώνας αυτός δεν έχει ένα μέλλον.
Όμως, ο αγώνας αυτός το 2019 απέδωσε κάτι σημαντικό. Το ότι η επιτροπή εμπειρογνωμόνων της Bundestag, της Ομοσπονδιακής Βουλής, ήρθε και αναγνώρισε ότι οι απαιτήσεις μας δεν έχουν παραγραφεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Άρα, είναι αυτό που ονομάζω νομικά εν ενεργεία και δικαστικά επιδιώξιμες, και ότι το αρμόδιο φόρουμ για να πάμε και να διεκδικήσουμε αυτό που μας αναλογεί είναι το δικαστήριο της Χάγης. Αυτό το ομολογεί ο νομικός κόσμος της Γερμανίας πλέον.
Και ήταν λυπηρό ότι την τελευταία φορά ένας κορυφαίος νομικός, όπως είναι ο Valter Steinmeier – γιατί δεν είναι απλός πρόεδρος της Γερμανίας, είναι πολύ σημαντικός νομικός καθηγητής των πανεπιστημίων του Giessen – και είναι η πρώτη φορά που τον άκουσα και λυπήθηκα γι’ αυτό, πόσο κοφτός ήταν στο ζήτημα αυτό, λέγοντας “το ζήτημα αυτό έχει λήξει”. Δεν έχει λήξει καθόλου. Το ζήτημα αυτό είναι ζωντανό και οφείλουμε να το συντηρήσουμε μέχρι την τελευταία στιγμή, και ιδίως τους δύσκολους καιρούς που έρχονται. Οφείλουμε, και θα το τονίσω και σήμερα στην ομιλία μου, να πούμε εμείς οι Έλληνες ότι μαζί με τα άλλα ζητήματα που είναι ανοιχτά με τη Γερμανία, είναι και αυτό, και αυτό πρέπει να συζητηθεί και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είμαστε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορεί η Γερμανία, ξέρετε, να έχει αυτή την πρωταγωνιστική λογική της επιβολής νομιμότητας σε όλους τους άλλους, εκτός από εκείνη. Το παρατηρείτε αυτό; Σαν να έρχεται και σου λέει, σε εμάς τους Έλληνες, διότι στην τραγική αυτή περίοδο των μνημονίων γύρισε και μας είπε “εσείς πρέπει να εκπληρώσετε τις υποχρεώσεις σας μέχρι τελευταίας ώρας” και το πράξαμε. Ξεχρεώσαμε τη Γερμανία για τα δάνεια και το δάνειο που μας έχει δώσει μέχρι τελευταίο ευρώ και εντόκως. Και δεν καταλαβαίνει κανείς γιατί η Γερμανία αρνείται κάτι τέτοιο. Η Γερμανία αυτή τη στιγμή, όσον αφορά τις απαιτήσεις μας, είναι απέναντι στον Ευρωπαϊκό Νομικό Πολιτισμό.
Αυτό θα το καταλάβουμε όταν το τονίζουμε αυτό, όταν το διεκδικούμε και δεν είμαστε μόνοι μας, γιατί όπως ξέρετε είναι οι Ιταλοί, είναι οι Πολωνοί. Προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να αναπτύξουμε τις συμμαχίες μας. Πιστεύω ότι είναι η ώρα να ενεργοποιηθούμε πολύ περισσότερο και η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει ότι σε αυτό έχει κάτι σημαντικό μαζί της, έχει όλες τις πολιτικές δυνάμεις ανεξαιρέτως μαζί της. Είναι ένα από τα εθνικά θέματα στα οποία όλοι, για το εθνικό αυτό ζήτημα, είμαστε ενωμένοι. Άρα πρέπει να το διεκδικήσουμε και αυτό σηματοδοτεί και η δική μου παρουσία εδώ.
Δηλαδή, σημαίνει ότι με τις φτωχές μου πια δυνάμεις, αλλά εν πάση περιπτώσει, ως άνθρωπος, Έλληνας πολίτης, ως ακαδημαϊκός, είμαι εδώ και θα είμαι πάντοτε εδώ, όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, για να τονίζουμε προς πάσα κατεύθυνση αυτό που σας τόνιζα προηγουμένως. Και θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα μας ενημέρωση και εδώ για την ευκαιρία που μας δίνετε. Ακροβατώρησα ίσως κάπως, αλλά χρειαζόταν να τα εκθέσω αυτά, για να καταλάβει και ο τελευταίος τηλεθεατής ή ακροατής ότι έχουμε δίκιο και το δίκιο μας πρέπει να το διεκδικήσουμε, και να το διεκδικήσουμε όχι γιατί ζητάμε εκδίκηση. Τονίζω και πάντα και θα το λέω πάντα, δεν ζητάμε εκδίκηση. Ένα πράγμα ζητάμε, δικαίωση. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Σε ό,τι αφορά το θέμα της δικαίωσης, θα είμαστε ανυποχώρητοι μέχρι το τέλος. Και σας ευχαριστώ πολύ.



