Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Όχι, οι καλλιτέχνες δεν κρίνονται μόνο από το έργο τους (ή από το μη έργο τους). Έτσι κι αλλιώς, το καλλιτεχνικό έργο δεν είναι αξεχώριστο από τις κοινωνικές συνθήκες ή το ανάλογο περιβάλλον και φυσικά, ούτε από τις επιλογές του κάθε καλλιτέχνη, οι οποίες με την σειρά τους είναι αποτέλεσμα διάφορων παραγόντων. Κι οι παράγοντες αυτοί δεν είναι άλλοι από εκείνους που δημιουργούν κι αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία αλλά και την άρνηση της.
Όλα τα άλλα, τα δήθεν θεωρητικά, που επιβάλλουν τον παραπάνω διαχωρισμό, αγνοώντας ηθελημένα την υπαρκτή σύνδεση και συνύπαρξη προσωπικής/κοινωνικής ζωής και καλλιτεχνικού έργου λειτουργούν αρνητικά, τόσο στην προσπάθεια κατανόησης της οποιασδήποτε καλλιτεχνικής ή αισθητικής παρέμβασης, όσο και στην γενικότερη αντίληψη που μπορούμε να έχουμε για τα κοινωνικά ζητήματα και τους παράγοντες που τα διαμορφώνουν.
Ας μην ξεχνάμε επίσης, πως μία καλλιτεχνική δράση αποτελεί πάντα μία δημόσια τοποθέτηση όπου αναγκαστικά θα κριθεί και θα δοκιμαστεί ανάλογα.
*το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τον θάνατο του Τζίμη Πανούση αλλά βέβαια ισχύει σε κάθε ανάλογη περίπτωση
