Tόσα χρόνια καραβιές, ένα σύστημα για τη φιλοξενία των μεταναστών τις πρωτες ημέρες δεν έχει δημιουργηθεί. Είναι τέτοια η ανικανότητα των αρχών να ανταπεξέλθουν στα βασικά που περνά από το μυαλό μας μήπως τελικά υπάρχει σκοπιμότητα. Γιατί το άλλο σενάριο, της διαχρονικής ανικανότητας των επικεφαλής, είναι ακόμη πιο τρομακτικό.
Στην περίπτωση της καραβιάς που έφτασε τις προηγούμενες ημέρες στην Παλιόχωρα είδαμε ένα απερίγραπτο μπάχαλο. Είδαμε όλους τους δήμους του νομού να αρνούνται την όποια συνδρομή στη φιλοξενία τους, είδαμε να μην υπάρχει ένα απλό σχέδιο για τη διαμονή των ανθρώπων στα τόσα και τόσα άδεια πια ξενοδοχεία της Παλιόχωρας, για τις λίγες ημέρες που ήταν αναγκαίο ως τη μεταφορά τους.
Η λύση που βρέθηκε ήταν πέρα για πέρα τραγική. Με τη θερμοκρασία τις τελευταίες ημέρες να έχει πέσει κατακόρυφα και τις βροχές να έχουν ξεκινήσει οι μετανάστες “φιλοξενήθηκαν” στο γκαράζ και το κατάστρωμα καραβιού, τη στιγμή όπου δεν επιτρεπόταν η πρόσβαση στους εσωτερικούς χώρους!
Για ακόμη μια φορά στην Ελλάδα, την ανυπαρξία του κράτους και την αδυναμία των κρατικών φορέων να κάνουν τα πολύ βασικά για τα οποία πληρώνονται πολύ παχυλά από τους φόρους των πολιτών, κάλυψε η αλληλεγγύη των απλών πολιτών και των εθελοντών.
Όπως αναφέρει και στην ανακοίνωσή του το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών, αυτοί αυτοργανώθηκαν, χώρισαν τις δουλειές που έπρεπε να γίνονται σε βάρδιες, παραλάμβαναν τις προσφορές σε είδη, προχώρησαν στη διανομή των ειδών πρώτης ανάγκης, μοίραζαν τις μερίδες του φαγητού στους ανθρώπους.
Οι απλοί άνθρωποι της Παλιόχωρας πρόσφεραν ότι μπορούσαν, όπως κάνουν κάθε φορά που φτάνει καραβιά στον τόπο τους, με την πολιτεία να είναι αν όχι απούσα, τουλάχιστον να μη κάνει αυτά που όφειλε. Πρώτα για τους μετανάστες αλλά επίσης και για τους Έλληνες πολίτες.
Δε μπορεί αυτό το ελληνικό κράτος διαρκώς να έχει απαιτήσεις από τους πολίτες, και όταν έρχεται η ώρα να δράσει να είναι τόσο καχεχτικό, αναποτελεσματικό και εν τέλει επικίνδυνο.
Και μετά απ’ όλα αυτά, μοιάζει πράγματι σα φαρσοκωμωδία οι δηλώσεις των αρχών ότι η διαχείριση αυτής “της πρωτοφανούς για τη Μεσόγειο κατάσταση” ήταν επιτυχής.
Ούτε πρωτοφανής ήταν η κατάσταση, ούτε επιτυχής ήταν η διαχείριση.
Ας ελπίζουμε λοιπόν, οτι η αποτυχία της διαχείρισης οφείλεται σε σκοπιμότητα, γιατί όσο τραγικό κι αν ακούγεται, το χειρότερο σενάριο είναι ότι είναι απλά ανίκανοι.