Σκορδαλιά
Απ’ τα μικρά σκόρδα μια σκορδοκεφαλή ολόκληρη. Απ’ τα μεγάλα 5-6 σκελίδες. Μια πατάτα μέτρια, βραστή, εντελώς κρύα. Μια χοντρή φέτα ψωμί προζυμένιο μπαγιάτικο μουλιασμένο στο νερό αρκετή ώρα. Περίπου μία φλυτζάνα ελαιόλαδο και ένα σφινάκι ξύδι. Δύο, τρεις κουταλιές γάλα εβαπορέ αδιάλυτο, λίγο αλάτι.
Καθαρίζομε, πλένομε, σκουπίζομε κοπανίζομε με λίγο αλάτι στο γουδί τα σκόρδα. Τα ρίχνομε στο μούλτι. Στίβομε καλά το ψωμί και κρατάμε την ψίχα που την μαλάσσομε καλά και την ρίχνομε στο μούλτι. Λιώνομε την πατάτα την βάζομε κι αυτή. Ρίχνομε λίγο λάδι λίγο ξύδι και γυρνάμε το μούλτι στο σιγανό. Από λίγο λάδι λίγο ξύδι συνεχίζομε. Δοκιμάζομε. Ίσως το πάρει όλο το λάδι και το ξύδι, ή λιγότερο ή περισσότερο. Το βλέπομε. Στο τέλος ρίχνομε το γάλα το εβαπορέ αδιάλυτο. Γίνεται η σκορδαλιά σαν κρέμα και άπρη ωραία.
Μπακαλιάρος τηγανητός
Με κουρκούτι ή με σκέτο αλεύρι.
Όπως βάζομε το κομμάτι στο τηγάνι το λάδι πρέπει να ‘ναι τόσο ώστε το ύφος να καλύπτει το κομμάτι μέχρι τη μέση. Ο μπακαλιάρος για να είναι ο γνήσειος και δηλαδή ο πιο νόστιμος και όχι ο πρωτοξάδελφός του πρέπει να έχει μια γραμμή σκούρα, μαύρη ή ασημί από πάνω μέχρι κάτω. Ο άλλος χωρίς τη γραμμή είναι πιο φτηνός. Προσέξτε τη διαφορά, αν πάρετε τον φτηνό μη σας τον χρεώσουν σαν τον γνήσιο.
