Της Ε. Πορτάλιου
Μετά την πετυχημένη παρέμβαση του Σωματείου εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟΜΕ, με την βοήθεια και την υποστήριξη εκατοντάδων αλληλέγγυων και υποστηρικτών, ματαιώθηκε ο πρώτος πλειστηριασμός για το οικόπεδο της ΒΙΟΜΕ. Από νωρίς το πρωί εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι είχαν μαζική παρουσία έξω από το γραφείο πλειστηριασμών στον δεύτερο όροφο των δικαστηρίων Θεσσαλονίκης. Όσο περνούσε η ώρα τόσο μεγάλωνε το κύμα συμπαράσταση που υπολογίζεται να ξεπέρασε τους 250 ανθρώπους, οι οποίοι με υπομονή και επιμονή παρέμειναν όσο χρειάστηκε μέσα κι έξω από τα δικαστήρια. Στην κινητοποίηση συμμετείχαν όλες οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στην Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ, στο Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης, αλλά και πολλοί αλληλλέγγυοι/ες – όπως απολυμένοι εργαζόμενοι της Coca-Cola, της ΕΡΤ3, της ΕΛΒΟ, του Αγγελιοφόρου, του Κοινωνικού Ιατρείου Θεσσαλονίκης, του σωματείου Βιβλίου & Χάρτου, της εναλλακτικής πρωτοβουλίας δικηγόρων και άλλοι πολλοί.
Οι εκατοντάδες εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι με συνθήματα, πανό και παλμό, έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο προς όλες τις κατευθύνσεις πως όχι μόνο δεν θα επιτραπεί ο πλειστηριασμός του οικοπέδου της ΒΙΟΜΕ, αλλά όλοι και όλες μαζί ενωμένοι θα υπερασπίσουν το εγχείρημα που κρατάει ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας και του αγώνα.
Στον αντίποδα, οι δυνάμεις καταστολής γέμισαν ασφυκτικά τους γύρω διαδρόμους, με μπλε και πράσινους αστυνομικούς των ΜΑΤ να δείχνουν έτοιμοι για επέμβαση μόλις τους δοθεί το σήμα από τ’ αφεντικά τους, πράγμα που αποτράπηκε από την πολύ μαζική παρουσία του κόσμου. Την ίδια στιγμή που λιγοστοί πρώην εργαζόμενοι της Φίλκεραμ παρακολουθούν το ξεπούλημα και των τελευταίων μηχανημάτων της εταιρείας που εργάστηκαν, παρακαλώντας για μια ακόμη φορά για κάποια ψίχουλα, που ποτέ δεν όμως ακόμη κι αυτά δεν δίνονται. Κι όλα αυτά μαζί με τον συρφετό των συνδίκων αλλά και των τρωκτικών που μαζεύονται σε κάθε πλειστηριασμό.
Σύνδικοι, αστυνομία, τρωκτικά, εργαζόμενοι υποταγμένοι και στη γωνία, αυτός είναι ο κόσμος τους. Από την πλευρά του αγώνα, χαμόγελα, σφιγμένες γροθιές και αποφασιστικότητα για το δίκιο των εργατικών και κοινωνικών αναγκών, ο δικός μας κόσμος που αντιστέκεται, αντέχει και κάνει τα πρώτα του βήματα στον κόσμο.