Οι πυρκαγιές, μοιάζουν σα να αποτελούν μέρος μίας ιδιαίτερης ελληνικής ρουτίνας.
Κάθε χρόνο όταν πλησιάζουμε στην καρδιά του καλοκαιριού, μαζί με τα μπάνια και τα παγωτά, έχουμε μάθει να αναμένουμε και μια μεγάλη καταστροφή στη μορφή κάποιας πυρκαγιάς.
Δεν έχει κάθε χρόνο το ίδιο μέγεθος αυτή η καταστροφή. Άλλες φορές το κόστος είναι τεράστιο, άλλες φορές πάλι είναι απλά μεγάλο. Όμως είναι καταστροφή. Οι τεράστιες καταστροφές μοιάζουν να αυξάνονται σε συχνότητα τα τελευταία χρόνια, όμως και αυτές τις συνηθίζουμε: αλλάζει η αντίληψή μας περί τι του είναι καταστροφή. Όλο και παραπάνω οι τεράστιες καταστροφές γίνονται φυσιολογικές…
Ως μέρος μίας αναπόδραστης πραγματικότητας η συζήτηση διαρκώς περιστρέφεται στην αδυναμία πυρόσβεσης λόγω «έλλειψης μέσων» ή στα «ακραία καιρικά φαινομένα» που «δυσχεραίνουν το έργο της πυρόσβεσης».
Το μόνο που αλλάζει στο πέρασμα των χρόνων είναι τα πρόσωπα. Τη μία χρονιά είναι οι κάτοικοι της τάδε περιοχής στο βόρεια Ελλάδα, την άλλη οι κάτοικοι μιας άλλης περιοχής στην Κρήτη. Τη μία πρωθυπουργός είναι ο Καραμανλής, την άλλη ο Σημίτης, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας. Τώρα είναι ο Μητσοτάκης.
Σπεύδουν στο σημείο της καταστροφής σκυθρωποί έχοντας δίπλα τους πυροσβέστες. Χαιρετούν τους θλιμμένους πολίτες, αναφέρονται στην ανάγκη άμεσης αποδέσμευσης αποζημιώσεων και υπόσχονται ότι θα σταθούν δίπλα στους πληττόμενους πολίτες. Μετά, ακολουθεί μία σύγκρουση με την αντιπολίτευση για όσα έγιναν λάθος. Και η ζωή συνεχίζεται…
Από την άλλη η Haleela Misal είναι μία ερευνήτρια από τη μακρινή Αγγλία από το Imperial College. Ήρθε στην Κρήτη και σε συνεργασία με επιστήμονες και από το Πολυτεχνείο Κρήτης μέσα σε ένα διάστημα τριών μηνών διεξήγαγε 157 συνεντεύξεις με κατοίκους των Χανίων. Παρουσιάζει στοιχεία που αρνούνται το αναπόδραστο αυτής της πραγματικότητας, τη συζήτηση που διαρκώς επιστρέφεται στα ίδια ζητήματα και προειδοποιεί για αύξηση της έντασης των φαινομένων.
Τονίζει ότι η οπτική που περιορίζει το πρόβλημα των πυρκαγιών στις προσπάθειες πυρόσβεσης αγνοεί ότι στον πυρήνα της αποτελεσματικής αντιμετώπισης του ζητήματος είναι στην πραγματικότητα η πρόληψη. Αναφέρεται στις ιδιαιτερότητες της περιοχής μας, αλλά και στις μεγάλες ευθύνες πολιτικών τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Προτείνει λύσεις που εφόσον εφαρμοστούν θα μειώσουν το τεράστιο κόστος των πυρκαγιών. Κόστος που αναμένεται να γιγαντωθεί τα επόμενα χρόνια και λόγω της κλιματικής κρίσης. Σύμφωνα με συντηρητικά μοντέλα στην Κρήτη θα έχουμε ετησίως από 400 μέχρι και 600 πυρκαγιές με τα πιο απαισιόδοξα μοντέλα να ανεβάζουν αυτό τον αριθμό στις 800 πυρκαγιές ετησίως.
Όπως φαίνεται, έχουμε πια φτάσει σε ένα σημείο που δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Όμως, κατά πόσο είναι αυτό εφικτό στη χώρα μας; Πόσο θέλουμε να αλλάξουνε τα πράγματα στα Χανιά και στην Κρήτη;
Διαβάστε την παρουσίαση της έρευνας που έκανε η Haleela Misal στα Χανιά καθώς και όσα δήλωσε στην εφημερίδα «Αγώνας της Κρήτης» πατώντας ΕΔΩ.
