Τι σου είναι αυτή η άτιμη η ζωή.
Μπαταξήδες τους ανέβαζαν, κακούς επιχειρηματίες τους κατέβαζαν…
Αναφερόμαστε στα χιλιάδες θύματα της οικονομικής κρίσης που ενώ πριν φτάσουμε στην κατάρρευση είχαν λειτουργικές επιχειρήσεις οι οποίες μπορούσαν και πλήρωναν τις δόσεις από τα δάνειά τους, πλήρωναν μισθούς στην ώρα τους, πλήρωναν υπέρογκους πολλές φορές φόρους, λόγω της κρίσης βρέθηκαν σε μερική ή ολική αδυναμία ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις τους.
Τότε, πολλοί έβγαιναν και έλεγαν για την ατομική ευθύνη και κατηγορούσαν για λαϊκισμό όσους επισήμαιναν το αυτονόητο, ότι σε μία τέτοιου μεγέθους κρίση ειναι ανεδαφικό να περιμένεις από τον πολίτη ή τον μικροεπιχειρηματία που λειτουργεί δίχως στήριξη και δίχως πλαίσιο που να τον καθοδηγήσει ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει.
Όμως, κάποιοι επέμεναν. Έλεγαν, οι “μπαταξήδες” να πληρώσουν. Το έλεγε και η κυβέρνηση της “πρώτης φοράς Αριστεράς” που είχε και αυτή ανακαλύψει το βολικό αφήγημα των “στρατηγικών κακοπληρωτών”. Και διαχώριζαν έτσι τους πολίτες σε αυτούς τους “καλούς” που μπορούσαν και συνέχιζαν να ανταποκρίνονται στην αποπληρωμή των δανειών και των υποχρεώσεών τους και τους άλλους που βρισκόνταν σε αδυναμία και που ήταν “κακοπληρωτές”.
Βεβαίως, υπήρχαν και υπάρχουν και κακοπληρωτές.
Υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι ζάμπλουτοι που έχουν στείλει τις περιουσίες τους σε φορολογικούς παραδείσους, που στις φορολογικές τους δηλώσεις έμοιαζαν σχεδόν φτωχοί ενώ δεν ήξεραν τι είχαν και τι δεν είχαν.
Ουδείς τους άγγιξε αυτούς. Ουδείς τους χαρακτήρισε “κακοπληρωτές”.
Αυτοί, σύχναζαν στα τραπέζια των πολιτικών, τσουγκρούσαν τα ποτήρια τους και συζητούσαν για το μέλλον της πατρίδος.
Οι άλλοι μπήκαν στο στόχαστρο. Αυτοί που χρωστούσαν και πράγματι δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Μπορεί να είχαν ένα χωράφι, ή ένα ακίνητο. Και επειδή δεν ήθελαν να το δώσουν στις τράπεζες τους έλεγες μπαταξήδες και κακοπληρωτές.
Επειδή πάλευαν να σώσουν το βιο τους.
Τους έβαλαν απέναντι από αυτούς που κουτσά – στραβά μπορούσαν κάτι να πληρώνουν αλλά και απέναντι σε αυτούς που βρισκόντουσαν σε καταστάσεις εξαθλίωσης και είχαν ξεκινήσει κυνήγι.
Και ήρθε μετά ο κορωνοϊός. Και σείστηκαν και οι γίγαντες.
Και τώρα, η Aegean Airlines, ζητά στήριξη. Ζητά κρατική ενίσχυση. Ενίσχυση δηλαδή από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων, δίχως το δημόσιο να καρπώνεται τίποτα. Ούτε μία μετοχή της ιδιωτικής εταιρείας που πήρε τη θέση της δημόσιας Olympic Airways.
Και έρχονται και οι Γερμανοί της Fraport και ζητούν κι αυτοί. Ζητούν κρατική ενίσχυση, πληρωμή δανείων που καρπώθηκαν με ευνοϊκούς όρους επειδή ήρθαν να… “επενδύσουν” στη χώρα μας. Μέχρι και αποζημιώσεις θα ζητήσουν!
Ζητούν όλα αυτά που ποτέ δεν δόθηκαν στους χιλιάδες επιχειρηματίες και εργαζόμενους που υποφέρανε κατά τη δεκαετή κρίση, που αγωνίστηκαν και λοιδωρήθηκαν, που τους χαρακτήρισαν λαϊκιστές.
Ζητούν να μην πληρώσουν.
Ζούμε την εποχή όπου τα συνθήματα του Κινήματος “Δεν Πληρώνω” τα έχουν ασπαστεί οι μεγαλοαστοί.
Αλλά αυτοί δεν είναι λαός, είναι άρχουσα τάξη. Και έτσι, δε μπορεί να είναι λαϊκιστές. Ο λαϊκισμός είναι για τον λαό. Αν αυτοί λοιπόν δεν είναι λαϊκιστές, τότε τι είναι; Ποιος θα ήταν ο όρος που θα τους χαρακτήριζε; Μεγαλοαστικιστές;
Άραγε, ο μεγαλοαστικισμός επειδή αφορά μεγαλοαστούς, δε μπορεί παρά να είναι δίκαιος και ωραίος και ο λαϊκισμός που αφορά τον λαό πρέπει να είναι κατακριτέος;
Για να σοβαρευτούμε και λίγο.
Τα προβλήματα που παρουσιάζονται είναι πολύ σοβαρά και πρέπει αυτές τις στιγμές να γίνουν μεγάλες υπερβάσεις. Υπερβάσεις και αυτών που θεωρούσαμε βέβαια και αδιασφισβήτητα. Γιατί σίγουρα ο λαϊκισμός δεν είναι η λύση, όμως δεν είναι προνόμιο μόνο κάποιου πολιτικού χώρου. Ο λαϊκισμός μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Μπορεί να είναι και νεοφιλελεύθερος.
Το ζήτημα είναι ότι σήμερα χρειαζόμαστε την αλήθεια. Χρειαζόμαστε μία κυβέρνηση που θα ξεπεράσει τις ιδεολογικές της αγκυλώσεις.
Αλλά, τι ελπίδα μπορεί να τρέφουμε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη όταν μετά από το κάλεσμα για το χειροκρότημα προς τους “ήρωες” των νοσοκομείων, μετά τις υποσχέσεις για ενδυνάμωση του ΕΣΥ, σε συνέντευξή του συνεχίζει την ίδια κασσέτα όπως και πριν την πανδημία μιλώντας για την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας;
Τι μπορούμε να ελπίζουμε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη όταν ετοιμάζεται για μεγάλα πακέτα στήριξης μεγάλων εταιρειών όπως η Aegean Airlines τη στιγμή όπου ακόμα και η Μέρκελ ξεκαθαρίζει ότι η όποια στήριξη από χρήματα του Γερμανικού Δημοσίου στη Lufthansa θα γίνει με ανταλλάγματα εις όφελος του δημοσίου;
Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο. Και η καλή εικόνα της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας μπορεί γρήγορα να αντιστραφεί. Γιατί αν το ένα σκέλος της εξίσωσης είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας, το δεύτερο σκέλος της εξίσωσης είναι η αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Και εκεί, προς το παρόν, ο βαθμός που παίρνει είναι πολύ χαμηλος…