Oταν η Ρωσία άρχισε την “ειδική στρατιωτική επιχείρηση”, την εισβολή δηλαδή στην Ουκρανία, παρουσίασε ως κύριο λόγο της επέμβασης την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας και την προστασία των ρωσόφωνων στο Ντονμπάς.
Χωρίς να ισχυρίζεται κανείς ότι οι παραπάνω δεν αποτελούν λόγους, είναι σαφές (και γινέται και ολοένα περισσότερο ξεκάθαρο τις τελευταίες ημέρες) ότι οι Ρώσοι επενέβησαν και σκόρπισαν τον όλεθρο παραβιάζοντας κάθα έννοια διεθνούς δικαίου κυρίως για να ελέγξουν τους διαδρόμους της Αζοφικής θάλασσας την οποία ουσιαστικά θέλουν για αποκλειστική χρήση.
Οπως φαίνεται από τον επικαιροποιημένο χάρτη που δημοσιεύει το βρετανικό υπουργείο άμυνας, οι Ρώσοι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη νοτιοανατολική Ουκρανία μέχρι τη γραμμή της Χερσώνας και του Μικολάιβ στο νότο.
DEFENCE INTELLIGENCE
Οι περιοχές που παρουσιάζονται με ροζ χρώμα φέρεται να ελέγχονται πλήρως ή σχεδόν πλήρως από τη Ρωσία. Από το κομβικής σημασίας για την τοπική οικονομία λιμάνι της Μαριούπολης και πιο δυτικά μέχρι τη Μελιτόπολη και εν συνεχεία τη χερσόνησο της Κριμαίας (η οποία αποτελεί ρωσικό έδαφος από το 2014) οι Ρώσοι έχουν καταφέρει με αίμα αθώων να καταστήσουν την Αζοφική θάλασσα ρωσική λίμνη με ότι αυτό συνεπάγεται για την εν γένει κυριαρχία στην περιοχή.
Πριν από την επέμβαση της 24ης Φεβρουαρίου, η Αζοφική, περίκλειστη θάλασσα, μοιραζόταν μεταξύ Ουκρανίας (στις δυτικές ακτές) και της Ρωσίας (στις ανατολικές). Πλέον η Ρωσία ελέγχει το σύνολο της Αζοφικής θάλασσας σε νότο, βορρά, δύση και ανατολή αφήνοντας στην Ουκρανία ακτές μόνο στη Μαύρη Θάλασσα.
Προσώρας οι Ρώσοι, αν και χτυπούν παντού, δεν ελέγχουν την Οδησσό (αν και την χτύπησαν με πυραύλους το Σάββατο, κατά ουκρανικές πηγές) αλλά ούτε και το Μικολάιβ, παρά το λουτρό αίματος. Σύμφωνα πάντα με το χάρτη παλεύουν για τη Χερσώνα και έχουν στραμμένη την προσοχή τους και στις περιοχές στις οποίες καταλήγει ο μεγάλος ποταμός Δνείπερος.
Τα χτυπήματα πλέον στην υπόλοιπη ουκρανική επικράτεια (από τη δύση, στο Λβιβ, μέχρι και το Κίεβο) χρησιμεύουν στο να κρατούν καθηλωμένες τις ουκρανικές δυνάμεις έτσι ώστε να μην ενισχύεται η αντίσταση στα νοτιανατολικά.
Ηταν αυτό που ήθελε εξ αρχής ο Πούτιν; Δύσκολο να το πει κάποιος. Ο Ρώσος πρόεδρος μιλούσε ακόμα και για αλλαγή κυβέρνησης στο Κίεβο (υπονοώντας ότι προκρίνει λύση ρωσόφιλου κυβερνητικού σχήματος) ωστόσο η αποτελεσματική και γενναία αντίσταση που συνάντησε προφανώς τον έκανε να αναθεωρήσει τα σχέδιά του.
Ακόμα όμως και τα εδάφη που έχει ήδη ελέγξει, καθιστούν, στη θεωρία πάντα (κανείς δεν ξέρει σε ποια οικονομική κατάσταση θα βρίσκεται η Ρωσία βγαίνοντας από τον πόλεμο) τη χώρα του ακόμα πιο ισχυρή γεωπολιτικά και σίγουρα πιο μεγάλη. Το κόστος βέβαια σε ανθρώπινες ζωές είναι τέραστιο ενώ η Ρωσία θα έχει πια να αντιμετωπίσει μία Δύση η οποία θα είναι πλήρως υποψιασμένη για το γεγονός ότι ο Πούτιν μπορεί άνετα να ερμηνεύει το Διεθνές Δίκαιο κατά το δοκούν.
Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία.
Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.
