Του Κώστα Ντουντουλάκη
..ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΧΑΛΑΡΩΤΙΚΗ/ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΠΩΣ ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
-ΤΙ ΛΕΩ ΕΛΟΓΟΥ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ;
Λέω πως η ζωή, συμφωνούμε όλοι νομίζω, είναι και ο αγώνας για το καλύτερο, αξίες, ιδανικά, οράματα και δράση για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας, είναι και ο έρωτας για την αλήθεια, τη γνώση,την ομορφιά του κόσμου, τις απλές ανθρώπινες απολαύσεις και η καλή παρέα και κάθε δημιουργική ασχολία και η σάτιρα και η καλή μουσική και το σεξ!
Η υλικότητα και η πνευματικότητα κοντολογίς! Όλα τα παραπάνω και πάμπολλα άλλα!… Σοβαρά και αστεία, σαρκικά και πνευματικά, μικρά και μεγάλα, με μύριες αποχρώσεις…
Αν αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, το κάνουμε από αγάπη για την ζωή σε όλες τις συνιστώσες της!…
Ο Μαρξ πχ (που μάλλον ήταν κάπως περισσότερο επαναστάτης από …εμάς) είχε πει: “τίποτα το ανθρώπινο δε μου είναι ξένο”. Η προσωπική του ζωή το αποδεικνύει…
Και ο “μεγάλος τιμονιέρης”, ο Μάο, χωρίς ποτέ να πάψει να δρα (κατ΄αυτόν και τους οπαδούς του) επαναστατικά, είπε και το τιμούσε ως γνωστό, είχε μπόλικες ερωμένες… πως “η γυναίκα είναι το μισό του ουρανού”.
Αν η ταπεινότητά μου έγραφε και αναρτούσε μόνο για τα κρίσιμα και σοβαρά ζητήματα θα αισθανόμουν μονομανής, απόκοσμος! Νομίζω ακόμα πιο πολύ θα με βλέπατε σαν τέτοιον οι περισσότεροι των φίλων εδώ…
“Μέτρον άριστον” λοιπόν, λέω για πάρτη μου! Όσο χαζοχαρούμενος μπορεί να φαίνεται όποιος μόνο αστεία και φωτογραφιούλες και τραγουδάκια αναρτά, εξίσου “κολλημένος” φαίνεται όποιος μένει μόνο στα σοβαρά,ο αγέλαστος, ο μονότονα συνεχώς σοβαροφανής… Όλα με μέτρο, για να μη χάνουμε ούτε το χαμόγελο και την αγάπη μας για την ζωή, ούτε το νόημα της ύπαρξής μας, την έγνοια για το τι συμβαίνει στην κοινωνία, στον κόσμο, τι φταίει, τι μπορεί να γίνει, ποιο το Χρέος καθενός μας…