Πότε θα αναμετρηθούμε

Του Βαγγέλη Πάλλα *

… Ο Διγενής ακρίτας αναμετρήθηκε στα μαρμαρένια αλώνια, εκεί όπου χτυπάει ο χάροντας, το αίμα ποτάμι τρέχει…. Δε χάνομαι στα τάρταρα, μονάχα ξαποσταίνω, στη ζωή ξαναφαίνομαι και λαούς ανασταίνω…

Εμείς πότε  θα αναμετρηθούμε, όχι στα μαρμαρένια αλώνια, αλλά στην  καθημερινότητα που επιστρέφει γεμάτη άλυτα προβλήματα, γεμάτα ανατροπές σε όλους τους τομείς. Μάρτης ήταν όταν μας επέβαλαν τον εγκλεισμό μας για την ατομική, αλλά και κοινωνική προστασία.

Υποσχόμενοι προστασία και περίθαλψη από ένα σύστημα υγείας εγκαταλειμμένο από χρόνια στην τύχη του, κλεισμένοι στα σπίτια μας, με κατευθυνόμενη ενημέρωση, από «μπουκωμένα» ΜΜΕ, με καθημερινές απογευματινές, τρομοκρατικές ενημερώσεις, με τον πήχη του θανάτου να ανεβαίνει  συνεχώς, εγκλωβισμένοι και απροστάτευτοι, γίναμε ρομπότ, με συγκεκριμένες κινήσεις και με συγκεκριμένο ωράριο δραστηριοτήτων.

Οι πιο ευάλωτοι στον ιό, ομάδες, με νοσήματα, ηλικιωμένοι, Ρομά,  άστεγοι, πρόσφυγες, γίνονται μπαλάκι μέσω πανδημίας.

Φάλτσο η πορεία μας φίλε τελικά. Και ούτε που προλάβαμε να αντισταθούμε στις μεγάλες αλλαγές. Η επόμενη μέρα είναι εδώ…. Έχουμε καθήκον να αναμετρηθούμε με την ισχυρή εκτελεστική εξουσία. Απέναντι στις νομοθετικές πράξεις που κυριάρχησαν σε όλη την περίοδο του εγκλεισμού μας.

Στο όριο της συνταγματικής νομιμότητας, αναφέρονται νομικοί. Ποιος τους ακούει; Σε βάρος των συνταγματικών εξουσιών, πραγματοποιούνται σε όλη την Ευρώπη παραβιάσεις ατομικών ελευθεριών, προσωπικών δεδομένων, αλλά  και καταπατήσεις εργασιακών κεκτημένων, πάντα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή του σκληρού καπιταλισμού.

Βρισκόμαστε σε όλη την Ευρώπη, σε μια περίοδο που δοκιμάζονται θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες. Η προσωπική ζωή, η ελευθερία κυκλοφορίας, η ελευθερία ενημέρωσης και τα προσωπικά δεδομένα έχουν υποστεί  σημαντική μείωση και πλήττονται καθημερινά.

Πότε θα αναμετρηθούμε απέναντι σε όλα αυτά τα δυσάρεστα και ενοχλητικά; Όλα αυτά έχουν νομοθετηθεί χωρίς ιδιαίτερες ενστάσεις, στα όρια της  συνταγματικής νομιμότητας.

Η θεσμοποίηση του ελέγχου των πολιτών από τις κυβερνήσεις μέσω των συστημικών ΜΜΕ, σε συνεργασία με τις μεγάλες εταιρείες, είναι το νέο στοιχείο που θα έχει επιπτώσεις στο μέλλον, σε όλες τις χώρες νόμων και πράξεων νομοθετικού περιεχομένου.

Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι εάν επιστρέψουμε στην κανονικότητα προ πανδημίας, αυτό θα είναι εφικτό. Αυτοί είναι η πλειοψηφία, για παράδειγμα οι διαπλεκόμενοι, οι συντηρητικοί ψηφοφόροι νοικοκυραίοι και μικροαστοί, του τρίπτυχου «πατρίς θρησκεία οικογένεια».  Υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι  της συλλογικής ευθύνης, της αλληλεγγύης, αυτοί που οραματίζονται μια ριζική αλλαγή, θεωρώντας ως στοιχείο κανονικότητας, απλώς τη Δικαιοσύνη.

Η παγκόσμια επιβολή περιοριστικών μέτρων ελευθερίας με πρόσχημα την καταπολέμηση του κορωνοϊού, βασίζεται πρώτα στην εμπέδωση του τρόμου που προκαλείται από τις απώλειες ανθρώπινων ζωών και δεύτερον η εμβάθυνση του  αβέβαιου μέλλοντος. Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα ότι τα συγκεκριμένα κατασταλτικά μέτρα θα ενισχυθούν για μακρύ χρονικό διάστημα.

Ο φόβος της ασθένειας και του θανάτου, που σερβίρουν από κοινού Κράτος και  ΜΜΕ, είναι τόσο έντονος, ώστε ακινητοποιεί κάθε αντίδραση. Εμείς πότε θα αποφασίσουμε να αναμετρηθούμε;

Έτσι, με την ευφάνταστη τακτική της κυριαρχίας, δισεκατομμύρια άνθρωποι θεωρήθηκαν εν δυνάμει άρρωστοι και βγήκαν αναγκαστικά απ’ το προσκήνιο εν μια νυκτί και τέθηκαν υπό την προστασία των κρατών τους. Μ’ αυτό τον τρόπο έγιναν ακόμα πιο σαφείς οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους και τέθηκαν εκ νέου οι ρόλοι του ισχυρού και του αδύνατου, δείχνοντας έτσι ποιός κάνει κουμάντο στις ζωές και ποιός αποφασίζει για το τι θα σημαίνει ζωή. Έτσι οι λύκοι έγιναν προασπιστές των προβάτων.

Οι ασθένειες προϋπήρχαν καθώς και η εργαλειοποίησή τους, απλά η συγκεκριμένη έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στην ιστορία του ελέγχου και του φόβου.

Για να μπορέσουμε να αναμετρηθούμε με την επερχόμενη λαίλαπα, ας μην  μας καταβάλει ο φόβος της αρρώστιας, ας μην θυσιάσουμε και ξεπουλήσουμε την ίδια τη ζωή περιστοιχιζόμενοι από αυτούς  που την εχθρεύονται.